Gary Moore doorliep dezelfde school als veel van zijn generatiegenoten. Op zijn achtste leerde hij zijn eerste loopjes spelen en na het horen van The Beatles verdiept hij zich in de blues. Nadat hij met de groep Skid Row twee albums had uitgebracht rolde hij binnen bij Thin Lizzy. Met die groep nam hij het album Black Rose (1979) op. Moore bracht een groot aantal solo-albums met degelijke bluesrock uit, maar met Still Got The Blues (1990) raakt hij plots de jackpot en scoorde hij ook in Nederland twee top-10 hits. Moore was nog volop actief toen hij op 7 februari 2011 plotseling overleed aan de gevolgen van een hartinfarct.
meerAls er één man symbool kan staan voor de ontwikkeling van de blues, dan is dat Muddy Waters wel. Waters werd in 1913 als McKinley Morganfield geboren op het platteland van Mississippi. Daar speelde hij akoestische blues die in 1941 werd vastgelegd door Alan Lomax, de bekende verzamelaar van volksmuziek. In 1943 vertrok Waters naar Chicago waar hij een belangrijke rol speelde bij het ‘electrificeren’ van de blues. Aan zijn hand groeide de blues uit luid verstrekte stadmuziek. Waters bekendste nummers (Hoochie Coochie Man, Mannish Boy) werden door veel bekende artiesten gecoverd zoals The Rolling Stones en de Allman Brothers Band. Waters overleed in 1983. Zijn zoon Big Bill Morganfield zette het vak voort.
Ondanks een harde, liefdeloze jeugd wist Etta James (echte naam: Jamesetta Hawkins) uit te groeien tot een belangrijke zangeres van rhythm-and-blues, soul en later ook jazzmateriaal. Haar hoogtijdagen beleefde ze in de jaren zestig toen ze een reeks sterke songs (onder meer At Last, Tell Mama en I’d Rather Go Blind) opnam voor het beroemde Chess Records. In latere jaren leed ze onder de drugs- en eetverslavingen waardoor haar productie laag bleef. Nadat ze in 1988 definitief afkickte, nam ze nog een aantal goede albums op. Haar doorleefde stem was een rolmodel voor jongere zangeressen. Onder meer Janis Joplin, Beyoncé en Adele zongen nummers die door Etta James bekend waren geworden.
(bron: wikipedia)Riley Ben King (Itta Bena, 16 september 1925 – Las Vegas, 14 mei 2015), beter bekend als B.B. King, was een Amerikaanse bluesgitarist en singer-songwriter. Op 15 december 2006 ontving B.B. King de hoogste burgeronderscheiding, de Presidential Medal of Freedom. B.B King wordt gezien als een van de grootste bluesartiesten aller tijden. Het muziekblad Rolling Stone plaatste King op de derde plaats in een lijst van de honderd beste gitaristen.
Zijn bekendste hit is zijn cover van "The Thrill Is... meer
Walter Trout heeft er al een loopbaan opzitten wanneer hij begin jaren negentig onder zijn eigen naam doorbreekt. De bluesman uit New Jersey (1951) heeft dan al een verleden in Canned Heat, John Mayall’s Bluesbreakers en in de begeleidingsbands van John Lee Hooker, Joe Tex en Big Mama Thornton. Met zijn onafscheiderlijke Fender Strat spelen Trout en zijn band gierende gitaarblues in de tradities van Freddie King en John Mayall. Het levert hem vooralin Europa een trouwe schare fans op.
Texaans trio dat begin jaren zeventig goede sier maakt met dampende bluesrock. Midden jaren tachtig maakt de groep een opvallende doorbraak naar het mainstreampubliek. De sound is iets gladder, maar de groep dankt de doorbraak vooral aan MTV. De zender draait de clips van de band, vooral vanwege de mediagenieke rossige puntbaarden van de bandleden én diverse langbenige blondines. Grappig detail is dat de drummer met de naam Frank Beard als enige geen lange baard draagt. Evenwel steken liedjes als Gimme All Your Lovin’ en Legs ook zonder het uiterlijk vertoon, uit boven de middelmaat. Na de eeuwwisseling is de groep minder prominent in beeld, maar dat weerhoudt het trio er niet van om onvermoeibaar de wereld over te blijven touren.
(bron: wikipedia)Freddie King (Gilmer (Texas), 3 september 1934 - Dallas, 28 december 1976) was een bluesgitarist en zanger.
King, één van de "Three Kings" van de blues gitaar (samen met B.B. King en Albert King), werd geboren in Gilmer, Texas in 1934. Hij verhuisde met z'n familie naar Chicago in 1950 waar hij begon te spelen in lokale clubs.
Zijn instrumentale Hide Away, opgenomen in 1961, werd later gecoverd door Eric Clapton en John Mayall. King had een sterke invloed op... meer
Met zijn ruw fluwelen, laconieke stemgeluid, rudimentaire gitaarspel en stemmige songs was J.J. Cale in de jaren zeventig de belangrijkste architect van een geluid wat later benoemd zou worden als de Tulsa sound, naar zijn thuishaven in Oklahoma. Zijn laid back mix van country, blues en rock ‘n’ roll was van grote invloed op Eric Clapton, die meer dan eens hits behaalde met Cale's songs. Velen, van de Britse rockers Gomez tot de Amerikaanse jamband Widespread Panic, zijn schatplichtig aan Cale maar weten zelden het niveau te halen van de solo-albums van deze bescheiden legende. Helaas verschijnen deze nog maar sporadisch en lijkt hij vandaag de dag al van een prepensioen te genieten.
Ryland Peter (Ry) Cooder (Los Angeles, 15 maart 1947) is een Amerikaans gitarist en producer.
Ry Cooder kreeg al op jonge leeftijd les van bluesman Reverend Gary Davis. Midden jaren zestig richtte hij de vooruitstrevende bluesrockgroep Rising Sons op, waar onder anderen Taj Mahal deel van uitmaakte. Toen deze groep uiteenviel, werd hij een prominente sessiemuzikant en deelde hij de studio met praktisch iedereen, van Captain Beefheart tot Randy Newman.
Hij werkte in de late jaren zestig met de Rolling Stones en werd zelfs even gezien als een potentiële opvolger voor Brian Jones. Gedurende zijn carrière maakte hij een aantal albums die zich laten beluisteren als spitsvondige studies van onder andere folk, blues, country en zelfs Hawaïaanse muziek.
In de late jaren negentig initieerde hij de Buena Vista Social Club, een project waarin Cubaanse musicerende veteranen samenkwamen en wereldwijd succes boekten met hun muziek via albums, concerten en een documentaire speelfilm.
Hoewel hij nooit echt commercieel doorbrak wordt de uit Louisiana afkomstige singer/songwriter en gitarist Tony Joe White in de muzikantenwereld en door liefhebbers van bluesrock bestempeld als de ‘King of Swamp Rock’. Zijn songs werden vooral bekend in versies van anderen, in de late jaren zestig en vroege jaren zeventig, zoals Willie And Laura Mae Jones door Dusty Springfield en Polk Salad Annie door Elvis Presley. Met zijn luie, donkerfluwelen stemgeluid en rootsy gitaarspel bleef hij zelf een artiest die vooral bewonderd wordt door collega’s en die Lucinda Williams, Eric Clapton, Joe Cocker en Bonnie Riatt tot zijn fans mag rekenen.
Bluesgroep uit de late jaren zestig, bekend van de evergreens Goin’ Up The Country en On The Road Again. Canned Heat brak door na hun optredens op legendarische popfestivals als Monterey Pop en Woodstock. De band werd opgericht door gitarist Alan ‘Blind Owl’ Wilson en zanger Bob ‘The Bear’ Hite, beide fanatieke verzamelaars van oude bluesplaten. Toch groeide de groep nooit uit tot een gevestigde naam binnen de popmuziek. Dat had alles te maken met de vroege sterfgevallen van Wilson (in 1970) en Hite (in 1981).
In zijn korte leven wist de Texaanse gitarist Stevie Ray Vaughan grote indruk te maken. Geïnspireerd door zijn broer Jimmy Vaughan pakte Stevie al op jonge leeftijd de gitaar op. Hij maakte zijn school niet af en speelde in een groot aantal bandjes. Eén van die bandjes ontwikkelde zich tot Double Trouble, zijn latere vaste begeleidingsband. SRV, zoals hij liefkozend door zijn fans werd genoemd, wist invloeden uit blues en rock samen te smeden tot een origineel geluid. Daarmee werd hij in de jaren tachtig de belangrijkste gitarist van zijn generatie. Helaas kon Vaughan niet lang genieten van de roem. Hij overleed op 27 augustus 1990 tijdens een helikoptercrash.
John Lee Hooker was de meest oorspronkelijke van de elektrische bluesgiganten. Talloze artiesten werden geïnspireerd door zijn spookachtige muzikale minimalisme, van tijdgenoten als Slim Harpo tot navolgers als The Rolling Stones. Hooker koppelde klagelijke maar krachtige vocalen aan gedreven en percussief gitaarspel. Weinigen kunnen tippen aan de onverklaarbare erotische lading die de kern vormt van zijn beste optredens. Het gepatenteerde "boogie" ritme, waarop vrijwel ieder bluesrockband en hardrockband van de jaren zeventig zijn nummers baseerde, is min of meer uitgevonden door Hooker. Met meer dan 100 albums op talloze labels was Hooker een van de meest opgenomen bluesmannen van na de oorlog, met zijn werkgebied veelal in Detroit en Chicago. Hij bleef werken tot ver na zijn tachtigste. Hooker opende zijn eigen bluesclub in San Francisco en werd in 2000 met een Grammy for Lifetime Achievement onderscheiden. Hij overleed het jaar daarop, op 83-jarige leeftijd.
Cuby & The Blizzards is een legendarische Drentse bluesband die halverwege de jaren zestig de Nederlandse muziekwereld verbijsterde met overweldigende live shows en prima plaatwerk. Opgericht door zanger Harry Muskee en gitarist Eelco Gelling groeide de band al snel uit tot de Nederlandse tegenhanger van John Mayall’s Bluesbreakers. Menig Nederlandse bluesmuzikant, onder wie de latere rockster Herman Brood, diende enige tijd bij de Blizzards, die op hun beurt de Amerikaanse bluesman Eddy Boyd en de Ierse rockzanger Van Morrison begeleidden tijdens hun Nederlandse tournees. Na vele bezettingswisselingen leek het halverwege de jaren zeventig definitief voorbij. Muskee bleef zich zonder veel succes profileren in bands als Red White ‘N Blue, Muskee Gang en Muskee. Pas in 1996 worden er weer optredens gedaan onder de naam Cuby & The Blizzards, maar die bezetting is in feite een samengestelde ‘superband’, met naast enkele oude Blizzards ook ex-leden uit andere grote Nederlandse bluesbands als Livin’ Blues, Flavium en Sweet ‘d Buster.
(bron: wikipedia)Peter Green, geboren als Peter Allen Greenbaum (East End, Londen, 29 oktober 1946 – Canvey Island, 25 juli 2020) was een Brits gitarist, vooral bekend geworden als oprichter van Fleetwood Mac. Bekende nummers zijn "Need Your Love So Bad", "The Green Manalishi", "Albatross" en "Oh Well".
De gitaar "Greeny" (die zoals het verhaal gaat foutief uit de fabriek gewonden pick-ups bevatte) zorgen voor een sound die bij de stijl van Green past.
Op tienjarige leeftijd kreeg hij een akoestische Spaanse... meer
Net als veel andere muzikanten uit de bluesscene van Chicago werd gitarist Buddy Guy (echte naam: George Guy) niet in die stad geboren, maar op het zuidelijke platteland (Louisiana). In 1957, amper twintig jaar, besloot hij zijn geluk in het noorden te beproeven. Van 1959 tot 1967 werkte Guy vooral als sessiegitarist bij het beroemde Chess-label. Ook speelde hij in de begeleidingsgroep van Muddy Waters. Pas als zestiger zou Guy ook als solo-artiest succes smaken wanneer bekende gitaristen als Eric Clapton, Jeff Beck en Stevie Ray Vaughan en hem regelmatig als inspiratiebron aanhalen. De eerste twee doen ook mee op het album Damn Right, I’ve Got The Blues (1991) waarmee Guy ook een Grammy wint.
Het verhaal van Fleetwood Mac is er een van eindeloze wijzigingen in stijl en bezetting. In de jaren zestig waren ze, onder leiding van Peter Green en Mick Fleetwood, een van de meest originele Britse bluesbands. Later groeiden ze uit tot leveranciers van een gepolijst, meesterlijk LA popgeluid, waarmee ze in de jaren zeventig de Amerikaanse ether veroverden. Hun meest succesvolle album, Rumours uit 1977 – dat werd gemaakt door de bekendste bezetting van de groep: Fleetwood, John McVie, Christine McVie, Lindsey Buckingham en Stevie Nicks – is een van de bestverkochte albums aller tijden. Hoewel ze er nooit echt in slaagden dat succes te evenaren, bleef de band tijdens de drie decennia die volgden op onregelmatige basis toeren en platen opnemen, in verschillende samenstellingen.
John Mayall is de aartsvader van Britse blues. Mayall (Macclesfield 1933) was één van de eerste blanken die zich zou toeleggen op de blues en hij bleef het genre zijn hele leven trouw. Mayall vervulde een sleutelrol, want door zijn missiewerk kwam een generatie van jonge Britse muzikanten in aanraking met de blues. Deze generatie veranderde het poplandschap voorgoed. Mayall had ook een goede neus voor talent. Eric Clapton en Jack Bruce (Cream), Peter Green, Mick Fleetwood en John McVie (Fleetwood Mac) en Walter Trout leerden het vak in zijn begeleidingsband The Bluesbrakers. John Mayall treedt nog altijd veel op.
Al vier decennia houdt Eric Clapton de erfenis van de Britse blues levend in de mainstream rock. Vanaf zijn tijd bij de Yardbirds en John Mayall, gedurende zijn periode als gitaargod bij Cream en Blind Faith en uiteindelijk ook op zijn kalmere soloalbums, bewees Clapton een van de succesvolste rockmuzikanten te zijn. Vanwege zijn supersterrenstatus als gitarist dook Clapton op naast de grootste acts van de twintigste eeuw. Zo speelde hij de solo op While My Guitar Gently Weeps van The Beatles, speelde hij mee tijdens The Bands Last Waltz en nam hij een album op met B.B. King. ‘Slowhand’ overwon veel persoonlijke tegenslagen en kan inmiddels terugkijken op een lange en productieve loopbaan.
