Cliff Richard (echte naam: Harry Webb) moest het Engelse antwoord worden op Elvis, maar het imago van sexy rocker paste de bescheiden zanger niet zo best. Toch boekte hij, samen met zijn begeleidingsgroep The Shadows, veel succes en wordt zijn single Move It (1958) beschouwd als de eerste rock-'n-rollhit van Britse bodem. Vooral in zijn thuisland is Richard een fenomeen, die in zes opeenvolgende decennia hits weet te scoren. De jaren zestig waren met afstand zijn succesvolste periode. In de jaren zeventig profileert Cliff zich, met invloeden uit gospelmuziek, ook steeds meer als een christelijke artiest. Daarnaast viel de zanger op vanwege zijn charitatieve werk en nam hij voor het goede doel een remake op van zijn hit Living Doll, ditmaal met de vier hoofdpersonen uit de comedyserie The Young Ones. In 2009 boekte Richard, inmiddels geridderd als Sir, succes met een reünietournee met The Shadows.
meer
Schotse rockband die na een lange aanloopperiode in 1991 de juiste band op de juiste plaats bleek. Met hun album Screamadelica pionierde de groep met een geluid dat halverwege rock en dance lag. Mede door hun gedrogeerde levensstijl brak de groep nooit door in de Verenigde Staten en waren zowel hun shows als albums wisselvallig. Met de komst van bassist Gary ‘Mani’ Mournfield (ex-Stone Roses) ging de groep er op vooruit. Direct na zijn komt leverde Primal Scream met Vanishing Point (1997) een tweede topalbum af.
In eerste instantie werd de Londense zangeres Amy Winehouse beschouwd als één van de vele zwoele, 21ste-eeuwse Britse neo jazz-divas. Dat was begrijpelijk maar misleidend: anders dan de onschuldige Katie Melua en Joss Stone was Winehouse niet bang de zelfkant van haar leven te tonen. Haar treffend getitelde debuutalbum Frank (openhartig) was een collectie moedige en door het leven getekende jazzy popliedjes. Maar het was de opvolger Back To Black (2006) - met duidelijke invloeden van de soulmuziek uit de jaren zestig, Phil Spector-meidengroepen en het klassieke Motown-geluid - die haar pas echt boven de rest deed uitsteken. De plaat viel verder op door de intelligente, seksueel expliciete teksten, pittige poparrangementen en Winehouse’ sublieme zangtalent. De roem die Winehouse ten deel viel, was niet geheel aan haar besteed. Tot haar tragische overlijden in juli 2011 stoeide de zangeres met alcoholisme, verbroken relaties en mislukte comebacks.
Engelse bluesrockband die ondanks hun jonge leeftijd (bij de start is het jongste bandlid nog maar 15 jaar) de zegen ontvangt van bluesveteranen als Alexis Korner en John Mayall. De doorbraak komt met het album Fire & Water (1970) en de nummer-1 hit (en rockklassieker) All Right Now. De groep valt uit elkaar, niet in de laatste plaats vanwege de heroïneverslaving van stergitarist Paul Kossoff. Zanger Paul Rodgers richt daarna Bad Company en duikt vanaf 2000 ook op als vervanger van Freddie Mercury in Queen.
In de jaren negentig groeide Oasis uit tot een fenomeen in hun thuisland Engeland. Daarmee stapte de band in de voetsporen van hun idolen The Beatles. Ook muzikaal waren de ‘Fab Four’ een belangrijke inspiratiebron, al voegde Oasis daar de stevige gitaren van The Who en de sneer van The Sex Pistols aan toe. Oasis vormde de voorhoede van de Britpop en inspireerde op haar beurt weer veel bands. Terwijl gitarist, songsmid en bandleider Noel Gallagher verschillende klassieke popsongs schreef, richtte de pers zich vooral op de tumultueuze handel en wandel van zijn jongere broer, leadzanger Liam. De constant ruziënde broers dreigden de band meerdere malen op te blazen. Ondanks al deze strubbelingen bleven de broers bij elkaar. De latere albums, geschreven in een periode van bezettingswisselingen, werden minder goed ontvangen dan de eerste twee. Desondanks werden ook van die platen miljoenen exemplaren verkocht.
(bron: wikipedia)Happy Mondays was een Britse band die in de late jaren tachtig en vroege jaren negentig populair was met een mix van house en rock. Daarbij werden ze gezien als onderdeel van de Madchester-stroming. Het gezicht van de groep was Shaun Ryder. Verder bestond Happy Mondays uit Gary Whelan, Mark Day, Paul Ryder, Paul Davis en Rowetta Satchell. De band stond bekend om een exorbitante levensstijl en grote hoeveelheden drugsgebruik.
Happy Mondays werd in 1980 opgericht met als leidende figuren... meer
‘Half-aristocraat, half-hippie’ is een omschrijving die goed past bij de lichtelijk excentrieke multi-instrumentalist Kevin Ayers. Ayers groeide op in Maleisië, als zoon van een Britse diplomaat. Eenmaal terug in Engeland richtte hij de beatband The Wilde Flowers op. Uit de as van die groep verrees The Soft Machine, een grillige groep die aan de basis van prog- en jazzrock stond. Ayers schreef de helft van het baanbrekende debuutalbum, maar besloot in 1968 uit de groep te stappen. Hij verhuisde naar Ibiza en bestookte de wereld met zijn solo-albums die gekleurd werden door zijn warme baritonstem.
(bron: wikipedia)Al Stewart (Glasgow, 5 september 1945) is een Schots singer-songwriter. Hij brak wereldwijd door in 1977 met het album Year of the cat en de gelijknamige single. Het album bevat ook de hit On the border.
Zijn eerste plaatje was de single uit 1966: The elf. Voor Year of the cat had Stewart meerdere albums gemaakt die voor het grote publiek onbekend zijn gebleven. Bedsitter images bracht Stewart bijna aan de afgrond; Love chronicles verkocht iets beter. Zero she flies... meer
Engelse bluesrockgroep actief in de vroege jaren zeventig. The Faces kwam voort uit The Small Faces aangevuld met twee muzikanten uit de Jeff Beck Group: zanger Rod Stewart en gitarist Ronnie Wood. De band viel op met haar onstuimige liveshows met het opvallend rasperige stemgeluid van frontman Stewart als troefkaart. Bekende nummers waren Stay With Me (1972) en Cindy Incidentally (1973). Omdat de gelijktijdige solocarrière van Stewart het succes van de groep overschaduwde, vielen The Faces in 1975 uit elkaar. Stewart ging succesvol solo verder, Wood stapte over naar de Rolling Stones en gitarist Ronnie Lane richtte de groep Slim Chance op. The Faces kwamen daarna nog wel samen voor een aantal reünie-optredens.
Schotse folkzanger en oprichter van Pentangle. Bert Jansch werd in 1943 geboren in Glasgow. Zijn Duitse achternaam dankt hij aan zijn grootvader die uit Hamburg kwam. Jansch, die zijn loopbaan begon als straatmuzikant, ontwikkelde een unieke stijl van gitaarspelen die van grote invloed was op veel artiesten na hem. Zijn populariteit en zeggingskracht leverde hem de bijnaam ‘de Britse Dylan’ op. Donovan maakte goede sier met Jansch' stijl en scoorde een hit met Do You Hear Me Now, dat door Jansch was geschreven. Led Zeppelin jatte Jansch’ Blackwaterside en bouwde het om tot Black Mountain Side. Tot een rechtszaak kwam het niet, omdat Jansch daar het geld niet voor had. In de jaren tachtig taande Jansch’ succes, maar nadat hij in 1987 stopte met de drank, beleefde hij nog een creatieve bloeiperiode. Zo speelden Beth Orton en Devendra Banhart mee op zijn laatste album The Black Swan (2006) en had Jansch een gastrol op het debuutalbum van Babyshambles.
(bron: wikipedia)Cilla Black (Liverpool, 27 mei 1943 – Estepona (Spanje), 1 augustus 2015) was een Brits zangeres en televisiepresentatrice. Ze was de enige vrouwelijke vertegenwoordiger van de Merseybeat die internationale bekendheid verwierf. Ze was vooral bekend van haar hits Anyone Who Had a Heart, You're my world en You've Lost That Lovin' Feelin'. In de jaren 80 en 90 presenteerde ze de televisieprogramma's Blind date en Surprise, surprise voor het Britse ITV.
Cilla Black werd als Priscilla Maria Veronica White geboren... meer
(bron: wikipedia)Donovan Philips Leitch (Glasgow, 10 mei 1946), beter bekend onder de naam Donovan, is een Schotse singer-songwriter die populair werd in de jaren zestig. In die tijd werd hij met zijn aan folk verwante popliedjes beschouwd als "het Britse antwoord op Bob Dylan", maar zijn liedjes waren veel optimistischer en naïever, waardoor Donovan aansluiting vond bij de hippiebeweging uit die tijd.
Donovan werd geboren in het Schotse Glasgow, maar groeide op in Engeland. In 1964, op achttienjarige leeftijd, nam hij... meer
(bron: wikipedia)Jarvis Branson Cocker (Sheffield, 19 september 1963) is een Brits muzikant.
Cocker is het bekendst als zanger van de band Pulp, waarmee hij in de jaren negentig een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de britpopstroming werd. In 1996 kwam Cocker in opspraak toen hij tijdens de uitreiking van de Brit Awards het podium bestormde tijdens een optreden van Michael Jackson. Na Pulp werkte Cocker verder aan een solocarrière.
Albums:
Categorie:Brits zanger meer
‘If this band moved next door to you, your lawn would die’ heeft frontman Lemmy Kilmister ooit over zijn band Motörhead gezegd. En inderdaad, sinds de oprichting in 1974 is Motörhead al dertig jaar één van de hardst spelende en meest compromisloze bands op aarde. Daarmee is de Britse groep altijd een voorbeeld voor veel jongere metalgroepen gebleven. Hoogtepunten zijn de albums Overkill (1979), Ace Of Spades (1980) en Iron Fist (1982).
Het kleine oeuvre van de jong overleden Britse singer/songwriter Nick Drake wordt gekoesterd door een steeds groter wordende groep liefhebbers. Hoe anders was dat in de tijd dat de drie studioalbums (Five Leaves Left, Bryter Layter, Pink Moon) uitkwamen, tussen 1969 en 1972. Door de schrijvende pers werden zijn dromerige, poëtische liedjes de hemel in geprezen. Maar doordat Drake aan podiumangst leed, lukte het niet hem om de platen naar behoren te promoten, waardoor zijn werk snel in de vergetelheid dreigde te raken. Geplaagd door depressies trok hij zich steeds verder terug. Uiteindelijk werd een overdosis antidepressiva hem in de herfst van 1974 fataal. Hij werd slechts 26 jaar oud. Na zijn dood werd zijn muziek alsnog op waarde geschat. Nick Drake wordt inmiddels beschouwd als één van de belangrijkste songschrijvers van zijn generatie.
Zelden was de term eendagsvlieg zo betrekking op een band als bij The Knack. Met de briljante debuutsingle My Sharona scoorde de band in 1979 een enorme wereldhit, en de vergelijkingen met The Beatles waren niet van de lucht. Samen met bands als The Romantics en The Raspberries stonden ze aan de voorhoede van een korte opleving van beatmuziek, die powerpop werd genoemd. Het lukte The Knack echter niet met een goede opvolger te komen de roem verbleekte net zo snel als ze was opgekomen. My Sharona staat tot op de dag van vandaag te boek als één van de beste popsingles aller tijden.
Het verhaal van The Stereophonics (uit Wales) laat zich vergelijken met de Nederlandse rocktrots Kane. Beide bands worden in eigen land zwaar bekritiseerd maar halen fenomenale verkoopcijfers. Een ander punt van overeenkomst is dat de successen ophouden aan de landsgrenzen, al wist Stereophonics met Just Enough Education To Perform nog net een gouden plaat in Nederland te halen (goed voor 40.000 verkochte exemplaren). De groep staat voor oerdegelijke rock en soul, in dezelfde traditie als Black Crowes en The Faces. Belangrijkste troef is de schuurpapieren stem van Kelly Jones, die in niets voor Rod Stewart of Joe Cocker onder doet. De bandarrangementen zijn simpel maar staan als een huis en zetten gegarandeerd elke club op zijn kop. Daarnaast voelen The Stereophonics zich evenzeer thuis in soulvolle ballades. Met deze oerdegelijke aanpak wist deze hardwerkende band in de loop van de jaren negentig uit te groeien tot één van de meest geliefde acts van Groot-Brittannië.
(bron: wikipedia)Spencer Davis Nelson Davis (Bon-y-maen nabij Swansea 17 juli 1939) is een Welshe zanger en gitarist, voornamelijk bekend als naamgever van de gelijknamige band. Naast zang en gitaar speelt hij ook piano en mondharmonica.
Davis begint met muziek als hij zes jaar oud is. Als hij zestien is verhuist hij naar Londen en werkt als ambtenaar bij de Britse Post. Gedurende die tijd begint hij te sparen voor een eigen gitaar, want hij is onder de indruk van de muziek... meer
In de jaren zestig was de blonde zangeres Marianne Faithfull de droom van menig schooljongen en het voorwerp van afgunst van de meisjes. Met haar onwerkelijke schoonheid en affaires met rockzangers als Mick Jagger stond ze model voor het ‘swinging London’ van de jaren zestig. Prominenten stonden in de rij om haar te voorzien van songmateriaal. Helaas ondervond ze ook de kater van de jaren zeventig aan den lijve, een decennium dat ze door een ernstige heroïneverslaving ternauwernood overleefde. Ze kwam sterker uit de strijd en bouwde een geduchte reputatie op als vertolker van doorleefd liedrepertoire.
(bron: wikipedia)De Beta Band was een Britse popgroep, die actief was tussen 1997 en 2004. De groep, afkomstig uit Edinburgh, bestond uit zanger Stephen Mason, drummer Robin Jones, en DJ/sampler John Maclean. Later kwam ook bassist Richard Greentree bij de groep. Hun muziekstijl was een combinatie van folk, rock, trip hop en experimenteel jamming. De band slaagde er echter niet in groot commercieel succes te behalen.
Tussen 1997 en 1999 bracht de groep drie ep's uit. In 1999 volgde dan de... meer
#DOORVERWIJZING [[Buzzcocks]]
David Bowie (1947-2016) was een vernieuwende artiest, die gedurende zijn lange loopbaan de meest uiteenlopende muziekstijlen naar zijn hand zette. Hij was van grote invloed op een hele generatie muzikanten ná hem.
David Bowie werd in 1947 geboren in Londen als David Jones. Op jonge leeftijd kwam de zanger in de ban van de rock-n’-roll en hij leerde de saxofoon te bespelen. Na een aarzelende start in diverse bandjes, probeerde Bowie het als solo-artiest. Een groot aantal singles (en
zijn debuutalbum) flopten, maar met het nummer
Space Oddity brak hij door. Het liedje over een wandeling door de ruimte kwam precies op tijd uit: in hetzelfde jaar (1969) zette de eerste mens een stap op de maan.
Daarna ging het snel met Bowie. Met een ijzersterke band (The Spiders From Mars) zette hij het alter ego
Ziggy Stardust neer. Bowie speelde met zijn androgyne uiterlijk. Hij leek een buitenaards wezen, dat zowel man als vrouw was. Samen met
Marc Bolan (
T.Rex) vond Bowie zo de glamrock uit. Toen iedere popartiest zich een dergelijk imago aanmat, besloot Bowie zijn Ziggy-persona te laten sterven. Hij vertrok naar de Verenigde Staten om daar een soulplaat (
Young Americans) op te nemen. Vanwege zijn magere uiterlijk en aristocratische verschijning geeft de Britse pers hem de bijnaam ‘The thin white duke’.
Na een periode in de VS vertrok David Bowie naar West-Berlijn om daar muziek op te nemen, die nog altijd als baanbrekend geldt. Een van zijn bekendste nummers,
Heroes, was geïnspireerd op een verliefd stel dat Bowie zag zoenen in de schaduw van de Berlijnse Muur. Hij nam het lied later ook in het Duits op. Ook de albums
Low en
Lodger werden in Berlijn opgenomen. Daarnaast produceerde Bowie daar ook de eerste twee albums van zijn vriend
Iggy Pop. Het knappe van David Bowie was dat hij artistieke innovatie wist te koppelen aan commercieel succes. In de jaren 80 scoorde hij met Let's Dance zijn grootste hit in Nederland. Andere grote hits uit die tijd zijn Under Pressure (met
Queen), Dancing In The Streets (met
Mick Jagger) en Tonight (met
Tina Turner).
In de jaren 90 is Bowie weer vanouds de muzikale kameleon die experimenteert met hardrock (met de groep
Tin Machine) en drum & bass (
Earthling), maar ook teruggrijpt naar zijn albums uit de late jaren 70 (
Heathen). Populaire groepen als
Blur,
Suede en
Nirvana zetten de zanger op een voetstuk. Bowie zelf ondergaat de lof bescheiden. In 2004 kondigt de zanger aan dat hij stopt met optredens en lijkt met pensioen te gaan. De verrassing is dan ook groot als Bowie terugkomt met twee sterke albums:
The Next Day (2012) en
Blackstar (2016). Blackstar, dat juichend werd ontvangen door de internationale muziekpers, blijkt ook zijn laatste album te zijn. Twee dagen na de release overlijdt Bowie aan de gevolgen van kanker.
Doordat hij als kind aan polio leed, bleef de Londense zanger Ian Dury zijn hele leven slecht ter been. Hij zette zijn handicap in als een onderscheidend element in zijn optredens. Dury (1942 - 2000) brak pas als late dertiger door in het punktijdperk waar hij in de smaak viel vanwege zijn afwijkende uiterlijk en grappige liedteksten in plat accent. De muziek van Dury en zijn vaste begeleidingsband The Blockheads was een mix van rhythm & blues en rock-n’-roll met snufjes funk, reggae en punk. Met Sex And Drugs And Rock N Roll en Hit Me With Your Rhythm Stick scoorde hij in 1978 twee top-10hits in Nederland. In het nummer Spasticus Autisticus, volgens veel critici zijn beste lied, bezong hij op onnavolgbare wijze zijn eigen handicap. Voordat Dury doorbrak met The Blockheads speelde hij met de groep Kilburn & The High Roads. Ians zoon Baxter Dury is ook actief als singer/songwriter.
Radiohead bestormde de Britpopscene in de vroege jaren negentig met hun luidruchtige, post-U2 versie van gitaarrock, met de hit Creep als eerste hoogtepunt. Vervolgens ontwikkelden zij hun schrijf- en productievaardigheden op The Bends en bereikten een iconische status met hun doorbraakalbum OK Computer. Dankzij hen werd artrock weer cool. De wispelturige groep wachtte drie jaar met een opvolger. Het werd een scherpe bocht naar links, vol ambient elektronica en aan Can refererende klankdeconstructies. Ook de daaropvolgende albums en soloprojecten gingen verder in deze richting. De verbindende factor gedurende al deze bandfases bleef de intense, wanhopige stem van Thom Yorke.
John Mayall is de aartsvader van Britse blues. Mayall (Macclesfield 1933) was één van de eerste blanken die zich zou toeleggen op de blues en hij bleef het genre zijn hele leven trouw. Mayall vervulde een sleutelrol, want door zijn missiewerk kwam een generatie van jonge Britse muzikanten in aanraking met de blues. Deze generatie veranderde het poplandschap voorgoed. Mayall had ook een goede neus voor talent. Eric Clapton en Jack Bruce (Cream), Peter Green, Mick Fleetwood en John McVie (Fleetwood Mac) en Walter Trout leerden het vak in zijn begeleidingsband The Bluesbrakers. John Mayall treedt nog altijd veel op.
Plots waren ze daar: vier straatschoffies uit Manchester met een weergaloze debuutplaat die de tijdsgeest wist te vangen. Het titelloze debuut van The Stone Roses kwam uit in 1989, een tijd dat indierockers en ravers elkaar, onder invloed van xtc, ook muzikaal vonden. The Stone Roses leunden sterk op de Britse sixtiespop, maar ook invloeden uit rave (met name in hun prijsnummer Fool’s Gold) doken op. Helaas slaagde het kwartet er nooit om hun debuut te evenaren en in 1996 viel de groep uit elkaar. Zanger Ian Brown ging solo verder, gitarist John Squire richtte The Seahorses op terwijl bassist Mani naar Primal Scream verkaste. Hoezeer de status van de groep met de jaren was gegroeid bleek wel uit de aandacht voor hun reünieconcerten in Manchester (zomer 2012) waar zo’n 150.000 dolenthousiaste Britten op afkwamen.
In de vroege jaren negentig klonk Polly Jean Harveys muziek als een opwekkende strijdkreet binnen de postpunk, waarmee ze nieuw terrein blootlegde voor vrouwelijke alternatieve rockartiesten, zonder terug te vallen op belerend feminisme. In de loop van de tijd is Harvey gegroeid, ze werd subtieler en stemmiger, en ze ontwikkelde een bredere kijk op haar kunst, waarin zowel triphop, gitaarrock en troubadourschap een plek vonden.
Joe Cocker was niet alleen de schepper van ‘de meest huiveringwekkende schreeuw uit de popmuziek’ - in zijn bewerking van de Beatles' ’With A Little Help From My Friends - maar ook een uitstekend vertolker van rock met een soulvol randje. Na zijn doorbraak op het Woodstock Festival (1969) proefde Cocker een paar jaar van het succes. Na enkele jaren uit beeld te zijn verdwenen, dook de zanger in de jaren tachtig weer op met de verrassend soft klinkende rockhits als Up Where We Belong en You Are So Beautiful.
Schotse rockgroep die zijn wortels heeft in de new wave en punkscene van Glasgow. Op de vroege albums (tot 1982) toont de groep een voorliefde voor artrock en elektronische muziek. Een doorbraak naar een breed poppubliek komt met het toegankelijke New Gold Dream. Midden jaren tachtig is Simple Minds uitgegroeid tot een stadionrockband, die grote hits scoort met Promised You A Miracle (1982), (Don’t You) Forget About Me (1985) en Belfast Child (1989). In de jaren negentig droogt het grote succes op, maar met dank aan hun trouwe fans blijft de groep gestaag toeren en albums uitbrengen. In 2012 kondigt de groep een ‘greatest hits-tour’ aan en worden de eerste vijf albums opnieuw uitgebracht.
Van alle Britse beatbands in de jaren zestig scoorde The Hollies (vernoemd naar Buddy Holly) veruit het grootste aantal hits. Het smetteloze vijftal borduurde verder op de meerstemmige beat van de vroege Beatles, lang nadat deze groep al lang andere wegen was ingeslagen. The Hollies poetsten zorgvuldig de ruwe randjes eraf, wat resulteerde in een onweerstaanbare radiovriendelijke sound die ook decennia later nog fris en aanstekelijk klinkt. Aangezien de groep ondanks enkele pogingen daartoe op geen enkele manier meeliep in de voorhoede van de popmuziek, en het eerder van singles dan van albums moest hebben, wordt het in veel overzichten en naslagwerken over het hoofd gezien. Als lid van Crosby Stills Nash & Young wist frontman Graham Nash na zijn oversteek naar de Verenigde Staten in 1968 alsnog de overstap van teenybopper naar respectabel rockartiest te maken.
Tindersticks wordt in 1991 opgericht in de Engelse stad Nottingham. Spil van de band is Stuart A. Stapels die met zijn sonore stem een stempel zet op het melancholieke geluid van de groep. Na Simple Pleasure (1999) kiest de groep voor een rijkere sound waarin ook plaats is voor invloeden uit soul en jazz. Vanaf 2005 Staples ook een paar albums onder eigen naam op.
Hoewel ze uit een compleet ander muzikaal vaatje tapten, putten The Specials voor hun inspiratie uit dezelfde bron als de punk. In hun teksten kwamen kwaadheid en frustratie over de deplorabele staat van Engeland, dat eind jaren zeventig kampte met massale werkeloosheid en armoede, tot uiting. Muzikaal liet de groep onder leiding van toetsenist Jerry Dammers zich beïnvloeden door de ska en rocksteady uit Jamaica. Die mix van uptempo muziek en felle teksten maakte van The Specials veruit de meest urgente afgevaardigde van de zogenaamde 2-Tone beweging, vernoemd naar het label dat de band zelf oprichtte en waar gelijkgestemden als Madness en The English Beat een plek vonden. Na de onheilspellende single Ghost Town viel de groep uit elkaar. Bandleden keerden terug in groepen als Fun Boy Three (zanger Terry Hall) en The Special A.K.A. (Dammers).
Britser dan Britse Britpopband die wellicht daarom in het buitenland nooit dezelfde status verwierf als in hun thuisland. Toch deed de groep het midjaren negentig ook in Nederland goed met de albums Different Class en This Is Hardcore. Spil van de band was de stijlvolle zanger Jarvis Cocker die met zijn geestige teksten een treffend beeld van zij landgenoten wist neer te zetten. De groep viel 2002 uit elkaar. Cocker ging alleen verder, maar het waren de solo-albums van gitarist Richard Hawley die mochten rekenen op de betere kritieken.