De jong overleden componist Hans Rott was al een weeskind toen hij op 18-jarige leeftijd aan het Weens conservatorium ging studeren. Anton Bruckner werd zijn orgeldocent, en in de compositieklas leerde hij Gustav Mahler kennen. Bruckner had zeer hoge verwachtingen van Rott, en Mahler zou later ook zeer bewonderend over Rott spreken, maar bij een concours in 1878 was de jury dodelijk spottend over zijn ingediende compositie, het eerste deel van zijn Eerste Symfonie. Toen twee jaar later later ook Brahms zeer negatief over de intussen voltooide symfonie was, en daardoor een subsidie afgewezen werd, was Rott geknakt. Tijdens een treinreis openbaarde zich een ernstige psychische ziekte, waardoor Rott de laatste jaren van zijn leven in een psychiatrisch ziekenhuis doorbracht, waar hij aan tuberculose stierf. Daarna werd hij praktisch vergeten, totdat in 1989 zijn symfonie eindelijk in haar geheel werd uitgevoerd. Sindsdien is dit werk meerdere malen opgenomen, en ook andere werken kregen steeds meer aandacht. Hieruit is steeds meer duidelijk geworden hoe Rott een invloed op Mahler heeft uitgeoefend, maar wordt het werk van Rott ook op zijn eigen merites beoordeeld. (TC)
