Dit is welgeteld de eerste en enige cd-opname van Riccardo Chailly met Richard Strauss. En die vraagt meteen al om meer. In zijn
Beethoven-,
Brahms- en
Bach-
Decca-opnamen leerden we Chailly kennen als een dirigent die er flink de vaart inhoudt. In Also sprach Zarathustra (Strauss) is Chailly echter vrij beheerst, alsof het werkelijk om grote muziek gaat. Misschien was het altijd al grote muziek.
Strauss was echter even geniaal als laconiek, waardoor velen – terecht of niet – twijfelden aan de diepgang van zijn muziek. Hij was hoe dan ook een meester in apotheosen: langzaam uitstervende slotsecties waarin het orkest baadt in een gloed van berusting en waardigheid. Zoals hier in Also sprach Zarathustra. Maar ook in de grandioze laatste minuten van Tod und Verklärung (luister bij gelegenheid ook eens naar het slot van de Alpensinfonie en Josephs-Legende). Heel grappig is dan weer de slapstick van Till Eulenspiegels lustige Streiche. Wie weet hoeveel tekenfilmcomponisten zich door deze partituur hebben laten inspireren. (HJ)meer
