Pianiste Imogen Cooper zoekt naar de relaties tussen Frankrijk en Spanje. Deze kunnen op heel veel manieren gelegd worden, zo blijkt. Er is het exotisme van zigeuners en castagnetten. Maar er is ook hoffelijkheid en distantie, waarbij de emoties verborgen worden achter een masker van Iberische waardigheid. Zoals in het spaarzame Homenaje van Manuel de Falla, waarbij iedere gitaar-strum klinkt als
… een doodskus. De Homenaje was een ‘in memoriam’ voor Debussy, die als geen andere Franse componist de Spaanse atmosfeer wist op te roepen. Denk aan de slepende habanera-ritmes van La puerta del vino (Préludes, boek II). Toch is eigenlijk Isaac Albéniz de meest centrale held van dit recital. Zijn Iberia (vier boeken vanaf 1906) was baanbrekend en invloedrijk. Debussy volgde zijn voorbeeld in het genoemde La puerta del vino en in La sérénade interrompue (Préludes, boek I). Zelfs de modernist Messiaen zou Albéniz als voorbeeld nemen in zijn legendarische analyseklas aan het Parijse conservatorium. Mooi zijn ook de stukken van Ravel, al wordt het zoeken naar de Franse-Spaanse connectie. En wat heeft Debussy’s L’isle joyeuse eigenlijk met Spanje te maken? Helemaal niets, natuurlijk. Imogen Cooper associeert dit stuk echter met de mysterieuze eilandjes die ze in de verte ziet liggen wanneer ze langs de kust van haar geliefde Catalonië wandelt. (HJmeer
