Heavy metal leek in het midden van de jaren negentig zijn mainstream-populariteit te verliezen maar Korn blies het genre weer nieuw leven in. De combinatie van furieuze raps, schreeuwzang en explosieve gitaarriffs leverde de groep een eindeloze rij imitators op. In de late jaren negentig groeiden deze rapmetalpioniers uit tot één van de grootste rockbands van Amerika.
Met hemelbestormende en idealistische rocksongs boden de Manic Street Preachers uit Wales een welkom tegenwicht aan de a-politieke en zelfgenoegzame Britpopbands van de jaren negentig. De eerste periode van hun carrière kenmerkte zich door ‘larger than life’ thema’s, zoals verwoord in de klassieke roadsong Motorcycle Emptiness. Daarnaast raakten de bandleden niet zelden verwikkeld in bizarre schandaaltjes. Na de mysterieuze verdwijning van gitarist Richey Edwards, die tot op heden niet is opgehelderd, besloot de band tot een doorstart die ze in muzikaal rustiger vaarwater bracht. Dat leverde met de als vanouds politiek betrokken single If You Tolerate This Your Children Will Be Next hun eerste nummer één single in hun thuisland op.
Moby werd geboren als Richard Melville Hall. Aangezien Herman Melville, de schrijver van de roman Moby Dick (over de witte walvis) ergens heel ver weg familie van Richard is, kreeg hij al op jonge leeftijd de bijnaam Moby. Hoewel Moby bekend is geworden vanwege zijn danceproducties, heeft hij ook een verleden in de punkwereld, wat hij duidelijk maakte met zijn gitaarplaat Animal Rights (1996). Moby, overigens fanatiek veganist en christen, begon in de jaren tachtig als dj te werken in New Yorkse clubs en ging zelf dance produceren. Zijn eerste grote hit was Go, een dancebewerking van een thema uit de tv-serie Twin Peaks. Het nummer was te vinden op zijn debuutalbum Moby (1992). Hierna bracht hij nog verschillende albums uit, maar het echte succes kwam met Play (1999), waarop Moby oude opnames van blues- en gospelnummers combineerde met downtempo trancebeats en ambient. Het album werd een gigantische hit, niet in de laatste plaats doordat hij de nummers wereldwijd aan reclamemakers verkocht, waardoor zijn muziek werkelijk overal te horen was. In 2002 volgde 18, grotendeels gebaseerd op dezelfde formule als Play. Op Hotel (2005) laat Moby de succesvolle combinatie van soul- en gospelsamples met downtempo beats los en is hij zelf zingend en gitaar spelend te horen.
De kern van Faithless bestaat uit de producers Rollo en Sister Bliss. Samen met de charismatische rapper Maxi Jazz en zangeres Jamie Catto slaagt Faithless er in het midden van de jaren negentig als één van de eersten in om house aantrekkelijk te maken voor een rock- en poppubliek en groeit zodoende uit tot een mega-act. Zangeres Dido, zusje van Rollo en als achtergrondzangeres te horen op vrijwel alle platen van Faithless, wordt als soloartieste eveneens succesvol. Na bekendheid te hebben vergaard met echte dancehits als Salvia Mea, Insomnia en God Is A DJ, verrast Faithless de fans met het introverte Outrospective (2001). (MS)
Underworld werd in de jaren tachtig opgericht als Freur en speelde toen synthipop. In de jaren negentig groeide de groep onder haar nieuwe naam uit tot één van de belangrijkste vernieuwers binnen de electronica. Hoewel de basiselementen in het geluid van Underworld goed te herkennen zijn (trance, dub, ambient en een vleugje punk) is Underworlds sound altijd meer dan de som der delen. Underworlds troefkaart is de zang van Karl Hyde. Met zijn halfgesproken halfgeschreeuwde zanglijnen klinkt hij als een maffe gospelzanger op een houseparty.
De opmars van The Prodigy is niet los te zien van die van de Britse rave scene, die sinds de jaren tachtig massa’s jongeren de dansvloer op dreef. Onder de muzikale leiding van Liam Howlett wist The Prodigy de vette beats van techno te combineren met onverwachte samples, die uit dub, sixties beat en zelfs kindermuziek kwamen. In tegenstelling tot de meeste dance acts had The Prodigy een opwindende live act, met punk Keith Flint en mc Maxim Reality als blikvangers. In 1996 kwam het album The Fat Of The Land uit, met opwindende hitsingles als Firestarter en het controversiële Smack My Bitch Up. Dat jaar behoorde The Prodigy tot de grootste bands ter wereld, met een miljoenenverkoop aan albums. Met het inzakken van de populariteit van de breakbeat ging het ook neerwaarts met de carrière van The Prodigy, dat in het nieuwe millennium geen grote hits meer wist te scoren.
Neem hardcore rap, alternative rock en een uitdagende pro-marihuana boodschap en je krijgt de hiphop-grondleggers Cypress Hill. De genreoverschrijdende aanpak van de groep, de tweetalige teksten (Engels-Spaans) en de typerende nasale stem van rapper B-Real hebben de groep een brede en gevarieerde aanhang opgeleverd. Hun debuut verscheen in 1991, maar twee jaar later braken ze op grote schaal door met de cross-over hit Insane In The Brain. In de loop de tijd werkten ze samen met o.a. Pearl Jam en Sonic Youth, zonder iets van hun geloofwaardigheid als hiphopact te verliezen.