Samuel Scheidt werd op 3 november 1587 geboren in de stad Halle. Hij geldt als een van de belangrijkste componisten van de Duitse vroegbarok, naast Heinrich Schütz en Johann Hermann Schein. Scheidt studeerde rond 1608 bij 'onze' Sweelinck in Amsterdam. Na terugkeer in Halle werkte hij samen met o.a. Michael Praetorius en Heinrich Schütz. In de jaren 1620-1625 viel zijn meest productieve periode. Hij publiceerde achtereenvolgens een bundel met motetten (Cantiones Sacrae, 1620), drie bundels instrumentale muziek (Ludi Musici, 1621, 1622, 1624) en de driedelige orgelcollectie Tabulatura Nova (1624). Aan deze gelukkige periode kwam abrupt een einde door toedoen van de dertigjarige oorlog. Het rampjaar was echter 1636, toen de pest hem binnen een maand van al zijn vier kinderen beroofde. Ook in dit decennium bleef Scheidt publiceren, waaronder vier bundels Geistliche Concerte. Een publicatie rond 1630 met fantasieën van zijn leermeester Sweelinck is helaas verloren gegaan. (HJ)
Froberger was wat je noemt een man van de wereld. Hij reisde haast onafgebroken, van Stuttgart, Wenen, Rome en Parijs tot Zeeland (!) aan toe. Maar ook zijn muziek is avontuurlijk en gevarieerd: Froberger verwerkte alle belangrijke muziekstijlen van zijn tijd in zijn muziek. De nieuwsgierigheid die hier ongetwijfeld aan ten grondslag lag, kreeg hij met de paplepel ingegoten: zijn vader Basilius was kapelmeester en had een enorme muziekcollectie. Maar ook de lessen bij multitalent en universeel geleerde Athanasius Kircher misten hun effect vast niet. Van Froberger is, op twee motetten na, alleen muziek voor toetsinstrumenten overgeleverd. In deze beperking blonk Froberger echter uit in een enorme veelzijdigheid en vaardigheid. Hij was en is vooral beroemd door zijn suites en zijn improvisatorische werk. Opmerkelijk is de serie programmatische werken geïnspireerd door persoonlijke ervaringen, van het verlies van een vriend (‘Tombeau’) tot een overval door piraten tijdens een overtocht van Calais naar Dover (‘Plainte faite’). (TC)
Al op zeer jonge leeftijd gaf Hans Leo Hassler blijk van muzikale begaafdheid. Hij werd onder anderen door zijn vader opgeleid in de stijl van de school van
Orlando di Lasso. Tijdens een verblijf van ruim een jaar in Venetië studeerde hij bij
Andrea Gabrieli en maakte kennis met de muziektheoreticus
Zarlino en met
Giovanni Gabrieli. Zijn ervaringen en kennis nam Hassler mee terug naar Augsburg, waar hij ging werken als componist en leraar. Hasslers vocale muziek werd breed verspreid en was zo behoorlijk invloedrijk. (LW)
