Pop als zelfstandig genre binnen de popmuziek is eigenlijk een kunstmatige categorie. Het omvat alles wat buiten de andere popsoorten valt, maar bezit daarmee toch min of meer eigen kenmerken. In pop ligt de nadruk op het liedje. Compositie, melodie en productie zijn belangrijker dan stijl en inhoud. Pop ligt goed in het gehoor en spreekt idealiter een massapubliek aan. Onder haar beoefenaars treffen we dan ook veel hitmakers aan, uiteenlopend van The Beatles tot Michael Jackson, en van Simon & Garfunkel tot de Spice Girls.
Onder downtempo wordt een mix van ambient, triphop en techno verstaan, ofwel: sfeervolle en soms ronduit wollige dance die niet direct volle dansvloeren trekt, maar eerder thuis wordt gedraaid. Ondanks de geringe dansbaarheid wordt het toch gezien als vorm van dance, omdat het gebruik maakt van dezelfde productietechnieken. Zeker in de jaren negentig was deze muziek erg populair met Air, Portishead en Massive Attack als belangrijke boegbeelden. Er werden zelfs bars en cafés geopend waar de bezoeker kon ‘loungen’, ontspannen op rustige klanken. Toen men voldoende uitgerust was vervloog deze hype weer maar in de underground is deze muziek, nu vaak onder de noemer chill out, nog zeer populair.
Een mix van Aziatische - voornamelijk Indiase - dansmuziek met westerse stijlen. Oorspronkelijk werd de dansmuziek bhangra tijdens het oogstfeest gespeeld in de Indiaas-Pakistaanse regio Punjab. Vanaf de jaren zeventig wordt de muziek door de grote Indiase gemeenschap en Engeland vermengd met de muziek die daar populair is: eerst met rock, later met hiphop, r&b en dance. Deze fusie beperkt zich niet tot de bhangra alleen: ook andere muziek uit India, Pakistan en Bangladesh dienen ter inspiratie. Rapper Apache Indian en de bands Cornershop en Asian Dub Foundation ontstijgen de underground en dringen ook in Nederland door tot de hitparades. Van een andere orde, maar ook mateloos populair, zijn de musical-achtige soundtracks uit Indiase Bollywood-films.
