Vilevilevilevilevilevilevilevile

Latin jazz is een jazzstijl waarin elementen van Latijns-Amerikaanse muziek, voornamelijk dansritmes, worden gemengd met jazzimprovisaties. Meestal gaat het daarbij om een combinatie van jazzblazers met een Latijns-Amerikaanse ritmesectie. Latin jazz ontstond halverwege de twintigste eeuw in New York, toen muzikanten uit het Caribische gebied Cubaanse ritmes en melodieën vermengden met jazz. Uit deze fusie van son, rumba en bopjazz ontstond de mambo, die binnen korte tijd de hele Latinogemeenschap in de VS in zijn greep had. Machito, Tito Puente en Israel 'Cachao' Lopez hadden veel succes met hun big bands. Onder invloed van de Cubaanse trompettist en arrangeur Mario Bauza ging ook bebop-pionier Dizzy Gillespie ‘cubop’ spelen en nam daartoe de Cubaanse percussionist Chano Pozo in dienst in zijn big band. Later nam salsa de rol over van mambo, maar de experimenten met jazz bleven doorgaan. In de documentaire Calle 54 is een groot aantal sterren uit de latin jazz te zien en horen.

In de hedendaagse jazz wordt de term post-bop gebruikt voor artiesten en bands die originele bop-stijlen als bebop en hard bop, maar ook free jazz, avant-garde en modal jazz toepassen, zonder zich aan een vast genre te binden. Geworteld in jazz-tradities qua ritme, structuur en improvisatietechnieken, maar ook vooruitstrevend en soms met een blik op pop, rock, klassiek of wereldmuziek. Pioniers op dit gebied zijn onder andere Miles Davis, John Coltrane, Charles Mingus en Wayne Shorter die reeds in de jaren 60 begonnen met het oprekken van de jazz. Zij zijn ook van grote invloed op hedendaagse post-bop artiesten.