In 2000 dook Coldplay plotseling op, schijnbaar uit het niets, met hun succesvolle debuutalbum Parachutes en de wereldwijde hitsingle Yellow. Doorgaans werd de band op één hoop geveegd met andere britpopbands, maar Coldplay koos, net als Travis, voor meer bedachtzame melodieuze pop. Daarin week de groep af van de masculiene stadionrock van bands als Oasis. Misschien was Coldplay daarom wel een van de weinige Engelse bands die erg succesvol waren in Amerika. Coldplay bewees dat simpele, rechtdoorzee poprock nog steeds aan kan slaan in deze ‘post-alles’ 21e eeuw.
meerHoewel Jeff Buckley nadrukkelijk niet vergeleken wilde worden met zijn vader Tim (die hij nauwelijks had gekend) klonk er wel degelijk een onontkoombare genetische erfenis door in zijn expressieve stemgeluid en vrije benadering van stijlen als folk, rock en jazz. Net als zijn vader was hij gezegend met een stemgeluid waarmee hij moeiteloos zowel kon verleiden als kwellen. Buckleys verdrinkingsdood in 1997 maakte een onverwacht einde aan een veelbelovende carrière die op dat moment nog maar één voltooid album omvatte.
MGMT brak in 2008 door met Oracular Spectacular dat vol stond met instantshits als Time To Pretend en Kids. De psychedelische pop en electro was zo aanstekelijk dat het moeilijk was om niet meteen mee te dansen en te zingen. Het succes kwam Ben Goldwasser en Andrew VanWyngaarden een beetje rauw op hun dak vallen. Op Congratiolations (2010) stond daarom bewust geen materiaal dat direct toegankelijk was. Als een album datper draaibeurt beter wordt, kon echter ook de tweede plaat van het duo rekenen op een positieve respons.
(bron: wikipedia)Reverend and The Makers is een indie-electroband uit Sheffield (Engeland).
De band heeft als frontman Jon McClure, ook wel "The Reverend" genoemd.
Categorie:Britse rockband meer
Britpopband uit het rijtje The Libertines, Arctic Monkeys en Kaiser Chiefs. Hoewel minder populair dan deze drie bands, zowel bij recensenten als popliefhebbers, verkochten The Kooks in 2006 anderhalf miljoen exemplaren van hun debuut Inside In Inside Out. Konk (2008) werd niet toevallig opgenomen in de gelijknamige studio van Ray Davies, de zanger van The Kinks. The Kooks grijpen, zoals een britpopband betaamt, veelvuldig terug naar deze en andere Engelse bands uit de jaren zestig.
(bron: wikipedia)Natasha Khan (Londen, 25 oktober 1979), beter bekend als Bat for Lashes, is een Engelse alternatieve rockmuzikant.
Het debuutalbum van Khan, Fur and Gold, werd op 11 september 2006 uitgebracht. Op 6 april 2009 werd haar tweede album, Two Suns uitgebracht. Ook heeft ze Let's Get Lost, een van de soundtracks van The Twilight Saga: Eclipse, ingezongen samen met de Amerikaanse muzikant Beck Hansen.
Haar begeleidingsband bestaat uit Ben Christophers, Charlotte Hatherley en Sarah Jones.
Op 1 juli 2016 verscheen... meer
(bron: wikipedia)We Are Scientists is een Amerikaanse indierockband, opgericht in 2000. De groep bestaat uit Keith Murray (gitaar en zang) en Chris Cain (basgitaar en achtergrondzang). In november van het jaar 2007 verliet drummer Michael Tapper de band. Vanaf dat moment maakt We Are Scientists bij liveoptredens gebruik van gastmuzikanten, waaronder:
Vanaf juli 2009 wordt Andy Burrows (ex-Razorlight) geïntroduceerd als nieuwe drummer.
De bekendste singles zijn Nobody Move, Nobody Get Hurt en The Great Escape. Hun nieuwste single heet ''Rules don't'... meer
In 2002 was Interpol de voorloper van de golf New Yorkse rockbands die hoorbaar beïnvloed waren door de postpunk en new wave van begin jaren tachtig. Met The Cure-achtige gitaren, stemmige synthesizers en sombere, aan Ian Curtis herinnerende vocalen lukte het Interpol om een donker maar aanstekelijk geluid neer te zetten. Het debuutalbum Turn On The Bright Lights werd snel opgepikt door de jonge muziekliefhebbers die eerder The Strokes en The White Stripes in de armen hadden gesloten. De vergelijking met hen gaat echter niet helemaal op. Interpol hanteert een kunstzinniger en minder rockende aanpak dan die acts.
Achter de naam Chemical Brothers gaan de deejays Tom Rowlands en Ed Simmons schuil. Aanvankelijk opereerden ze onder de naam Dust Brothers, totdat in Amerika een producersteam met dezelfde naam bleek rond te lopen. Halverwege de jaren negentig verraste het tot Chemical Brothers omgedoopte duo de muziekwereld met platen, waarop een energieke mix van dance en rock te horen was. Samen met Fat Boy Slim waren Tom en Ed de vaandeldragers van een nieuwe stroming die big beat of 'chemical beats' genoemd werd. Als één van de eersten wisten de Chemical Brothers een groot publiek voor dance te winnen, dat daar in aanleg niet in geinteresseerd was. Het leverde ze de megastatus in zowel Europa als Amerika op. (MS)
Als donderslag bij heldere hemel was in 2001 de eerste virtuele band een feit. Gorillaz bestond zogenaamd uit de geanimeerde stripfiguren 2-D, Murdoc, Russell en Noodle. De stripfiguren van de hand van tekenaar Jamie Hewlett vormden de uiterlijke representatie van de band in clips en (als hologrammen) ook op het podium. In werkelijkheid zat er een groot scala van popartiesten zoals Damon Albarn (Blur), Miho Hatori (Cibo Matto) en Dan The Automater achter de knoppen bij de groep. Buiten de grote hoeveelheid aandacht die de goede vondst van een virtuele band opleverde, trok Gorillaz terrecht veel bekijks met hun catchy singles en platen van niveau.
Het Londense Bloc Party is één van de vaandeldragers van de Britse indierock van midden jaren ’00. Opvallend is niet alleen het uiterlijk van de donkere frontman Kele Okereke maar ook zijn indringende stemgeluid dat soms herinnert aan dat van Robert Smith (The Cure). Bloc Party zeilt aanvankelijk mee op de golf van Engelse groepen die sterk geënt zijn op het geluid van new wave en punkfunkgroepen uit de jaren tachtig. Opvallend kenmerk van de groep is de strakke ritmesectie die een voorkeur heeft voor jachtige en dansbare ritmes.
De rockband The Dandy Warhols werd in 1994 opgericht in Portland en bestaat uit zanger/gitarist Courtney Taylor, toetseniste Zia McCabe, gitarist Peter Holmstrom en drummer Eric Hedford. Muzikaal is de band beïnvloed door groepen als The Velvet Underground, Ride en The Rolling Stones. Hoewel de groep aanvankelijk onopgemerkt bleef in het thuisland Amerika, vergaarde de band al snel een cultstatus in Europa. De single Not If You Were The Last Junkie On Earth (met de geniale hookline Heroïn Is So Passé) werd een fikse hit in het alternatieve circuit. Na de cd Thirteen Tales From Urban Bohemia (2000) leek de aandacht voor de band weg te ebben. Toen de track Bohemian Like You in 2002 werd gebruikt voor een grootscheepse reclamecampagne voor het telefoonbedrijf Vodafone, brak de groep alsnog naar het grote publiek door.
(bron: wikipedia)Fountains of Wayne is een Amerikaanse pop/rockband, opgericht in 1996. De band is vooral bekend dankzij de hitsingles "Stacy's Mom" en "Hackensack".
De band is opgericht door Adam en Chris. Zij kenden elkaar van de hogeschool en na in verscheidene bands te hebben gespeeld, eerst samen, daarna apart, besloten ze in 1995 hun eigen band op te richten met Jody en Brian: Fountains of Wayne, vernoemd naar een winkel in New Jersey.
In 1996 kwam hun eerste album uit: Fountains... meer
(bron: wikipedia)Kate Victoria Tunstall, beter bekend als KT Tunstall, (Edinburgh, 23 juni 1975) is een Schotse zangeres en songwriter van Chinees-Ierse afkomst.
Kate Tunstall werd geboren in Edinburgh (Schotland) als dochter van een half Chinese moeder en een Ierse vader. Achttien dagen later werd ze geadopteerd door andere ouders. Haar biologische vader heeft ze nog nooit ontmoet. Haar adoptievader gaf les op een universiteit, haar adoptiemoeder op een basisschool. Naast haar adoptieouders had ze in haar nieuwe gezin ook een jongere... meer
In de jaren negentig groeide Oasis uit tot een fenomeen in hun thuisland Engeland. Daarmee stapte de band in de voetsporen van hun idolen The Beatles. Ook muzikaal waren de ‘Fab Four’ een belangrijke inspiratiebron, al voegde Oasis daar de stevige gitaren van The Who en de sneer van The Sex Pistols aan toe. Oasis vormde de voorhoede van de Britpop en inspireerde op haar beurt weer veel bands. Terwijl gitarist, songsmid en bandleider Noel Gallagher verschillende klassieke popsongs schreef, richtte de pers zich vooral op de tumultueuze handel en wandel van zijn jongere broer, leadzanger Liam. De constant ruziënde broers dreigden de band meerdere malen op te blazen. Ondanks al deze strubbelingen bleven de broers bij elkaar. De latere albums, geschreven in een periode van bezettingswisselingen, werden minder goed ontvangen dan de eerste twee. Desondanks werden ook van die platen miljoenen exemplaren verkocht.
Radiohead bestormde de Britpopscene in de vroege jaren negentig met hun luidruchtige, post-U2 versie van gitaarrock, met de hit Creep als eerste hoogtepunt. Vervolgens ontwikkelden zij hun schrijf- en productievaardigheden op The Bends en bereikten een iconische status met hun doorbraakalbum OK Computer. Dankzij hen werd artrock weer cool. De wispelturige groep wachtte drie jaar met een opvolger. Het werd een scherpe bocht naar links, vol ambient elektronica en aan Can refererende klankdeconstructies. Ook de daaropvolgende albums en soloprojecten gingen verder in deze richting. De verbindende factor gedurende al deze bandfases bleef de intense, wanhopige stem van Thom Yorke.
New Yorks trio dat met een amalgaam van funky hiphop, rock en jazz sinds het einde van de jaren negentig de hitlijsten bestormde. Voor single Scooby Snacks (1996) werden dialogen uit de hippe cultfilms van Quentin Tarentino gebruikt en samen met een stoere misdaadvideo groeide dit nummer uit tot een hit. Dit succes wist de band nooit meer te evenaren, maar de albums werden eigenlijk altijd goed verkocht. Albums als 100% Colombian (1998), Loco (2001) en Classic Fantastic (2010) gooiden in Nederland hoge ogen, zodat de Fun Lovin’ Criminals kunnen rekenen op een aardige schare fans.
Schotse rockband die na een lange aanloopperiode in 1991 de juiste band op de juiste plaats bleek. Met hun album Screamadelica pionierde de groep met een geluid dat halverwege rock en dance lag. Mede door hun gedrogeerde levensstijl brak de groep nooit door in de Verenigde Staten en waren zowel hun shows als albums wisselvallig. Met de komst van bassist Gary ‘Mani’ Mournfield (ex-Stone Roses) ging de groep er op vooruit. Direct na zijn komt leverde Primal Scream met Vanishing Point (1997) een tweede topalbum af.
Blur begon haar leven als de zoveelste talentvolle Britpopband, maar wist alle verwachtingen te overtreffen. Hun debuutalbum toonde dat de band een fijne neus had voor pakkende gitaarliedjes. Op de volgende drie albums wist de band uiteenlopende Britse poptradities samen te smelten tot een eclectisch geheel, en deze platen waren perfecte vehikels voor hun songschrijftalent. Op latere albums zocht Blur nadrukkelijk naar een breder muzikaal palet. Zelfs na het vertrek van gitarist Graham Coxon (hij ging solo) wist het nu de door Damon Albarn geleide Blur tot aansprekende resultaten te komen, getuige het vakkundige Think Tank uit 2003. In 2009 speelt Blur met Coxon weer een paar shows.
(bron: wikipedia)Manchester
Inspiral Carpets is een alternatieve-rockgroep uit Oldham in Greater Manchester, die in 1983 werd gevormd door Graham Lambert en Stephen Holt. De band is genoemd naar een lokale kledingwinkel. Hun sound is gebaseerd op psychedelische keyboards en gitaren.
De band bestond oorspronkelijk tot 1995 maar werd in 2003 opnieuw opgericht.
Noel Gallagher van Oasis ontmoette voor zijn doorbraak de gitarist van Inspiral Carpets tijdens een concert van The Stone Roses. Hij heeft toen een auditie gedaan als zanger voor... meer
Hoewel de drie leden van Placebo afkomstig zijn uit Belgie, Zweden en Zwitserland, weet dit trio Britser dan Brits te klinken met hun mix van claustrofobische postpunk en glamoureuze artrock, waarin zowel The Cure als Bowie doorklinkt. Het succes van hun eerste albums zette de groep op eigen benen. Tegelijk verloochenden zij hun wortels niet en werkten zij meer dan eens samen met (hun grootste fan) Bowie. Daarnaast verschenen zij in de film en glamrock hommage Velvet Goldmine met hun versie van 20th Century Boy van T-Rex.
Deze groep uit Athens creëerde eigenhandig hét geluid van de jaren tachtig, met een mix van het typerende ritme van The Velvet Underground, het jengelende Rickenbacker-gitaarspel van The Byrds en hun eigen charismatisch vage zang. Veel bands volgden hun voorbeeld. Maar zelfs toen het R.E.M.-geluid de norm werd binnen het lucratieve “alternative rock”-genre weigerde de groep stil te blijven staan. De band bleef veranderen en zich ontwikkelen, zonder ooit hun undergroundprincipes los te laten. Op de één of andere manier werden ze in de loop der tijd supersterren, maar ook dit veranderde hun overgave aan hun muziek niet. In 1997 verliet drummer Bill Berry de groep, maar Michael Stipe, Peter Buck en Mike Mills bleven volharden, ondanks zijn afwezigheid. In september 2011 werd de band opgeheven..
Met hemelbestormende en idealistische rocksongs boden de Manic Street Preachers uit Wales een welkom tegenwicht aan de a-politieke en zelfgenoegzame Britpopbands van de jaren negentig. De eerste periode van hun carrière kenmerkte zich door ‘larger than life’ thema’s, zoals verwoord in de klassieke roadsong Motorcycle Emptiness. Daarnaast raakten de bandleden niet zelden verwikkeld in bizarre schandaaltjes. Na de mysterieuze verdwijning van gitarist Richey Edwards, die tot op heden niet is opgehelderd, besloot de band tot een doorstart die ze in muzikaal rustiger vaarwater bracht. Dat leverde met de als vanouds politiek betrokken single If You Tolerate This Your Children Will Be Next hun eerste nummer één single in hun thuisland op.
De wereld leerde Steven Patrick Morrissey (Manchester, 1959) kennen als de zanger van The Smiths. Met die groep verwierf hij in de jaren tachtig een cultstatus onder liefhebbers van indierock. De romantische intellectueel Morrissey was het boegbeeld van de band. Nadat de groep in 1987 uit elkaar valt, gaat Morrissey solo verder. Vooral in Engeland blijft de zanger het goed doen, ondanks de soms wisselende kwaliteit van zijn werk. Morrissey is één van de meest uitgesproken artiesten in Groot-Brittannië en zijn verbale aanvallen op het koningshuis, politici en de vleesindustrie zijn minstens zo creatief verwoord als zijn unieke poëtische songteksten.
Massive Attack uit het Engelse Bristol kan worden gezien als één van de grondleggers van de triphop. De groep wordt in 1987 opgericht door de Andrew ‘Mushroom’ Vowles, Grant ‘Daddy G’ Marshall (die beiden deel uitmaakten van Wild Bunch) en Robert ‘3D’del Naja. In 1991 komt de grote doorbraak met de single Unfinished Sympathy (met beroemde videoclip van één shot) en het album Blue Lines. Direct blijkt ook de politieke betrokkenheid van de band, die tijdelijk de naam veranderd in Massive als protest tegen de Golfoorlog die uitbreekt in Koeweit. De opvolger Protection verschijnt in 1994, waarop bekende artiesten als Tricky en Tracey Thorn (Everything But The Girl) te horen zijn. Het derde album Mezzanine (1998) wordt eveneens een groot succes, de single Teardrop (met Cocteau Twins zangeres Elizabeth Fraser) valt op door de opmerkelijke video waarin een in de baarmoeder zingende baby te zien is. Hierna ontstaat onenigheid in de band en alleen 3D blijf uiteindelijk over, die in 2003 100th Window uitbrengt. Net als in 1991 blijkt weer het maatschappelijk engagement van 3D, die actief is in het protest tegen een Amerikaans/Engelse oorlog in Irak. (IV)
(bron: wikipedia)De Beta Band was een Britse popgroep, die actief was tussen 1997 en 2004. De groep, afkomstig uit Edinburgh, bestond uit zanger Stephen Mason, drummer Robin Jones, en DJ/sampler John Maclean. Later kwam ook bassist Richard Greentree bij de groep. Hun muziekstijl was een combinatie van folk, rock, trip hop en experimenteel jamming. De band slaagde er echter niet in groot commercieel succes te behalen.
Tussen 1997 en 1999 bracht de groep drie ep's uit. In 1999 volgde dan de... meer
Moby werd geboren als Richard Melville Hall. Aangezien Herman Melville, de schrijver van de roman Moby Dick (over de witte walvis) ergens heel ver weg familie van Richard is, kreeg hij al op jonge leeftijd de bijnaam Moby. Hoewel Moby bekend is geworden vanwege zijn danceproducties, heeft hij ook een verleden in de punkwereld, wat hij duidelijk maakte met zijn gitaarplaat Animal Rights (1996). Moby, overigens fanatiek veganist en christen, begon in de jaren tachtig als dj te werken in New Yorkse clubs en ging zelf dance produceren. Zijn eerste grote hit was Go, een dancebewerking van een thema uit de tv-serie Twin Peaks. Het nummer was te vinden op zijn debuutalbum Moby (1992). Hierna bracht hij nog verschillende albums uit, maar het echte succes kwam met Play (1999), waarop Moby oude opnames van blues- en gospelnummers combineerde met downtempo trancebeats en ambient. Het album werd een gigantische hit, niet in de laatste plaats doordat hij de nummers wereldwijd aan reclamemakers verkocht, waardoor zijn muziek werkelijk overal te horen was. In 2002 volgde 18, grotendeels gebaseerd op dezelfde formule als Play. Op Hotel (2005) laat Moby de succesvolle combinatie van soul- en gospelsamples met downtempo beats los en is hij zelf zingend en gitaar spelend te horen.
De muziek van Sigur Ros kenmerkt zich door langzame en atmosferische gitaar- en toetsenpartijen. De epische teksten en fluisterzang worden voorgedragen in een verzonnen taal die de bandleden ‘Hopelandic’ noemen. De verstilde klanken van de band roepen beelden op van de bevroren vlaktes van hun thuisland IJsland. De band was de persoonlijke favoriet van Radiohead en hun doorbraakalbum Agaetis Byrjun uit 2001 groeide uit tot een hit bij zowel de internationale muziekpers als een hip indierockpubliek.
(bron: wikipedia)Badly Drawn Boy (Dunstable, Bedfordshire, 2 oktober 1969) is de artiestennaam van de Britse singer-songwriter Damon Gough.
De artiest noemde zichzelf Badly Drawn Boy na het zien van de tekenfilm Sam and his Magic Ball. In het begin van zijn carrière verspreidde Damon Gough een periode lang visitekaartjes met daarop tekeningen van zijn neefje. Badly Drawn startte met zijn optredens in clubs in Blackburn en Manchester. Zijn muziek wordt geregeld in het genre Indie geplaatst. Hij schreef de soundtrack voor... meer
Plots waren ze daar: vier straatschoffies uit Manchester met een weergaloze debuutplaat die de tijdsgeest wist te vangen. Het titelloze debuut van The Stone Roses kwam uit in 1989, een tijd dat indierockers en ravers elkaar, onder invloed van xtc, ook muzikaal vonden. The Stone Roses leunden sterk op de Britse sixtiespop, maar ook invloeden uit rave (met name in hun prijsnummer Fool’s Gold) doken op. Helaas slaagde het kwartet er nooit om hun debuut te evenaren en in 1996 viel de groep uit elkaar. Zanger Ian Brown ging solo verder, gitarist John Squire richtte The Seahorses op terwijl bassist Mani naar Primal Scream verkaste. Hoezeer de status van de groep met de jaren was gegroeid bleek wel uit de aandacht voor hun reünieconcerten in Manchester (zomer 2012) waar zo’n 150.000 dolenthousiaste Britten op afkwamen.
Al vierden Oasis en Blur uiteindelijk de grootste successen, zonder het voorwerk van Suede was er misschien nooit een britpopstroming ontstaan. Met de latere zangeres van Elastica (Justine Frischmann) en stergitarist Bernard Butler nog in de gelederen, stookte Suede aan het begin van de jaren negentig het vuurtje op. Singles als Animal Nitrat, Metal Mickey en het titelloze debuutalbum volgden in 1993. De Engelse pers kreeg, enkele jaren na de grunge-explosie van Nirvana, weer oog voor bands van eigen bodem en een heuse hype rond britpop was een feit. Suede liet zich inspireren door de cynische popliedjes van The Smiths, terwijl bij frontman Brett Anderson de androgyne uitstraling van David Bowie zijn invloed niet had gemist. Terwijl de Britpop van Oasis, Blur en Pulp een opgeruimd karakter had, ontwikkelde Suede zich in tegenovergestelde richting. Het donkere Dog Man Star (1994) flopte in commercieel opzicht maar was een artistieke triomf, zeker als men bedenkt dat gitarist Butler de groep tijdens de opnames verliet. Het geluid ontwikkelde zich op Coming Up (1996) en Head Music (1999) steeds verder in elektronische richting, waardoor de fans van het eerste uur (zeker in Nederland) dreigden af te haken. Met A New Morning (2002) leverde Suede voor het eerst sinds jaren weer eens een optimistisch popalbum af, waarop de groepsleden bewezen dat ze na alle problemen in hun roerige bestaan - zo overleefde Anderson een serieuze drugsverslaving - alleen maar sterker uit de strijd zijn gekomen. (MS)
David Gray is een Engelse singer/songwriter met een trouwe aanhang in Nederland. Alleen in Ierland lijkt de zanger nog populairder. Zijn album White Ladder (1998) is er het best verkopende album ooit en werd maar liefst 29 (!) maal met platina bekroond. Aanvankelijk begon Gray als folkie singer/songwriter die zichzelf begeleidde op piano en akoestische gitaar. Zijn meer orkestrale aanpak leidde tot een doorbraak naar een groter publiek. Grays songs doken ook opvallend vaak op in populaire speelfilms.
(bron: wikipedia)Depeche Mode (DM) is een Britse band die elektronische muziek maakt. De synthpopformatie werd in 1980 opgericht in Basildon (Engeland). In Nederland en België scoorde de band verscheidene hits, waaronder People Are People, Just Can't Get Enough en Enjoy the Silence. De naam van de band komt van een Frans modetijdschrift, Dépêche mode, wat "modenieuws" betekent.
De huidige leden van de groep zijn:
Tourleden zijn:
Oud-leden zijn onder anderen:
In 1976 begonnen Clarke en Fletcher een bandje genaamd No Romance... meer
Het Franse duo Air is een buitenbeentje binnen de internationale elektronica. De Parijse studenten Jean-Benoit Dunckel en Nicolas Godin vinden elkaar halverwege de jaren negentig door een gedeelde voorliefde voor de vroege synthesizermuziek van Jean Michel Jarre en Tangerine Dream, artiesten die op dat moment in de vergetelheid dreigen te raken. Ook de elegante melodieën waarmee de twee op de proppen komen, en die geïnspireerd lijken door popcomponisten als Serge Gainsbourg, Brian Wilson en Burt Bacharach, zijn een noviteit in het genre. Na enkele goed ontvangen 12 inches te hebben uitgebracht, debuteert Air in 1998 ijzersterk met het klassieke album Moon Safari. Het wereldwijde succes lijkt een molensteen om de nek van het tweetal te worden, als het publiek de koerswijzing op de volgende platen weigert te accepteren. Talkie Walkie (2004) en Pocket Symphony (2007) laten een voorzichtige terugkeer naar het succesgeluid horen.
