L'heure espagnole

De opera L’Heure Espagnole (1911) is een en al muzikale fijnzinnigheid. En dat voor een verhaal dat feitelijk niet meer is dan een klucht. Maar dan wel een klucht waarin Ravels obsessies wonderlijk met elkaar verweven zijn: in het bijzonder de Spaanse (Baskische) afkomst van zijn moeder en het technische vernuft van zijn vader. In een gangbare klucht verstoppen de personages zich in de kast of… onder het bed. Hier speelt het verhaal zich af in de winkel van een Spaanse horlogemaker. De twee vrijers van de ontrouwe echtgenote verschuilen zich overeenkomstig in staande klokken. De potentiële derde vrijer sjouwt met die klokken de trap op en neer. Volgens dirigent Roth heeft de ietwat schunnige onderwerpkeuze te maken met het succes van Pelléas et Mélisande (1902) van Debussy. Deze opera was destijds zo allesbepalend revolutionair, dat Ravel wel met iets heel anders moest komen. Als toegift horen we de immer populaire Bolero uit 1928. Ook dat is een quasi Spaans stuk dat als een mechaniek in elkaar is gezet. Het stuk is niet meer dan een (overigens prachtige) melodie die zich eindeloos herhaalt. De orkestratie van dit alles is geniaal, maar dat is dan ook alles. Zo zag Ravel het zelf ook. 'Het is mijn meesterwerk', aldus de componist: 'Jammer alleen, dat er geen muziek in zit.' (HJ)meer