Als hét fotomodel van de cooljazz in jaren vijftig was Chet Baker een tijdlang het icoon van de sensitieve subcultuur van dat decennium. Maar in plaats van de ladder van beroemdheid te bestijgen bleef hij een outsider, de belangrijkste onder de ’beautiful losers’. De daaropvolgende dertig jaar verscheen hij in en uit de schijnwerpers door briljante momenten af te wisselen met fysieke aftakeling en persoonlijke misère. Nadat zijn tanden uit zijn mond werden geslagen bij een drugsgerelateerde vechtpartij, stopte hij lange tijd met spelen. Toen hij eindelijk zijn comeback maakte, bleek hij een nog steeds krachtige, maar rusteloze geestverschijning. In 1987 verscheen de met gejuich ontvangen Baker-documentaire Let’s Get Lost, maar een jaar later, onder invloed van drugs, viel Baker uit het raam van een Amsterdams hotel en stierf een dood die net zo tragisch was als zijn door genialiteit gekenmerkte leven.
(bron: wikipedia)George Duvivier (New York, 17 augustus 1920 - aldaar, 11 juli 1985) was een Amerikaanse jazz-bassist en componist. Hij speelde bas op talloze platen van grote jazzmusici.
Duvivier studeerde viool aan het Conservatory of Music and Art en werd assistent-concertmeester bij het Central Manhattan Symphony Orchestra. Uiteindelijk koos hij echter voor de contrabas en de jazzmuziek. Hij leerde ook compositie en arrangeren aan de universiteit van New York. Hij speelde vanaf 1937 in het Royal Baron Orchestra en werkte in... meer
