De pianomuziek van de Tsjechische componist Jan Ladislav Dussek vormt een belangrijke schakel tussen die van de Weense Klassieken en de romantici van de vroege negentiende eeuw. Sterker nog, Dusseks muziek anticipeert op die van Beethoven, Schubert, Rossini, Mendelssohn, Chopin, Schumann en zelfs Brahms. Dit tiende en laatste deel van de integrale opnamen van zijn pianosonates is daarvan een mooi
… voorbeeld. Het sonatedrieluik, op. 35 (1797) liet alleen al in Beethovens pianosonates diepe sporen achter. Beethoven, die de stukken zelf in de kast had staan, haalde bijvoorbeeld inpiritaite uit Dusseks Pianosonate in c, op. 35, nr. 3 voor zijn beroemde Pianosonate in c, op. 13 (1798-1799). Net als Dusseks sonate kreeg die van Beethoven de bijnaam ‘Pathetique’ mee. In Pianosonate, op. 69 nr. 3 (de eerste stukken in dit opus zijn overigens vioolsonates) rekt Dussek de grenzen van de klassieke pianosonate verder op. Het stuk eindigt met een zinderende jachtscène. De uitvoering is in uitstekende handen van de Hongaarse fortepianist Petra Somlai (onder meer winnares van het Internationale Pianoforteconcours Brugge, 2010). Voor de liefhebbers: ze bespeelt twee zorgvuldig uitgekozen historische instrumenten, een Fortepiano Longman Clementi (op. 35) en een kopie van een Walter und Sohn (op. 69). (JWvR)meer
