Pseudoniem van Edgardo Franco. Reggaezanger uit Panama, één van de uitvinders van reggaeton.
meerNew wave band The Cure werd halverwege de jaren zeventig opgericht door de excentrieke zanger, liedjesschrijver en blikvanger Robert Smith, die de aandacht op zich gevestigd wist door zijn omhoog getoupeerde jaar en opzettelijk slordig aangebrachte rode lippenstift. Doel van de band was, zo verklaarde Smith in een interview, 'om muziek te maken die we zelf op de radio zouden willen horen, maar die niemand maakt'. De missie slaagde. Na de debuutsingle Killing An Arab scoorde The Cure met het lieve Boys Don't Cry (1979) en het droefgeestige A Forest (1980) ook in Nederland al snel de eerste hits. Samen met Siouxie & The Banshees werd door hen de basis gelegd van de gotische rock, waarbij ze zowel in muzikaal als in visueel opzicht (de vleermuizenlook) voorlopers waren. Het duurde niet lang voordat het The Cure lukte om uit te groeien van een ondergronds cultbandje naar een popgroep voor een breed publiek. De deprimerende klanken uit de beginjaren werden afgewisseld met (quasi-)vrolijke niemendalletjes als The Caterpillar, The Love Cats en Close To Me. Zoals alle grote bands zorgde The Cure er ten allen tijde voor dat ze niet voorspelbaar werd. Een moeilijk album als Pornography (1982) werd zodoende opgevolgd door toegankelijker werk als The Head On The Door (1985) en Kiss Me Kiss Me Kiss Me (1987). Met vier albums in vijftien jaar - Disintegration (1989), Wish (1992), Wild Mood Swings (1996) en Bloodflowers (2000) - nam de productiviteit van de band daarna zienderogen af. Het plaatwerk wist fans en critici steeds te verdelen maar dankzij een onverwoestbare live reputatie wist The Cure - ondanks de nodige bezettingswisselingen en daaruit volgende rechtszaken - als mega act de eenentwintigste eeuw zonder al te veel kleerscheuren binnen te hobbelen. (MS)
De niet aflatende intensiteit van James Browns muziek maakte hem één van de meest herkenbare en invloedrijke artiesten sinds de jaren vijftig. Hij begon als gospelzanger, maar stapte al snel over naar rhythm and blues, waarna hij hits begon te scoren. In de loop van de jaren zestig transformeerde de zelfverklaarde Godfather Of Soul eigenhandig het rhythm and blues-geluid tot een strakke, stuwende stijl, waarmee hij mede aan de basis van de funk stond. In de daaropvolgende decennia dreigden persoonlijke problemen de immer gepassioneerde Brown op een zijspoor te zetten maar hij wist steeds terug te komen. De ontelbare JB samples - al dan niet aan hem toegeschreven - die op rap- en hiphopplaten zijn terug te vinden getuigen van zijn blijvende invloed. De 'godfather of soul' overleed op Eerste Kerstdag 2006.
Met het verhuizen van Motown naar CBS veranderden The Jackson Five in 1975 hun naam naar The Jacksons. Bovendien werd Jermaine Jackson vervangen door het jongste broertje Randy. Het knappe was, dat de groep zich ook moeiteloos wist aan te passen aan de veranderde smaak van het publiek. Disco was het devies en de groep scoorde hit na hit. Blame It On The Boogie en Can You Feel It? zijn nog altijd onweerstaanbare discoklassiekers. De groep diende vooral als springplank voor de solocarrière van Michael, de meest talentvolle Jackson. Zijn uitgekristalliseerde mix van soul, disco en pop is al terug te horen in de muziek van The Jacksons.
Afrika Bambaataa (echte naam: Kevin Donovan) is één van de grondleggers van de hiphop. Het begrip ‘hiphop’ zou volgens de overlevering door hem zelfs zijn uitgevonden. Bambaataa groeide op in The Bronx waar hij ook in een jeugdbende zat. Na een reis naar Zuid-Afrika besloot hij zich in te zetten voor meer vredelievende manieren om jongeren samen te brengen. De oplossing lag in de ‘block parties’. Naast het organiseren van feesten begon Donovan ook zelf muziek op te nemen. Een paar van die vroege singles, zoals Planet Rock (1982) en Renegades Of Funk (1983), gelden nu als hiphopklassiekers. Vanaf de jaren negentig nemen andere rappers Bambaataa’s prominente positie over, al blijft hij actief als muzikant en hiphopicoon.
Het Franse neodisco-duo Daft Punk werd in de jaren negentig wereldberoemd, nadat ze waren ontdekt door The Chemical Brothers. Met een aanpak die louter gericht was om mensen te laten bewegen, gebruikte ze alles van pure club beats tot samples van The Beach Boys en Roxy Music bij het maken van hun aanstekelijke dance. Het nuchtere duo kreeg een aanzienlijke fanbasis, mede door het gebruik van grappige futuristische beelden bij hun mix van techno funk en old school beats.
De opmars van The Prodigy is niet los te zien van die van de Britse rave scene, die sinds de jaren tachtig massa’s jongeren de dansvloer op dreef. Onder de muzikale leiding van Liam Howlett wist The Prodigy de vette beats van techno te combineren met onverwachte samples, die uit dub, sixties beat en zelfs kindermuziek kwamen. In tegenstelling tot de meeste dance acts had The Prodigy een opwindende live act, met punk Keith Flint en mc Maxim Reality als blikvangers. In 1996 kwam het album The Fat Of The Land uit, met opwindende hitsingles als Firestarter en het controversiële Smack My Bitch Up. Dat jaar behoorde The Prodigy tot de grootste bands ter wereld, met een miljoenenverkoop aan albums. Met het inzakken van de populariteit van de breakbeat ging het ook neerwaarts met de carrière van The Prodigy, dat in het nieuwe millennium geen grote hits meer wist te scoren.
Carlos Santana is een van de zeldzame gitaristen met een direct herkenbaar geluid. Zijn band Santana boekte internationale successen met een soulvolle mix van blues, rock en latin. Zijn psychedelische platen uit de jaren zestig, fusionalbums uit de jaren zeventig en popcrossovers rond 2000 zorgden ervoor dat Carlos Santana uitgroeide tot een gerespecteerde en invloedrijke artiest. Hoewel Santana hits scoorde van de late jaren zestig tot de vroege jaren tachtig, bleef hij daarna uit het zicht van het grote publiek totdat hij in 1999 een grote hit scoorde met zijn comebackalbum Supernatural. Op dit album werkte Santana samen met een nieuwe generatie popsterren die hem introduceerden bij een heel nieuw publiek.
Hiphoptrots van Zwolle, die met de albums Vloeistof en Eigen Wereld, de Nederlandse popwereld verrast. Rapper Sticks (Junte Uiterwijk) en producer Delic (Peter Blom) leren elkaar kennen in de tweede klas van de middelbare school. Ze delen hun liefde voor hiphop, en als na enkele jaren Rico (Ricardo McDougal) zich bij de twee voegt, ontstaat Opgezwolle. Als producer/beatmaker bepaalt Delic in belangrijke mate het geluid van de groep. Hij wordt gezien als een van de beste producers in Nederland, en wordt vooral geprezen vanwege zijn durf verder te kijken dan de standaard-hiphopbeat. De groep stopt eind 2007. Delic wil zich richten op een carrière als schilder, de rappers gaan solo verder.
Khaled Hadj Brahim werd in 1960 geboren in de Algerijnse havenstad Oran. Oran is ook de geboorteplaats van de raï, de muziekstijl die Khaled vanaf de jaren tachtig succesvol exporteerde naar de rest van de wereld. In eigen land was Khaled vanwege zijn openhartige teksten omstreden. De besnorde zanger was vooral populair bij de grote Algerijnse gemeenschap in Europa. In 1986 verhuisde hij daarom naar Parijs. In 1992 schafte hij zijn bijnaam Cheb (Arabisch voor ‘jongeman’) af. Niet veel later scoorde hij een grote hit met Didi en groeide hij uit tot de bekendste ambassadeur van de raï. Zijn bijnaam ‘de koning van de raï’ werd wederom bevestigd in 1996 toen hij met Aicha weer een internationale hit wist te scoren.
(bron: wikipedia)James Dewitt Yancey (Detroit (Michigan), 7 februari 1974 – Los Angeles, 10 februari 2006), beter bekend als J Dilla en Jay Dee, was een Amerikaanse hiphopproducer en MC, die rond het midden van de jaren negentig opdook uit de underground hiphop-scene in Detroit, Michigan. Hij overleed in 2006 op 32-jarige leeftijd aan een hartstilstand als gevolg van een auto-immuunziekte en trombotische trombocytopenische purpura.
Hij begon zijn carrière als "Jay Dee" maar gebruikte vanaf 2001 de naam "J Dilla". Hij werkte... meer
José Feliciano groeide op als één van elf kinderen in een Puertoricaans immigrantengezin in New York. Hij ging in de vroege jaren zestig aan de slag als folkzanger in de Greenwich Village waar hij werd ontdekt. De platenmaatschappij adviseerde hem ook Spaanstalig repertoire op te nemen. En met succes, zijn vertaling van Light My Fire van The Doors werd in 1968 een grote hit. Feliciano was één van de meest succesvolle latinzangers maar schreef daarnaast ook filmmuziek. Rond kerst is elk jaar zijn andere grote hit, Feliz Navedad, vaak te horen op de radio.
Marvin Gaye begon zijn carrière in de late jaren vijftig, toen hij zong met verschillende vocale rhythm and bluesgroepen. Hij ging al snel verder als sessiedrummer en zanger bij Motown. Gayes eigen albums in de jaren zestig werden gekenmerkt door stuwende, energieke rhythm and blues en duetten met Mary Wells en Tammi Terrell. In de jaren zeventig creëerde hij een unieke, hoogstpersoonlijke visie op rhythm and blues, waarin hij maatschappijkritische elementen, atmosferische arrangementen en overkoepelende albumthema's verwerkte. Zijn vroege, gewelddadige dood beroofde de wereld van een waar genie.
(bron: wikipedia)King was een Britse new wave band uit de jaren 80.
De band King werd in 1984 opgericht in Coventry. Ze scoorden een hit met het nummer Love & Pride.
In 1987 begon de zanger Paul King aan een solocarrière. Dit was geen succes. Later werd hij VJ op MTV.
In 1998 verscheen er een verzamelalbum The Best of King - Love & Pride met daarop de 18 beste nummers van de band en Kings soloalbum.
Categorie:Britse band meer
(bron: wikipedia),
OutKast is een Amerikaans hiphopduo uit Atlanta. De muziek van de twee leden "André 3000" Benjamin en Antwan "Big Boi" Patton is een combinatie tussen hiphop, funk, soul, rock en blues. In totaal verkocht OutKast 20 miljoen albums en won het 6 Grammy Awards, waarmee het de succesvolste rapgroep aller tijden is.[Andre '3000's Song Helps Troops’ Morale (news.softpedia.com)]
Het duo heeft 6 albums uitgebracht, waarvan Stankonia uit 2000 de doorbraak was. Het bevatte de singles "Ms. Jackson"... meer
The Clash was één van de eerste en meest belangrijke Britse punkbands. In de jaren zeventig waren zij ‘The Beatles’ van die tijd, zoals The Sex Pistols ‘The Rolling Stones’ waren. Ze wisten hun geluid te verrijken met de door hen geliefde rootsmuziek – reggae, rockabilly, soul, blues – zonder ooit ver weg te raken van hun punkwortels en politieke betrokkenheid. Hun mijlpaal, het dubbelalbum London Calling uit 1979, geldt als één van de beste werkstukken uit het rocktijdperk van na The Beatles. Mick Jones, Paul Simonon en Joe Strummer startten alle drie nieuwe projecten na The Clash (Big Audio Dynamite, Havana 3 AM, Strummers soloalbums). Plannen voor een reünie, bij hun inwijding in de Rock & Roll Hall of Fame, werden in de kiem gesmoord door het overlijden van Joe Strummer in december 2002.
Joy Division was zo ongeveer de definitie van de term "postpunk". Ze combineerden het ruwe en de beeldenstormmentaliteit van de punk met een gevoel voor artisticiteit. Dat uitte zich in poëtische teksten, existentialisme en een donkere, stemmige mix van gitaren en toetsen. Daarmee waren ze een belangrijke invloed op gothic en industrial. Na de tragische zelfmoord van zanger Ian Curtis in 1980 ging de rest van de band verder als het meer op pop en elektronica georiënteerde New Order. Op 17 mei 2007, een dag voor de 27ste sterfdag van Curtis, werd op het Cannes Film Festival voor het eerst Control vertoond, een film over het leven en de dood van Ian Curtis. Geregisseerd door Anton Corbijn, de beroemde Nederlandse videoclipregisseur, die de band eind jaren zeventig had gefotografeerd.
