Tijdens zijn leven heeft Joseph Haas (1879-1960) vooral als organisator en docent betekenis gehad. Samen met Hindemith richtte hij in 1921 het festival van Donaueschingen op, dat vooral na de Tweede wereldoorlog internationale bekendheid zou verwerven. Tien jaar daarvoor had Haas zijn eerste positie als docent gekregen aan het conservatorium van Stuttgart, een functie die hij in 1921 verruilde voor
… een identieke baan aan het conservatorium van München. Tot zijn leerlingen aldaar behoorden onder anderen Hartmann, Bresgen en de later als dirigent bekend geworden Eugen Jochum en Wolfgang Sawallisch. Hoewel Haas als docent en organisator uitgebreid in contact kwam met de nieuwere muzikale stromingen, bleef hij zijn leven lang trouw aan het laat-romantische idioom waarin zijn leermeester, Max Reger, hem had opgeleid. Dat blijkt uit de hier opgenomen bloemlezing uit Haas' pianomuziek. De Hausmärchen op.35 uit 1911 behoren tot de negentiende-eeuwse traditie die door Schumanns Kinderszenen is geopend: korte stukjes met een bescheiden moeilijkheidsgraad. De vier Elegien op.42 uit 1915 zijn somtijds zeer emotionele meditaties over leven en dood. Tenslotte wordt in de humoristische Eulenspiegeleien op.39, een in 1912 voltooide variatiereeks, ondanks de originele opzet ook nog duidelijk de negentiende-eeuwse traditie voortgezet. (JvG)meer
