Alone (again)

Tot in de 18e eeuw liet Europa zich verdelen in diverse klavecimbelscholen: de Engelse virginalisten, de Amsterdammer Sweelinck, de Italiaanse extravaganties van Frescobaldi, de Franse gratie van Couperin... Na Bach wint de letterlijk slagvaardige piano het van het ruisende klavecimbel en clavichord. Haydn, Mozart, Beethoven en Liszt schreven hun prestigieuze sonates. Daarnaast klonk ook de poëzie van Beethovens Bagatellen (o.a. Für Elise), de Lieder ohne Worte van Mendelssohn en het vele kleingoed van Chopin en Brahms. In de 20ste eeuw ontdekte men de piano als percussie instrument, alsof de pedalen er niet meer toe deden: denk aan Allegro Barbaro van Bartók en Les Noces van Stravinsky. Toch bleef de piano geliefd vanwege zijn resonans. Zeer kleurrijk zijn de preludes van Debussy en Rachmaninov en de Vingt Regards van Messiaen. meer