Oswald von Wolkenstein (c.1377-1445) was een kleurrijke en merkwaardige figuur in de muziekgeschiedenis. Hij was een zoon van (lagere) adel en werkzaam als diplomaat, maar ook als dichter en muzikant. Reizen was één van zijn grootste passies. Zelf was hij afkomstig uit Zuid-Tirol. Zijn poëzie is zeer gevarieerd: religieus, filosofisch, humoristisch en ook zeer gepassioneerd als het over de liefde gaat. Zijn werken zijn overgeleverd in twee lijvige boekwerken en vrijwel allemaal voorzien van muziek, hoewel niet alle melodieën van zijn eigen hand zijn. Dit is geheel in de traditie van de Duitse Minnesänger die nieuwe woorden maakten op bestaande muziek. Oswald von Wolkenstein deed dit echter ook op de muziek van polyfone liederen, een vorm die afkomstig was van zijn tijdgenoten uit Italië. Als hij bestaande muziek gebruikte dan bewerkte hij deze echter wel grondig. Zijn muziek is evenals zijn poëzie zeer gevarieerd. (LW)
Sinds zijn dood is Dufay vrijwel steeds beschouwd als één van de belangrijkste componisten uit de vijftiende eeuw. In zijn leven als componist en zanger heeft Dufay, zoals zo velen in zijn tijd, flink door Europa gereisd, hoewel hij de meeste jaren doorbracht in Kamerijk/Cambrai, in noord-Frankrijk. Al vroeg bleek Dufay een getalenteerde musicus en veelbelovende componist: al op zijn veertiende kreeg hij de nodige ondersteuning, en dure kado’s, van de plaatselijke Kathedraal. Hij zou nooit een universitaire opleiding doen, maar wist wel goede posities binnen de Kerk te bemachtigen, zodat hij zich doorgaans in de betere kringen kon begeven. Dufay componeerde in alle belangrijke genres van zijn tijd, van grootse motetten en intieme chansons tot liturgische muziek. Dufay’s stijl is verbazend consistent, en er zijn weinig grote veranderingen in zijn composities te bemerken. De enige ontwikkeling die te ontwaren is, is dat hij in zijn jongere jaren wat kortere en ritmisch markante melodieën schreef, en later in zijn leven steeds vloeiender en mildere muzikale lijnen gebruikte. Zijn motetten en de Missa Se la face ay pale werden het bekendst – en nog steeds de moeite waard. (TC)
