Ravi Shankar (1920-2012) groeide op in een gegoed milieu in Varanasi, de voor hindoes heilige stad aan de Ganges. In zijn jonge jaren was hij ook actief als danser maar hij koos uiteindelijk voor de muziek. Hij werd onderwezen in de Indiase klassieke traditie door Allaudin Khan. Vanaf 1944 componeerde Shankar muziek voor films, gaf radioconcerten en speelde concerten buiten India. In de jaren zestig werkte Shankar samen met Yehudi Menuhin en The Beatles. Vooral met George Harrison onderhield Shankar een lange vriendschap. Mede hierdoor groeide Ravi Shankar uit tot de bekendste sitarspeler op de wereld. Twee van Shankars dochters, Norah Jones en Anoushka Shankar, kozen ook voor een carrière in de muziek.
(bron: wikipedia)John Coltrane (Hamlet (North Carolina), 23 september 1926 – New York, 17 juli 1967) was een jazzsaxofonist. Hij geldt als een van de belangrijkste en invloedrijkste vernieuwers in de geschiedenis van het genre.
John William Coltrane, bijnaam Trane, wiens vader kleermaker en halftijds muzikant was, studeerde eerst klarinet en altsaxofoon. In 1943 verhuisde hij naar Philadelphia om verder te studeren aan de Ornstein School of Music en de Granoff Studios. John Coltrane speelde bij de zeemacht in 1946 nog altsaxofoon,... meer
Pianist Dave Brubeck (1920-2012) stond in de jaren vijftig van de vorige eeuw aan de wieg van de cool jazz, het relaxte jazzgeluid van de Amerikaanse westkust. Zijn Dave Brubeck Quartet was de huisband van de Black Hawk, een beroemde nachtclub in San Francisco. Brubeck speelde van 1951 tot 1967 samen met zijn kwartet, dat verder bestond uit Joe Morello (drums), Eugene Wright (bas) en Paul Desmond (sax). Het lied Take Five van het succesvolle album Time Out, gecomponeerd door Paul Desmond, groeide uit tot een echte jazzklassieker. Na 1967 componeerde Brubeck ook werken voor orkesten en koren. Hij bleef tot op hoge leeftijd musiceren, net als de meeste van zijn kinderen. Vier van zijn zonen (Darius, Dan, Matthew en Chris Brubeck) brachten ook muziek uit.
Ornette Coleman (Forth Worth, Texas, 1930) was eind jaren vijftig een van de belangrijkste vernieuwers in de jazz. Aanvankelijk speelde hij tenor- en altsaxofoon in rhythm & bluesbands in het zuiden van de VS. Hij was daarbij altijd op zoek naar een andere benadering van melodie en akkoordenschema, iets wat hem lang niet altijd in dank werd afgenomen. In 1958, inmiddels verhuisd naar Los Angeles, kreeg hij echter de kans om een eigen album op te nemen. Dat werd Something Else! waarop de jazzwereld voor het eerst kennis maakte met zijn bijzondere improvisatiestijl: een combinatie van nieuw en oud met een stevige basis in de blues maar niet gebonden aan akkoordenschema's, tonaliteit of een regelmatige tel. Met het album Free Jazz uit 1960 kreeg zijn stijl ook een naam. Het publiek raakte inmiddels wat meer gewend aan het genre en Coleman kreeg meer optredens. Samen met vaste compaan Don Cherry maakte hij enkele Europese tournees. Coleman was inmiddels ook trompet en viool gaan spelen. Eind jaren zeventig richtte hij zich op (free) funk met de band Prime Time. Coleman schreef een boek over de achterliggende theorie van zijn vrije benadering, getiteld Harmolodics, dat door vrijwel niemand wordt begrepen. (HB)
Weinig muzikanten hebben de ontwikkeling van de muziek wezenlijk kunnen veranderen, Miles Davis deed het maar liefst meerdere malen. Davis, een vroege leerling van Charlie Parker, creëerde een sober, onderkoelde muzikale aanpak die het toppunt van cool werd. Zijn fantastische albums in de jaren vijftig maakten een ster van hem. In het daaropvolgende decennium verkende hij de grenzen van de jazz voor kleine combo’s, alvorens hij zich zonder enig schuldgevoel (en voor sommigen was dat onvergeeflijk) waagde aan jazzrock. Na een korte pauze, keerde hij in de jaren tachtig terug met een mix van pop en compacte, stekelige funk. De compromisloze trouw aan zijn eigen muze maakte een held maar ook een raadsel van hem. Hoe dan ook was hij één van de meest aantrekkelijke en invloedrijke figuren van de Amerikaanse muziek.
(bron: wikipedia)Sabicas is de artiestennaam van de flamencogitarist Agustín Castellón Campos (Pamplona, 16 maart 1912 – New York, 14 april 1990). Sabicas wordt gezien als de maestro de la guitarra en de persoon die de aanzet gaf tot de internationale geboorte van de flamenco.
Agustín Castellón "Sabicas" werd op 16 maart 1912 geboren tijdens de Sanfermines-feesten van Pamplona in een familie van gitanos. Zijn vader, Agustín Castejon/Castellón Gabarri, was afkomstig uit Zaragoza. Zijn moeder, Rafaela Campos Bermúdez, kwam uit... meer
(bron: wikipedia)Yusef Lateef, geboren als William Emanuel Huddleston (Chattanooga (Tennessee), 9 oktober 1920 – Shutesbury, 23 december 2013) was een Amerikaans jazzmuzikant, multi-instrumentalist, componist, docent en woordvoerder van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap.
Naast de tenor-saxofoon en de fluit, bespeelde Lateef de hobo en klarinet, en verder instrumenten die met name in de wereldmuziek worden gebruikt, zoals de bamboefluit, de shanai, de shofar, de xun, de arghul, de sarewa, en de koto. Hij stond bekend om zijn innovatieve mix van jazz met... meer
Benjamin Britten geldt als de belangrijkst Britse componist uit de tweede helft van de vorige eeuw. Opmerkelijk genoeg legde hij zich toe op de opera, een genre dat, in zijn actuele vorm althans, op sterven na dood was halverwege de vorige eeuw. Brittens bijdragen echter – o.a. Peter Grimes, The Rape of Lucretia, Gloriana, The Turn of The Screw, Death in Venice – wisten repertoire te houden tot op de dag van vandaag. In veel deze producties was een hoofdrol weggelegd voor Brittens artistieke partner en levensgezel Peter Pears. Voor deze tenor schreef Britten tevens prachtige liederen, waaronder de Serenade voor tenor, hoorn en strijkorkest. Ook op andere terreinen is het niveau van Brittens muziek hoog. Hij was nog geen twintig jaar oud toen hij de briljante Phantasy voor hobokwartet schreef. Vriendschap met de legendarische cellist Rostropovich leidde in de jaren ’60 tot een Cellosonate, drie Suites voor cello solo en een Symfonie voor cello en orkest. Master of the Queen's Music is Britten nooit geworden, hoewel hij beslist voeling had met publieke sentimenten. Zo onderwees deze pacifist zijn volk in de wereldvrede middels het War Requiem uit 1962. Britten was een uitstekend interpreet van eigen werk, net als Bartók en Stravinski. Veel van zijn opnamen zijn wel geëvenaard, maar nooit echt overtroffen. (HJ)
