De een noemde hem een impressionist, de ander een symbolist. Debussy had weinig met zulke etiketten. Zijn late sonates hebben een typisch Franse elegantie die eerder aan Rameau of Couperin doet denken. Debussy wilde zes van zulke quasi barokke sonates componeren. Vanwege zijn dood in 1918 werden er slechts drie voltooid. Het zijn stukken met een wendbaarheid die wel wat doet denken aan een mobile
… van Alexander Calder. In de Sonate voor cello en piano bewegen de beide partijen zo complementair, dat het al bijna om één instrument lijkt te gaan. Luister maar naar de imitatie van de gitaar in het tweede deel. De Sonate voor fluit, altviool en harp daarentegen is intens weemoedig, als het beeld van een eenzame pijnboom tegen de diepblauwe achtergrond van de Middellandse Zee. Het is muziek waarvan de musici al bijna vrienden moeten zijn om het goed voor elkaar te krijgen. Al met al is deze cd van violist Renaud Capuçon en de zijnen een mooie opmaat voor het Debussy herdenkingsjaar 2018. (HJ)meer
