Songs Doc didn't sing

Bluegrass heeft zijn wortels in de volksmuziek van de Amerikaanse staten West-Virginia, Virgina en Kentucky (bijgenaamd ‘The Bluegrass State’). Het is de muziek van de arme blanke boeren die in de stad ‘hillbillies’ werden genoemd. De kenmerkende bezetting van een bluegrasscombo bestaat uit gitaar, mandoline, viool en vaak ook een contrabas. Ook opvallend zijn de fraaie harmonische samenzang van de bandleden. Bill Monroe was in de jaren vijftig de eerste die zijn muziek ‘bluegrass’ noemde. Het genre beleefde later een aantal opvallende revivals, onder andere vanwege het succes van de film O Brother Where Art Thou? waarin bluegrass klinkt. Violiste en zangeres Alison Krauss geldt als de grootste bluegrassartieste van de eenentwintigste eeuw.

Verzamelterm waaronder de instrumentale amusementsmuziek valt die ook bekend staat als ‘easy listening’ en ‘lichte muziek’. De termen ‘liftmuziek’ en ‘muzak’ worden ook wel gebruikt, al hebben die benamingen een negatieve ondertoon. Deze muziek heeft wortels in klassieke muziek, big band en swing. Orkesten leggen een kamerbreed geluid neer, dat vooral bedoeld is de luisteraar onder te dompelen in een warm bad van geluid. Omdat de muziek weinig aanstoot geeft duikt ze overal op: in liften, op vliegvelden en in winkelcentra. Componisten als Annunzio Mantovani, Henry Mancini en André Rieu lieten zich inspireren door klassieke voorbeelden terwijl het werk van Bert Kaempfert en James Last meer is beïnvloed door jazzy bigband-werk. Easy tune is de naam van een korte heropleving van de exotische variant van easy listening, halverwege de jaren negentig. ‘Lounge’ is de elektronische variant, die toch veel stijlkenmerken met instrumentale amusementsmuziek deelt.