Wanneer saxofoniste Candy Dulfer in 1989 op 21-jarige leeftijd doorbreekt met de door David Stewart (Eurythmics) gecomponeerde single Lily Was Here, noemt niemand haar meer ‘de dochter van Hans Dulfer’. Het nummer reikt naar de nummer-1 positie in Engeland en Nederland. Met haar eigen groep Funky Stuff zoekt Dulfer het veel meer in de funkhoek. Haar talent wordt opgemerkt door Prince en ze speelt mee op zijn albums Graffitti Bridge en Batman. Op haar latere soloalbums speelt ze ook jazzdance en r&b. De lijst van belangwekkende artiesten met wie Dulfer samenwerkt is imponerend. Een kleine greep: Aretha Franklin, Maceo Parker, Van Morrison, Trijntje Oosterhuis en Pink Floyd.
(bron: wikipedia)Dexter Gordon (Los Angeles, 27 februari 1923 – Philadelphia, 25 april 1990) was een Amerikaans tenorsaxofonist. Hij wordt beschouwd als een van de eerste bebop tenorsaxofonisten. Op een uit 1948 daterende foto, genomen tijdens een optreden in The Royal Roost, staat hij afgebeeld terwijl hij een sigaret rookt. Deze foto zou later een van de iconen uit de geschiedenis van de jazz worden. Gordon was een grote man van meer dan 1m90, vandaar zijn bijnaam Long Tall Dexter. In 1986... meer
De ‘diva van de jazz’ Cassandra Wilson (1955) speelde op jonge leeftijd piano en gitaar, maar koos uiteindelijk voor zang en werd een van de bekendste jazzzangeressen van de jaren negentig. Ooit het gezicht van het avant-gardistische New Yorkse M-Base Collective, bracht ze haar eerste soloalbum Songbook in 1985 uit. Hoewel hierna nog enkele platen verschenen, verkreeg ze haar echte roem pas met Blue Light Till Dawn uit 1993, waarop ze terugkeerde naar een meer bluesgeoriënteerd geluid. Sindsdien brengt ze oude blues- en folknummers uit die ze op nieuwe manier interpreteert. Voor haar album Belly Of The Sun (2002) reisde ze af naar de Mississippidelta in het zuiden van de Verenigde Staten - ‘op pelgrimage naar het binnenste van de blues’ - waar ze nummers opnam in onder meer een station en goederenwagon. In 2003 verschijnt de cd Glamoured, waarop ze o.a. nummers van Willie Nelson, Bob Dylan en Muddy Waters covert. (IV)
(bron: wikipedia)Gare du Nord is een Nederlandse urban-jazzband die opgericht werd door Doc (Ferdi Lancee) en Inca (Barend Fransen).
Oprichters Ferdi Lancee en saxofonist Barend Fransen beginnen hun samenwerking in 2001 naar aanleiding van een soundtrack voor een eenmalige loungeavond in België. De muziek komt in handen van de grote independent Play It Again Sam in Brussel wat leidt tot de albums (In Search Of) Excellounge (2001) en Kind Of Cool (2002). Enkele nummers komen terecht op de soundtrack van de... meer
Als hét fotomodel van de cooljazz in jaren vijftig was Chet Baker een tijdlang het icoon van de sensitieve subcultuur van dat decennium. Maar in plaats van de ladder van beroemdheid te bestijgen bleef hij een outsider, de belangrijkste onder de ’beautiful losers’. De daaropvolgende dertig jaar verscheen hij in en uit de schijnwerpers door briljante momenten af te wisselen met fysieke aftakeling en persoonlijke misère. Nadat zijn tanden uit zijn mond werden geslagen bij een drugsgerelateerde vechtpartij, stopte hij lange tijd met spelen. Toen hij eindelijk zijn comeback maakte, bleek hij een nog steeds krachtige, maar rusteloze geestverschijning. In 1987 verscheen de met gejuich ontvangen Baker-documentaire Let’s Get Lost, maar een jaar later, onder invloed van drugs, viel Baker uit het raam van een Amsterdams hotel en stierf een dood die net zo tragisch was als zijn door genialiteit gekenmerkte leven.
Ella Fitzgerald was de belangrijkste uitvoerende van het American Popular Songbook, vanwege haar onvergelijkbare kwaliteiten en zorgvuldige materiaalkeuze. Met producer Norman Granz legde ze aan verschillende componisten gewijde ‘songbooks’ op vinyl vast. Daarmee maakte Fitzgerald definitieve versies van de liederen van de belangrijkste Amerikaanse songschrijvers. Fitzgerald had een enorm stembereik en gedurende het grootste deel van haar carrière behield haar stem de jeugdige, licht vibrerende klank. Daardoor klonken haar versies opvallend fris, vooral haar ‘scat’-materiaal. Hoewel vele uitstekende artiesten haar hebben opgevolgd, zal er hoogstwaarschijnlijk nooit meer iemand opstaan die het American Songbook zo subliem vertolkt.
(bron: wikipedia)Bert van den Brink (Geldrop, 24 juli 1958) is een Nederlands jazzpianist, docent, componist-arrangeur en producer.
Op vijfjarige leeftijd begon Van den Brink, die blind geboren is, met zijn eerste pianolessen. Hij voltooide zijn studie (klassieke) muziek aan het Utrechts Conservatorium bij Herman Ulhorn in 1982 cum laude. Aanvankelijk gaf hij regelmatig klassieke concerten, maar zijn hart bleek toch het meest bij de geïmproviseerde muziek te liggen, een stijl waarin hij volledig autodidact is. Hij speelt en speelde met grootheden... meer
(bron: wikipedia)Grant Green (St. Louis (Missouri), 6 juni 1935 – New York, 31 januari 1979) was een jazz-gitarist en componist.
Green speelde verschillende stijlen waaronder hardbop, bebop, souljazz en blues. Tijdens de bebop-periode zorgde hij voor een herinvoering van de gitaar als solo-instrument in de jazz. Van Green is bekend dat hij een groot bewonderaar van Charlie Christian en Charlie Parker was.
Na in 1959 zijn debuut te hebben gemaakt als gitarist in het kwintet van Jimmy Forrest kwam Grant op... meer
Trijntje Oosterhuis dook schijnbaar uit het niets op toen ze in 1996 tijdens de opening van de Amsterdam ArenA voor 50.000 bezoekers het door John Ewbank geschreven De Zee zong. De zangeres zong echter al sinds eind jaren tachtig met haar broer Tjeerd in Total Touch. Die groep brak in 1997 door met Somebody Else’s Lover, dat een uitgekiende mix van r&b, soul en pop liet horen. In 2001 viel de groep uit elkaar en ging Trijntje werken aan een soloalbum waarvoor haar broer overigens nog een groot deel van de songs componeerde. Haar titelloze debuutalbum verscheen in 2003. Een jaar later tekende de zangeres een contract bij het prestigieuze jazzlabel Blue Note. Strange Fruit, waarop Trijntje onder meer materiaal van Billie Holliday zong, werd een groot succes. Een samenwerking met Burt Bacharach kreeg een platina randje toen er van het album The Look Of Love 70.000 exemplaren werden verkocht.
(bron: wikipedia)New Cool Collective is een Nederlandse band die werd opgericht in 1993 en bestaat uit Benjamin Herman (saxofoon), Joost Kroon (drums), Frank van Dok (percussie), Willem Friede (keyboard/arrangeur), Jos de Haas (percussie), Leslie Lopez (bas), David Rockefeller (trompet) en Rory Ronde (gitaar).
Er bestaat ook een New Cool Collective Bigband van 19 musici. Dan speelt New Cool Collective met een uitgebreide blazerssectie. De bezetting van de big band is: twee altsaxofoons, twee tenorsaxofoons, een bariton saxofoon en een bas saxofoon,... meer