Het Britse Dire Straits groeide op traditionele wijze uit tot één van de meest populaire rockbands: door sterk songschrijverschap en muzikaliteit. De single Sultans Of Swing zorgde voor een doorbraak aan beide zijden van de oceaan. Het geluid van de band klonk als Bob Dylan die werd begeleid door J.J. Cale. Het was een geluid dat onvergelijkbaar was met wat er in 1979 nog meer op de radio gedraaid werd. Mark Knopflers norse stem en zijn verfijnde gitaarspel vormden de levensader van het groepsgeluid. De volgende twee albums verstevigden de reputatie en populariteit van de groep. Brothers In Arms (1985) was één van de best verkopende albums van de jaren tachtig. Nadat de band uiteen viel, besloot Knopfler – die eerder in zijn eentje al filmmuziek had gecomponeerd – als soloartiest verder te gaan met meer ingehouden songs.
meerHet woord 'genie' wordt soms te snel gebruikt bij het omschrijven van popmuzikanten, maar voor Prince is deze term haast onvermijdelijk. De in 1958 geboren Amerikaan leek alles te kunnen. Sinds zijn debuut For You (1978) baarde hij opzien met een originele funk/pop/dance/rock-stijl. Zijn sound werd zowel door het grote publiek als critici gewaardeerd. Dat Prince hiervoor in zijn eentje verantwoordelijk was droeg bij aan zijn haast goddelijke status.
De songwriter, multi-instrumentalist en producer brak begin jaren 80 door met seksueel beladen nummers. Het controversiële imago zou altijd aan hem blijven kleven, maar Prince was vooral een onverzadigbare muziekliefhebber. Hij nam stapels onuitgebrachte nummers op, schreef hits voor anderen en gaf graag meerdere shows op een dag. Andere beroemde popmuzikanten leken in vergelijking met Prince lui en gemakzuchtig.
In de vroege jaren 90 zorgde een lange ruzie met zijn platenmaatschappij ervoor dat zijn artistieke werk werd overschaduwd. Ook zaten meerdere naamsveranderingen (T.A.F.K.A.P, The Symbol) zijn succes in de weg. Toch bleef hij live overtuigen en bracht hij nog enkele goed ontvangen studioalbums uit. Prince wist op het podium en in de studio te blijven verbazen en behield zo zijn unieke positie binnen de popmuziek.
John Lee Hooker was de meest oorspronkelijke van de elektrische bluesgiganten. Talloze artiesten werden geïnspireerd door zijn spookachtige muzikale minimalisme, van tijdgenoten als Slim Harpo tot navolgers als The Rolling Stones. Hooker koppelde klagelijke maar krachtige vocalen aan gedreven en percussief gitaarspel. Weinigen kunnen tippen aan de onverklaarbare erotische lading die de kern vormt van zijn beste optredens. Het gepatenteerde "boogie" ritme, waarop vrijwel ieder bluesrockband en hardrockband van de jaren zeventig zijn nummers baseerde, is min of meer uitgevonden door Hooker. Met meer dan 100 albums op talloze labels was Hooker een van de meest opgenomen bluesmannen van na de oorlog, met zijn werkgebied veelal in Detroit en Chicago. Hij bleef werken tot ver na zijn tachtigste. Hooker opende zijn eigen bluesclub in San Francisco en werd in 2000 met een Grammy for Lifetime Achievement onderscheiden. Hij overleed het jaar daarop, op 83-jarige leeftijd.
(bron: wikipedia)Snowy White (pseudoniem van Terence Charles White;
White groeide op op het eiland Wight. Hij kreeg op zijn 10e... meer
Al vier decennia houdt Eric Clapton de erfenis van de Britse blues levend in de mainstream rock. Vanaf zijn tijd bij de Yardbirds en John Mayall, gedurende zijn periode als gitaargod bij Cream en Blind Faith en uiteindelijk ook op zijn kalmere soloalbums, bewees Clapton een van de succesvolste rockmuzikanten te zijn. Vanwege zijn supersterrenstatus als gitarist dook Clapton op naast de grootste acts van de twintigste eeuw. Zo speelde hij de solo op While My Guitar Gently Weeps van The Beatles, speelde hij mee tijdens The Bands Last Waltz en nam hij een album op met B.B. King. ‘Slowhand’ overwon veel persoonlijke tegenslagen en kan inmiddels terugkijken op een lange en productieve loopbaan.
The Scorpions zijn één van de belangrijkste muzikale exportproducten van Duitsland. Vanaf het midden van de jaren zeventig speelde de band melodieuze hardrock en was daarmee van invloed op zowel ‘hair metal’-bands als Mötley Crüe als agressievere artiesten zoals Metallica en Megadeth. De power ballad Wind Of Change, over de Koude Oorlog, werd in 1989 een internationale hit. Er werden wereldwijd een paar miljoen exemplaren van de single verkocht.
Groep rondom de broers Gregg en Duane Allman die begin jaren zeventig het rockpubliek verbazen met hun soepele combinatie van blues, country en rock. Gitarist Duane is dan al een gewaardeerd sessiemuzikant voor diverse soulartiesten. Helaas kan Duane niet lang genieten van zijn succes: hij verongelijkt in 1971 op 24-jarige leeftijd met zijn motor. Een jaar later komt bassist Berry Oakley onder precies dezelfde omstandigheden om het leven. In de late jaren zeventig gaat het bergafwaarts met de groep en Gregg kiest voor een, naar later blijkt, weinig succesvolle solocarrière. Vanaf het einde van de jaren tachtig toert de groep weer regelmatig door de Verenigde Staten. De belangstelling voor de groep, die het Zuiden van de VS een uniek rockgeluid gaf, is onverminderd groot.
In de loop van de tijd veranderde het geluid van John Hiatt met de smaak van zijn luisteraars mee. Toen hij midden jaren zeventig voor het eerst van zich liet horen was hij een typische singer/songwriter, daarna een Elvis Costello-achtige rocker om uiteindelijk uit te groeien tot een icoon van de progressieve country. In alle stijlen herkennen we de hand van een begenadigd songschrijver die goed overweg kan met gevoelige ballades én vlammende rocksongs.
In zijn korte leven wist de Texaanse gitarist Stevie Ray Vaughan grote indruk te maken. Geïnspireerd door zijn broer Jimmy Vaughan pakte Stevie al op jonge leeftijd de gitaar op. Hij maakte zijn school niet af en speelde in een groot aantal bandjes. Eén van die bandjes ontwikkelde zich tot Double Trouble, zijn latere vaste begeleidingsband. SRV, zoals hij liefkozend door zijn fans werd genoemd, wist invloeden uit blues en rock samen te smeden tot een origineel geluid. Daarmee werd hij in de jaren tachtig de belangrijkste gitarist van zijn generatie. Helaas kon Vaughan niet lang genieten van de roem. Hij overleed op 27 augustus 1990 tijdens een helikoptercrash.
Gary Moore doorliep dezelfde school als veel van zijn generatiegenoten. Op zijn achtste leerde hij zijn eerste loopjes spelen en na het horen van The Beatles verdiept hij zich in de blues. Nadat hij met de groep Skid Row twee albums had uitgebracht rolde hij binnen bij Thin Lizzy. Met die groep nam hij het album Black Rose (1979) op. Moore bracht een groot aantal solo-albums met degelijke bluesrock uit, maar met Still Got The Blues (1990) raakt hij plots de jackpot en scoorde hij ook in Nederland twee top-10 hits. Moore was nog volop actief toen hij op 7 februari 2011 plotseling overleed aan de gevolgen van een hartinfarct.
Het verhaal van Fleetwood Mac is er een van eindeloze wijzigingen in stijl en bezetting. In de jaren zestig waren ze, onder leiding van Peter Green en Mick Fleetwood, een van de meest originele Britse bluesbands. Later groeiden ze uit tot leveranciers van een gepolijst, meesterlijk LA popgeluid, waarmee ze in de jaren zeventig de Amerikaanse ether veroverden. Hun meest succesvolle album, Rumours uit 1977 – dat werd gemaakt door de bekendste bezetting van de groep: Fleetwood, John McVie, Christine McVie, Lindsey Buckingham en Stevie Nicks – is een van de bestverkochte albums aller tijden. Hoewel ze er nooit echt in slaagden dat succes te evenaren, bleef de band tijdens de drie decennia die volgden op onregelmatige basis toeren en platen opnemen, in verschillende samenstellingen.
Chris Rea (1951) liet eind jaren zeventig voor het eerst van zich horen, maar beleefde zijn echte doorbraak in het decennium dat volgde. De Brit heeft een kenmerkende rauwe sound dat hij zelf kracht bijzet met zijn huilende elektrische gitaar, een ideaal recept voor de nodige portie blues. Ondanks dat hij wereldwijd grote hits scoort met Josephine en Fool (If You Think It’s Over) kent het grote publiek in Nederland hem voornamelijk van zijn kersthit Driving Home For Christmas, een nummer dat ieder jaar tijdens de kerstperiode weer grijs gedraaid wordt. Als bij de gitaarvirtuoos in 2001 alvleesklierkanker geconstateerd wordt besluit hij al zijn gitaren te verkopen. Rea gaat het gevecht met zijn ziekte aan en herstelt, waarna hij het niet kan laten en weer een gitaar aanschaft en zijn gitaar harder laat huilen dan ooit.
Carlos Santana is een van de zeldzame gitaristen met een direct herkenbaar geluid. Zijn band Santana boekte internationale successen met een soulvolle mix van blues, rock en latin. Zijn psychedelische platen uit de jaren zestig, fusionalbums uit de jaren zeventig en popcrossovers rond 2000 zorgden ervoor dat Carlos Santana uitgroeide tot een gerespecteerde en invloedrijke artiest. Hoewel Santana hits scoorde van de late jaren zestig tot de vroege jaren tachtig, bleef hij daarna uit het zicht van het grote publiek totdat hij in 1999 een grote hit scoorde met zijn comebackalbum Supernatural. Op dit album werkte Santana samen met een nieuwe generatie popsterren die hem introduceerden bij een heel nieuw publiek.
De oorspronkelijke leden van Toto waren sessiemuzikanten uit Los Angeles. Zij hadden reeds met iedereen samengespeeld – van George Benson tot Boz Scaggs – en wilden nu iets voor zichzelf creëren. Vanuit het niets scoorden ze een hit met Hold The Line, een klassieke single in het adult rock genre, afkomstig van hun debuutalbum uit 1978. Hun grootste successen zouden begin jaren tachtig volgen, met de singles Rosanna en Africa, beiden van Toto IV. De band doorstond verschillende bezettingswisselingen door de jaren heen – en in 1992 overleed geheel onverwachts één van de oprichters, drummer Jeff Porcaro – maar Toto ging door. Het weerhield de individuele leden er niet van lucratieve solocarrières op te zetten.
Als Robert Plant na het uiteengaan van Led Zeppelin nooit meer een noot had gezongen, zou hij nog altijd de geschiedenis in zijn gegaan als één van de grootste rockzangers aller tijden. Zijn gezonde productiviteit in zijn post-Zeppelin solocarrière is het bewijs van een eigen artistieke visie. Toegegeven, Plants eerste platen aan het begin van de jaren tachtig lagen nog dicht bij Led Zeppelin, maar ten tijde van Shaken ’n Stirred (1985) had hij meer gemeen met Peter Gabriel dan met jaren zeventig bluesrock. In een uitstapje met The Honeydrippers verkende Plant zijn liefde voor rock & roll uit de jaren vijftig. In de 21ste eeuw verkende hij rootsmuziek uit verschillende windstreken. Op het voor een Grammy genomineerde album Dreamland (2002) blies hij nummers van The Youngbloods en Tim Buckley nieuw leven in. Vijf jaar later verrast hij met het intieme album Raising Sand, een duetplaat met bluegrass-icoon Alison Krauss.
Met zijn ruw fluwelen, laconieke stemgeluid, rudimentaire gitaarspel en stemmige songs was J.J. Cale in de jaren zeventig de belangrijkste architect van een geluid wat later benoemd zou worden als de Tulsa sound, naar zijn thuishaven in Oklahoma. Zijn laid back mix van country, blues en rock ‘n’ roll was van grote invloed op Eric Clapton, die meer dan eens hits behaalde met Cale's songs. Velen, van de Britse rockers Gomez tot de Amerikaanse jamband Widespread Panic, zijn schatplichtig aan Cale maar weten zelden het niveau te halen van de solo-albums van deze bescheiden legende. Helaas verschijnen deze nog maar sporadisch en lijkt hij vandaag de dag al van een prepensioen te genieten.
(bron: wikipedia)John Waite (Lancaster, 4 juli 1952) is een Britse zanger. Hij is vooral bekend door zijn leadzang voor de band The Babys. Bekende nummers van Waite zijn onder andere Isn't Time, Everytime I think of you en Piece Of The Action, (allen met The Babys), Missing you (solo) Time stood still en When I see you smile (met Bad English).
Met The Babys scoorde Waite in Japan, Italië en Duitsland maar vooral ook de Verenigde Staten grote hits. Vooral bekend... meer
Walter Trout heeft er al een loopbaan opzitten wanneer hij begin jaren negentig onder zijn eigen naam doorbreekt. De bluesman uit New Jersey (1951) heeft dan al een verleden in Canned Heat, John Mayall’s Bluesbreakers en in de begeleidingsbands van John Lee Hooker, Joe Tex en Big Mama Thornton. Met zijn onafscheiderlijke Fender Strat spelen Trout en zijn band gierende gitaarblues in de tradities van Freddie King en John Mayall. Het levert hem vooralin Europa een trouwe schare fans op.
Ryland Peter (Ry) Cooder (Los Angeles, 15 maart 1947) is een Amerikaans gitarist en producer.
Ry Cooder kreeg al op jonge leeftijd les van bluesman Reverend Gary Davis. Midden jaren zestig richtte hij de vooruitstrevende bluesrockgroep Rising Sons op, waar onder anderen Taj Mahal deel van uitmaakte. Toen deze groep uiteenviel, werd hij een prominente sessiemuzikant en deelde hij de studio met praktisch iedereen, van Captain Beefheart tot Randy Newman.
Hij werkte in de late jaren zestig met de Rolling Stones en werd zelfs even gezien als een potentiële opvolger voor Brian Jones. Gedurende zijn carrière maakte hij een aantal albums die zich laten beluisteren als spitsvondige studies van onder andere folk, blues, country en zelfs Hawaïaanse muziek.
In de late jaren negentig initieerde hij de Buena Vista Social Club, een project waarin Cubaanse musicerende veteranen samenkwamen en wereldwijd succes boekten met hun muziek via albums, concerten en een documentaire speelfilm.
