(bron: wikipedia)The Sweet was een Britse glamrockband met hoogtijdagen tussen 1971 en 1978. De band werd opgericht in 1968 als Sweetshop, later afgekort tot Sweet. De succesbezetting bestond uit Andy Scott (gitaar/zang), Steve Priest (bas/zang), Brian Connolly (zang) en Mick Tucker...
meer
Robbie van Leeuwen is één van de meest ambitieuze en gedisciplineerde muzikanten uit de Haagse beatscene van de jaren zestig. Na in 1967 uit The Motions te zijn gestapt, stort hij zich met volle overgave op zijn nieuwe project Shocking Blue. De band gaat moeizaam van start, maar met de komst van de sexy zangeres Mariska Veres vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Als de Amerikaanse producer Jerry Ross zich ontfermt over hun Nederlandse toptiensingle Venus gaat in 1970 ook Amerika overstag. Het is de eerste Nederlandse single die de Amerikaanse top tien weet te bereiken, en haalt uiteindelijk zelfs de eerste plaats. Er breken enkele uiterst succesvolle jaren aan. Maar in 1973 is van Leeuwen opgebrand en stapt uit de band; een jaar later stopt ook de rest er mee. Venus wordt daarna nog tweemaal een wereldhit, in versies van Stars On 45 en Bananarama. Diverse reünies volgen zonder dat het succes van weleer herhaald wordt. Begin jaren negentig komt de groep opnieuw in de belangstelling als de grungeband Nirvana voor zijn eerste single de obscure Shocking Blue-compositie Love Buzz covert.
Als één van de weinige Britse beatbands hadden The Zombies een voorkeur voor jazzy liedjes in een mineurtoonsoort. Na het winnen van een talentenjacht werd de groep getekend door Decca en scoorde met de klassieke debuutsingle She’s Not There meteen een wereldhit, een huzarenstukje dat zich echter moeilijk liet herhalen. Toen de daaropvolgende singles stuk voor stuk flopten gooide de groep gedesillusioneerd het bijltje erbij neer, maar niet na nog het prachtige album Odessey & Oracle (1968) te hebben afgeleverd. Toen de daarvan getrokken single Time Of The Season alsnog een wereldhit werd, was de band echter al uit elkaar gevallen. Zanger Colin Blunstone begon een redelijk succesvolle solocarrière; pianist Rod Argent richtte de rockband Argent op.
Discogroep die van mid jaren zeventig tot mid jaren tachtig flink wat hits scoorde zoals Daddy Cool, Ma Baker en Sunny. Het genie achter deze groep was de Duitser Frank Farian (ook bekend van Minni Vanilli, La Bouche en No Mercy). In Nederland kreeg Boney M. ook veel aandacht dankzij de Arubaan Bobby Farrell die later in Amsterdam kwam wonen. Verschillende leden van Boney M. hebben na het uiteenvallen van de groep los van elkaar reünieconcerten gegeven.
De Californische popgroep The Beach Boys werd aan het begin van de jaren zestig opgericht door de broers Brian, Carl en Dennis Wilson, hun neef Mike Love en schoolvriend Al Jardine. Al snel was de muzikale formule duidelijk: een mix van rock-‘n-roll en de complexe samenzang van groepen als The Four Freshmen en de Hi-Lo’s, verpakt in liedjes waarin de geneugten van Californië (zon, strand en surfen) werden bezongen. In Brian Wilson had de groep de beschikking over een geniale songschrijver. Met de debuutsingle Surfin’ (1961) scoorden de Beach Boys een lokale hit aan de westkust. Met Surfin’ Safari (1962) en Surfin’ USA (1963) volgde een landelijke en later ook de internationale doorbraak. Ook tijdens de zogenaamde Britse popinvasie bleef de groep onder leiding van Brian, die met optreden was gestopt om zich fulltime met het opnameproces bezig te kunnen houden, de strijd aangaan met de groepen van overzee. Die competitiedrang met vooral The Beatles resulteerde in het album Pet Sounds (1966), dat nog steeds wordt beschouwd als een van de beste popplaten aller tijden. Tijdens het werken aan de opvolger Smile werd de druk op de labiele Brian, die zwaar experimenteerde met drugs, zo groot dat hij instortte. Hij werd nooit meer de oude. Hoewel hij op onregelmatige basis mee bleef werken aan de platen van de groep, ging het met de carrière van de Beach Boys sindsdien bergafwaarts. Dennis Wilson kampte met een zware alcoholische verslaving en verdronk in 1983. Carl Wilson overleed in 1998 aan kanker. De groep bleef in verschillende bezettingen al die jaren optreden in het Golden Oldies-circuit. Brian kampte decennialang met zware psychische problemen. Hij verraste hij aan het eind van de eeuw zijn fans met het prima soloalbum Imagination (1998) en door op wereldtournee te gaan met de groep The Wondermints, tijdens welke hij de beste liedjes van Pet Sounds en Smile vertolkte.
Toen rock-n’-rollpionier Ike Turner de jonge Ann Bullock voor het eerst hoorde zingen, sloeg hij steil achterover. Hij besloot zijn band in dienst te zetten van deze explosieve zangeres met wie hij ook trouwde. Door jarenlang avond aan avond op te treden met The Ike & Tina Turner Revue groeide de groep uit tot een weergaloze liveband die elk publiek plat wist te spelen met hun opwindende soul en strakke rhythm & blues. Nadat de band het voorprogramma verzorgde van de eerste Amerikaanse stadiontoernee van de Rolling Stones (1969) werd de groep ook geliefd onder blanke rockfans. In 1976 stapte Tina uit de groep, mede vanwege de jarenlange mishandelingen van Ike. Het stel scheidde in 1978 formeel. Beiden gingen solo verder. Tina groeide uit tot één van de absolute supersterren van de jaren tachtig, maar Ike wist met zijn solocarrière de glorie van weleer nooit meer te benaderen.
Als een van de weinige acts van hun tijd hield Madness de traditie levend van typisch Britse singlesbands als The Kinks, The Small Faces en The Jam. De band kwam op in het zogenaamde Two Tone tijdperk van eind jaren zeventig, als een hele generatie Britse bands zich laat beïnvloeden door de ska en rocksteady uit Jamaica. De band valt op door een excentrieke, ‘nutty’ podiumact en grappige videoclips. In de jaren tachtig scoorde de band hit na hit waarbij de oorspronkelijke skasound nooit helemaal verlaten werd, al evolueerde die zich langzaam tot een volwassen popgeluid. Met de nasale zang van voorman Suggs als immer herkenbaar handelsmerk weet de band stand te houden tot in de eenentwintigste eeuw. In 2009 verschijnt na jarenlange stilte een heus conceptalbum over de geschiedenis van Londen: Liberty Of Norton Folgate.
Hoewel ze uit een compleet ander muzikaal vaatje tapten, putten The Specials voor hun inspiratie uit dezelfde bron als de punk. In hun teksten kwamen kwaadheid en frustratie over de deplorabele staat van Engeland, dat eind jaren zeventig kampte met massale werkeloosheid en armoede, tot uiting. Muzikaal liet de groep onder leiding van toetsenist Jerry Dammers zich beïnvloeden door de ska en rocksteady uit Jamaica. Die mix van uptempo muziek en felle teksten maakte van The Specials veruit de meest urgente afgevaardigde van de zogenaamde 2-Tone beweging, vernoemd naar het label dat de band zelf oprichtte en waar gelijkgestemden als Madness en The English Beat een plek vonden. Na de onheilspellende single Ghost Town viel de groep uit elkaar. Bandleden keerden terug in groepen als Fun Boy Three (zanger Terry Hall) en The Special A.K.A. (Dammers).
Geen dansvloer is meer veilig sinds de Village People in 1977 het discolandschap binnentraden. Terwijl de zes typetjes (indiaan, matroos, motorrijder, soldaat, agent en bouwvakker) op het podium en in videoclips de aandacht trokken, was het achter de schermen de Franse producer Jacques Morali die de hits YMCA, Go West en In The Navy schreef. Nog altijd wordt menig feest opgeluisterd met een van deze tracks.
(bron: wikipedia)Bucks Fizz is een Britse popgroep die in 1981 werd opgericht om mee te doen met het Eurovisiesongfestival van 1981. De groep won het songfestival met het liedje Making your mind up. Dit was het begin van een succesvolle carrière.
De naam Bucks Fizz is afgeleid van een alcoholische cocktail. Aanvankelijk werd de groep gevormd door Jay Aston, Cheryl Baker, Bobby G. (ook wel Gee of Gubby genoemd) en Mike Nolan (sinds het succes van ABBA was het vrij gebruikelijk... meer
De soul van Motown was in goede handen bij The Four Tops. Het kwartet scoorde eind jaren zestig hit na hit voor het beroemde soullabel. Songs als Reach Out I’ll Be There, Benadette en I Can’t Help Myself behoren nu tot de canon van de soulmuziek. De meeste van deze hits werden geschreven door het componistentrio Holland-Dozier-Holland. Opvallende troef bij The Four Tops was frontman Levi Stubbs. Met zijn baritonstem stak hij krachtig af tegen andere soulzangers, die meestal tenor waren. In de jaren zeventig scoorde groep minder hits, maar bleven een livefavoriet. Met Indestructible en Loco In Acapulco scoorde het kwartet in 1988 nog twee onverwachte hits. Anno 2011 zijn drie van de vier originele leden overleden, maar mede-oprichter Abdul ‘Duke’ Fakar toert met drie vervangers nog altijd de wereld over.
(bron: wikipedia)Gloria Gaynor (Newark (New Jersey), 7 september 1949) is een Amerikaans zangeres, bekend door de discohit I Will Survive (1979) en Never Can Say Goodbye (1973). Gaynor was zangeres bij de Soul Satisfiers, een jazz/pop-band, uit de jaren '60. Haar eerste solosingle was She'll Be Sorry/Let Me Go Baby (1965).
Categorie:Amerikaans zanger
Categorie:Disco meer
(bron: wikipedia)Fairground Attraction was een Schotse folk- en rockband. De band is voornamelijk bekend van de singles Perfect en Find My Love, beide afkomstig van het debuutalbum The First of a Million Kisses uit 1988. De band won twee Brit Awards in 1989 maar viel een jaar later uit elkaar. Zangeres Eddi Reader en gitarist Mark E. Nevin startten hierna solocarrières, Nevin ook als producer.
Fairground Attraction begon toen Eddi Reader (zang/teksten), die bij Alison Moyet en Eurythmics al als achtergrondzangeres... meer
