In seinen letzten grossen rollen

Deze categorie is gewijd aan operazangers van nu en vroeger, van Enrico Caruso tot Cecilia Bartoli. Operazangers hebben altijd hun fans gehad. Al in de barok werd de kwaliteit van hun zangkunst uitgebreid besproken. Daarbij valt op dat critici zich toen al zorgen maakte over de teloorgang van de juiste zangtechniek. Het idee van ‘vroeger was alles beter’, is een terugkerend thema. Smaken en idealen veranderden, de zangkunst ontwikkelde zich mee. In de ene periode was coloratuurvuurwerk de manier om het publiek te enthousiasmeren, in de volgende werd het als ‘ijdeltuiterij’ afgedaan. Soms was er een voorliefde voor de kracht van de vibrerende borststem, dan weer voor de kwetsbare fijngevoeligheid van de ijle kopstem. In de negentiende eeuw werd belcanto het ideaal, maar wat dit precies inhoudt, daar verschillen de meningen over. Belcanto betekent immers niets anders dan mooie zang. meer