Robert le Diable

Giacomo Meyerbeer (1791-1864) behoorde tot de belangrijkste operacomponisten uit de 19de eeuw. Deze in Parijs woonachtige Duitser vervolmaakte de Franse Grand Opéra, een buitengewoon groots opgezette operavorm in vijf akten met spectaculaire decors. Met zijn eerste grote succes Robert Le Diable (1831) legde Meyerbeer de basis voor de muzikale stijl van het genre: hij verbond de uitgebreide orkestrale… kleuren van de Duitse opera met de ritmische lichtvoetigheid van de Franse Opéra Comique en de vocale virtuositeit van de Italianen. Het verhaal van Robert Le Diable, op een libretto van Eugène Scribe, is veel verschuldigd aan de Duitse romantiek (Webers Freischütz): Goed staat tegenover Kwaad; de vrouw, puur van hart, redt de man van de Verdoemenis. In een van de beroemdste scènes van de opera kon het publiek op aangename wijze griezelen: de Duivel roept de geesten van overleden nonnen op om met hun dans Robert te verleiden tot het kwade. In 1868 werd Robert Le Diable voor de zeshonderdste keer uitgevoerd. De invloed op andere componisten was enorm. Dat is al gelijk te horen in de eerste akte, die associaties oproept met Verdi's Un Ballo in Maschera, La Traviata en Rigoletto alsook met Bizets Carmen. En dat gaat zo maar door: nog meer Verdi en Carmen, maar ook Wagner en Gounods Faust. Het is vreemd dat een werk dat zo belangrijk is geweest voor de geschiedenis van de opera, relatief zo weinig aandacht krijgt. Deze live-opname met het Bratislava Kamerkoor en het Orchestra Internazionale d'Italia onder leiding van Renato Palumbo is dan ook zeer welkom. Gelukkig blijven storende achtergrondgeluiden grotendeels beperkt tot de eerste akte. De tenor Warren Mok maakt ondanks een mislukte topnoot aan het eind van de derde akte grote indruk als Robert, maar helaas weten de sopranen Patrizia Ciofi en Annalisa Raspagliosi met hun 'Callasiaanse' stijl niet het engelachtige beeld op te roepen van de personages die ze uit moeten beelden. Al met al toch een prima uitvoering. (CP)_meer