Joseph Nolan zat vast aan een strak opnameschema toen hij de 10 orgelsymfonieën van Widor wilde opnemen in de kerk La Madeleine in Parijs. Voor de marathon waren slechts vijf nachten beschikbaar. Bedenk daarbij dat Nolan ook nog aan het instrument moest wennen en alle registraties moest uitzoeken. Misschien dat dat strakke keurslijf verklaart waarom deze opnames over het algemeen zo helder
… gedisciplineerd klinken. De akoestiek van La Madeleine vertroebelt de klank nauwelijks. De Symphonie Romane (nr.10) werd overigens tweemaal opgenomen. Nolan kreeg namelijk de gelegenheid om deze symfonie (nogmaals) op te nemen op het orgel waarvoor Widor het oorspronkelijk schreef (St Sernin, Toulouse). Dat is dan ook de opname die we hier horen. De eerdere opname (die van La Madeleine) rust waarschijnlijk voor eeuwig in het archief van het label Signum. Grote muziek kan altijd op meerdere manieren geïnterpreteerd worden. Sommige momenten hadden verhevener gekund, andere momenten hadden meer ‘mystiek’ of diepgang kunnen hebben. Over het algemeen werkt Nolans voortvarende aanpak echter heel goed. Al met al een schitterende prestatie, zo’n 20 jaar nadat Ben van Oosten de orgelwerken van Widor op cd vastlegde. (HJ)meer