Pulse shadows

Volgens de filosoof Adorno was het na Auschwitz niet meer mogelijk om poëzie te schrijven. De poëzie van de Roemeens-joodse dichter Paul Celan lijkt de uitzondering te zijn die de regel bevestigd. Zijn gedichten zijn vaak getypeerd als duister en hermetisch. Desondanks kennen de meeste Duitsers de beelden waarmee deze overlevende van een nazi-kamp de zogenaamde dood van de poëzie onder woorden… heeft gebracht: zwarte melk van de dageraad..., de dood is een meester uit Duitsland... De vraag over wat wel en niet gezegd kan worden geldt kennelijk nog steeds, want componist Harrison Birtwislte besloot in het op een na laatste deel van zijn cyclus Pulse Shadows opnieuw het zwijgen te bewaren. Dit deel gaat weliswaar over Celans veelgeciteerde Todesfuge, maar het betreft hier een puur instrumentale verklanking. De uitvoering van deze in 1996 voltooide Meditations on Paul Celan door sopraan Claron McFadden, het Arditti Quartet en het Nash Ensemble onder leiding van Reinbert de Leeuw won een Gramophone Award 2002. (HJ)meer