Gli astrologi immaginari

Ook in het 18de-eeuwse Rusland kon men de aantrekkingskracht van de Italiaanse muziek niet weerstaan en om deze reden werden dan ook verschillende Italiaanse musici gerecruteerd om hun muzikale waar ter plekke aan te bieden. Daarvan was Giovanni Paisiello (1740-1816) zonder twijfel een van de beroemdste. Paisiello was afkomstig uit Taranto en had zijn eerste opera in 1764 in première zien gaan. Dat zou het startschot worden van een reeks triomfen in Napels welke hem uiteindelijk Europese faam zouden brengen. In 1776 werd hij door Catharina de Grote uitgenodigd naar St.Petersburg te komen om het tsaristische hof met een volwaardige Italiaanse operacultuur uit te rusten. Paisiello bleef er tot 1784 en schreef er in totaal twaalf opera's. Het hier door vier solisten en de Coro & Orchestra della Radiotelevisione della Svizzera Italiana uitgevoerde "Gli astrologi immaginari" dateert uit 1779 en is een van die werken. Het geheel neemt ruim een uur in beslag en is in twee aktes verdeeld. Het verhaaltje concentreert zich op de ongelukkige Giuliano die dingt naar de hand van Clarice, de dochter van de adellijke Petronio. Giuliano heeft pas succes wanneer hij zich als geleerde voordoet (een astroloog gold kennelijk als zodanig), omdat Petronio daar een heilig, en natuurlijk totaal overdreven ontzag voor heeft, hetgeen Giuliano prachtig weet uit te buiten door een quasi-geleerd nep-Latijn te spreken. Paisiello's muziek staat in de beste Italiaanse traditie: melodieus, helder en zowel sprankelend als lyrisch, hetgeen bijvoorbeeld in Clarice's fraaie aria 'Mi sia guida la mia stella' uitstekend tot uitdrukking komt. In de opname klinkt het orkest soms merkwaardig 'weggedrukt' achter de stemmen, maar de uitvoering is prima. (JvG)_meer