In West-Berlijn woont een levende legende. Over hem bestaan de wildste ideeën: dat hij een heilige zou zijn, een profeet... vanwege zijn contemplatieve muziek die veel mensen recht in het spirituele hart weet te raken. Nick Kimberley ontmoette de uit Estland geëmigreerde componist Arvo Pärt diverse malen en de 'legende' bleek een mediaschuwe doch vriendelijke man met een bijzonder gevoel voor humor. Pärts remedie tegen een compositorische blokkade is... aardappels schillen! Pärt maakte een muzikale ontwikkeling door van een jeugdig experimenteren met serialisme, via muzikale collages (waarin barokachtige tonale muziek en atonaliteit verwikkeld zijn in een onoplosbare strijd), tot de ontdekking van zijn eigen 'tintinnabuli' stijl: 'het is voldoende als een enkele noot mooi gespeeld wordt...'. De basis is de drieklank (terts en kwint boven de grondtoon), alles wat niet essentieel is wordt geschrapt. Melodie en begeleiding zijn gelijkwaardig en zelfs de stilte krijgt evenveel gewicht als een muzieknoot. Pärts 'tintinnabuli' composities klinken spiritueel en statisch, alsof de muziek oneindig door zou kunnen gaan. (SvdP)
(bron: wikipedia)Moondog was de artiestennaam van Louis T. Hardin (Marysville, Kansas (VS) 26 mei 1916 - Münster (Duitsland) 8 september 1999), een Amerikaans componist, musicus en dichter. Behalve nieuwe muziek vond hij ook nieuwe instrumenten uit, hoewel hij blind was.
Op zijn vijfde jaar reeds speelde hij drums op een zelfgemaakt instrument. Op zijn zestiende werd hij blind door de ontploffing van een dynamietstaaf. Daarna werd hij autodidactisch geschoold, met een speciale interesse in de muziek van de Indianen. Vanaf ca.... meer
Net als Leoninus is Perotinus één van de eerste componisten van meerstemmige kerkmuziek. Hij is de auteur van enkele van de bekendste polyfone werken uit de 13e eeuw, met name de vierstemmige stukken 'Viderunt omnes' en 'Sederunt principes'. Dit zijn mijlpalen in de westerse muziekgeschiedenis, omdat hier voor het eerst meer dan twee stemmen worden gecombineerd. Ook zijn het werken op een tot dan toe ongehoorde schaal, een moderne uitvoering duurt al snel ruim tien minuten. En het is ook voor moderne oren nog steeds spannend om naar deze werken te luisteren. (TC)
Westminster Abbey is niet alleen de plek waar de Britse vorsten werden gekroond, het is ook de plek waar Engelands grootste cultuurdragers werden bijgezet. Waaronder Henry Purcell, aan wiens laatste rustplaats zelfs een dubbele betekenis kan worden toegekend. De locatie paste niet alleen bij zijn status als componist, maar het was tevens de ruimte waar hij werkte gedurende de regeerperiodes van Charles II en William & Mary. Van Purcells meest geliefde werk, de opera Dido and Aeneas, kent vrijwel iedereen de aangrijpende slotaria: ‘Remember me, but ah! forget my fate.’ Abstracter, maar niet minder indringend, zijn de briljante Fantasia’s (voor gamba’s) die Purcell aan het begin van de jaren 1680 componeerde: kleine, maar bij vlagen gedurfde experimentjes, die hij vaak tot op de dag nauwkeurig dateerde. Toch ontwikkelde Purcell zich vooral als vocaal componist, met talloze odes, ‘welcome songs’, motetten (anthems), liederen voor huiselijk gebruik (zowel religieus als werelds, zowel één- als meerstemmig) en toneelmuziek. (HJ)
Geen andere vrouw in de Middeleeuwen is zo invloedrijk en veelzijdig geweest als Hildegard van Bingen (1098-1179), abdis van een klooster bij Bingen aan de Rijn in Duitsland. In een patriarchale mannenmaatschappij is het wel uitzonderlijk te noemen dat pausen, keizers, koningen, aartsbisschoppen en abten Hildegard om raad vroegen, waarbij ze vaak geen blad voor de mond nam. Hildegard was theologe, geneeskundig arts, profetes, dichteres en componist. Haar boeken Physica en Cause Et Cure gaan over natuurlijke geneeskunde, Ordo Virtutum is een mysteriespel. In Scivias beschrijft ze haar visioenen en Symphonia Armonie Celestium Revelationum is een collectie van Hildegards muziek en poëzie. Dankzij het album A Feather On The Breath Of God door Gothic Voices met zangeres Emma Kirkby en dirigent Christopher Page kwam Hildegards muziek onder de aandacht van een groot publiek. Later volgden albums van het vrouwenensemble Sequentia onder leiding van Barbara Thornton. (SvdP)
