De Catalaan Federico Mompou was een componist van verstilde pianominiaturen. Ze doen ergens denken aan de stukjes van Satie, of aan de stillevens met vazen en flessen van Morandi. Typerend zijn de vier bundels Música Callada uit 1959-1967. Música Callada betekent zoiets als 'zwijgende muziek'; Mompou ontleende de cryptische uitdrukking aan de poëzie van de Spaanse mysticus Johannes van het Kruis.
Pianist Arcadi Volodos leerde deze muziek kennen dankzij een Catalaanse vriend die Mompou persoonlijk had gekend. ‘Música Callada voert ons buiten de kaders van onze eigen wereld, alsof we worden meegezogen in een vloeibaar licht’, aldus Volodos. Het citaat past heel mooi bij Volodos’ vrije en klankvolle benadering. Het is een aanpak die leidde tot een verrassend goed geslaagde cd. Volodos heeft het lef om deze wereld vanuit zijn romantische pathos te benaderen, zonder dat de schuchterheid van Mompou’s stukjes hierdoor geweld worden aangedaan. Mompou’s muziek krijgt wel ietwat symbolistische trekjes. Ook Volodos’ eigen toelichting neigt naar het mystieke en het zweverige. Maar dat was ook te verwachten van een pianist die we eerder associëren met Skriabin of Rachmaninov dan met Mompou. (HJ)meer
