Queen belichaamde de glamrock van de jaren zeventig, door heavy riffs en complexe vocale harmonieën te combineren met een androgyn imago. De operastem van Freddie Mercury en de gitaar van Brian May werden daarbij eindeloos overgedubd om pompeuze rock te creëren, in de meest grootse zin van het woord. In de jaren tachtig ontpopte Queen zich als een band met een scherpe neus voor hits, die meer op keyboards leunden. Als live-act maakte de groep veel indruk, waaronder een legendarisch concert tijdens Live Aid in 1985.
Nadat Mercury in 1991 overleed aan de gevolgen van aids, trok het overgebleven trio zich een tijd terug. Tegen het einde van 2004 verenigden May en drummer Roger Taylor zich met zanger Paul Rodgers (Free/Bad Company). Later werkte het duo live ook met andere vocalisten.
meerHet verhaal van Fleetwood Mac is er een van eindeloze wijzigingen in stijl en bezetting. In de jaren zestig waren ze, onder leiding van Peter Green en Mick Fleetwood, een van de meest originele Britse bluesbands. Later groeiden ze uit tot leveranciers van een gepolijst, meesterlijk LA popgeluid, waarmee ze in de jaren zeventig de Amerikaanse ether veroverden. Hun meest succesvolle album, Rumours uit 1977 – dat werd gemaakt door de bekendste bezetting van de groep: Fleetwood, John McVie, Christine McVie, Lindsey Buckingham en Stevie Nicks – is een van de bestverkochte albums aller tijden. Hoewel ze er nooit echt in slaagden dat succes te evenaren, bleef de band tijdens de drie decennia die volgden op onregelmatige basis toeren en platen opnemen, in verschillende samenstellingen.
Het leven van Anna Mae Bullock (1939) neemt een heel andere wending als ze verliefd wordt op rhythm & blues legende Ike Turner. Hij geeft haar de artiestennaam Tina Turner, waarna hun gezamenlijke rhythm & blues revue in de jaren zestig een enorm succes wordt op de bühne. Platensucces blijft daar aanvankelijk bij achter. Zelfs de hulp van superproducer Phil Spector kan daar niets van veranderen, al wordt de in Amerika geflopte single River Deep Mountain High (1966) in Europa beschouwd als een heuse klassieker. Pas in 1971 is het goed raak met de dynamische CCR-cover Proud Mary. Vijf jaar later gaat het duo, dat een stormachtige en naar verluidt stormachtige relatie heeft, definitief uit elkaar. Het eerste soloalbum van Tina – Private Dancer uit 1983 – wordt een onverwacht megasucces, waarna een uiterst succesvolle solocarrière volgt. In 2000 zet Tina een punt achter haar carrière. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Begin 2009 onderneemt de dan 69-jarige zangeres een nieuwe wereldtournee waarbij ze ook Nederland aandoet.
(bron: wikipedia)Mr. Mister is een Amerikaanse pop-/rockgroep, die in de jaren tachtig van de twintigste eeuw succesvol was. Na een achtjarig bestaan tussen 1982 en 1990, maakte de band in 2010 zijn comeback.
Mr. Mister bestond oorspronkelijk uit leadzanger en bassist Richard Page (Keokuk, 16 mei 1953), gitarist Steve Farris, toetsenist en vocalist Steve George (Phoenix, 20 mei 1955) en drummer Pat Mastellotto (Chico, 10 september 1955). De band werd in 1986 gevormd en ging in 1988 uit elkaar. Hiervoor hadden... meer
De oorspronkelijke leden van Toto waren sessiemuzikanten uit Los Angeles. Zij hadden reeds met iedereen samengespeeld – van George Benson tot Boz Scaggs – en wilden nu iets voor zichzelf creëren. Vanuit het niets scoorden ze een hit met Hold The Line, een klassieke single in het adult rock genre, afkomstig van hun debuutalbum uit 1978. Hun grootste successen zouden begin jaren tachtig volgen, met de singles Rosanna en Africa, beiden van Toto IV. De band doorstond verschillende bezettingswisselingen door de jaren heen – en in 1992 overleed geheel onverwachts één van de oprichters, drummer Jeff Porcaro – maar Toto ging door. Het weerhield de individuele leden er niet van lucratieve solocarrières op te zetten.
In de vroege jaren tachtig onderscheidde Marillion zich van de heersende luchtige synthesizerpop met een uiterst serieus, op symfonische rock gebaseerd geluid. Vooral zanger Fish had daarbij een vocale en visuele stijl die sterk deed denken aan Peter Gabriel in zijn Genesis-tijd. Marillion stond daarmee aan de basis van de nieuwe progrock en werd al snel gevolgd door groepen als Pallas, Pendragon en IQ. Ondanks het vertrek van de charismatische Fish wist de groep haar succes te consolideren met nieuwe frontman Steve Hogarth.
(bron: wikipedia)John Farnham (Dagenham, Essex, Verenigd Koninkrijk, 1 juli 1949) is een Australische zanger van Britse afkomst. Internationaal is hij slechts matig bekend, maar in Australië is hij al decennia een van de bekendste musici.
Samen met zijn ouders verhuisde hij in 1959 naar Australië. Zijn eerste commerciële succes had hij met de song "Sadie the Cleaning Lady" waarvan 180.000 exemparen werden verkocht; destijds een record voor Australië. In de jaren zeventig deed hij mee in verschillende televisieseries. In de serie... meer
(bron: wikipedia)Magnum is een Britse rockband uit Birmingham opgericht in 1972. In het begin was Magnum een coverband die veel optrad in de Rum Runner Night Club in Birmingham. In 1978 kwam het debuutalbum 'Kingdom of Madness' uit, dat uitgebracht werd onder het Jet Records label. Dit debuutalbum van Magnum haalde de 54ste plaats in de UK Charts.
Categorie:Britse rockband meer
(bron: wikipedia)Robin Beck (New York, 7 november 1954) is een Amerikaanse zangeres.
Robin Beck begon oorspronkelijk als achtergrondzangeres. Ze zong onder meer bij Melissa Manchester, Chaka Khan en Leo Sayer. In 1979 bracht ze haar eerste soloalbum uit, Sweet Talk. Het werd geen succes, ook al had ze Luther Vandross en Irene Cara als achtergrondzangers op dit album.
In 1989 scoorde ze een nummer 1-hit met First Time in onder meer Groot-Brittannië, Duitsland en Nederland. Het nummer werd vooral een hit... meer
(bron: wikipedia)John Waite (Lancaster, 4 juli 1952) is een Britse zanger. Hij is vooral bekend door zijn leadzang voor de band The Babys. Bekende nummers van Waite zijn onder andere Isn't Time, Everytime I think of you en Piece Of The Action, (allen met The Babys), Missing you (solo) Time stood still en When I see you smile (met Bad English).
Met The Babys scoorde Waite in Japan, Italië en Duitsland maar vooral ook de Verenigde Staten grote hits. Vooral bekend... meer
(bron: wikipedia)Rainbow is een Brits-Amerikaanse rockgroep die in 1975 ontstond uit een samenwerkingsverband tussen Ritchie Blackmore en de Amerikaanse groep Elf. Vanaf 1968 was Blackmore gitarist van Deep Purple geweest. Door het licht ontvlambare karakter van Blackmore verliet hij uiteindelijk die band en maakte met Elf het album Ritchie Blackmore's Rainbow. Kort na het uitbrengen van dit album bleven alleen zanger Ronnie James Dio en Ritchie Blackmore over van de oorspronkelijke line-up. De andere leden werden vervangen. Onder meer sterdrummer Cozy... meer
(bron: wikipedia)Thunder is een Engelse rockband. Ze spelen een mix van bluesrock en hardrock.
Thunder is voortgekomen uit de Londense rockband Terraplane. Toen Terraplane door hun platenmaatschappij in een meer soulachtige richting werd gestuurd, hieven de leden de band op en begonnen ze in 1989 de nieuwe band Thunder.
Zanger Danny Bowes en gitarist Luke Morley, die het grootste deel van het schrijven voor zijn rekening neemt, kenden elkaar al sinds hun elfde en speelden al samen in bandjes op hun... meer
Als Robert Plant na het uiteengaan van Led Zeppelin nooit meer een noot had gezongen, zou hij nog altijd de geschiedenis in zijn gegaan als één van de grootste rockzangers aller tijden. Zijn gezonde productiviteit in zijn post-Zeppelin solocarrière is het bewijs van een eigen artistieke visie. Toegegeven, Plants eerste platen aan het begin van de jaren tachtig lagen nog dicht bij Led Zeppelin, maar ten tijde van Shaken ’n Stirred (1985) had hij meer gemeen met Peter Gabriel dan met jaren zeventig bluesrock. In een uitstapje met The Honeydrippers verkende Plant zijn liefde voor rock & roll uit de jaren vijftig. In de 21ste eeuw verkende hij rootsmuziek uit verschillende windstreken. Op het voor een Grammy genomineerde album Dreamland (2002) blies hij nummers van The Youngbloods en Tim Buckley nieuw leven in. Vijf jaar later verrast hij met het intieme album Raising Sand, een duetplaat met bluegrass-icoon Alison Krauss.
(bron: wikipedia)Rick Springfield, pseudoniem van Richard Lewis Springthorpe (South Wentworthville (Nieuw-Zuid-Wales), 23 augustus 1949) is een Australische muzikant, singer-songwriter, acteur en auteur.
Springfield begon zijn muzikale carrière in de periode 1969-1971 in de poprockband Zoot, waarna hij solo ging. Hij scoorde in diverse landen top 10-hits, waaronder een nummer 1-hit in zijn thuisland en in de Amerikaanse Billboard Hot 100 met Jessie's Girl in 1981. In de Nederlandse Top 40 is zijn enige wapenfeit een bescheiden nummer 31-notering met Celebrate Youth... meer
(bron: wikipedia)Stephanie Lynn "Stevie" Nicks (Phoenix (Arizona), 26 mei 1948) is een Amerikaanse zangeres.
In het midden van de jaren 70 werd Nicks een megaster als charismatische zangeres van de (voormalige) Engelse bluesformatie Fleetwood Mac, waar ze in 1974 als "package deal" werd aangenomen door Mick Fleetwood, daar waar het eigenlijk alleen om haar toenmalige levensgezel Lindsey Buckingham ging.
Nicks paste echter wonderwel in het nieuwe concept en ze zette samen met Buckingham de band weer op de kaart.
Nicks werd... meer
Texaans trio dat begin jaren zeventig goede sier maakt met dampende bluesrock. Midden jaren tachtig maakt de groep een opvallende doorbraak naar het mainstreampubliek. De sound is iets gladder, maar de groep dankt de doorbraak vooral aan MTV. De zender draait de clips van de band, vooral vanwege de mediagenieke rossige puntbaarden van de bandleden én diverse langbenige blondines. Grappig detail is dat de drummer met de naam Frank Beard als enige geen lange baard draagt. Evenwel steken liedjes als Gimme All Your Lovin’ en Legs ook zonder het uiterlijk vertoon, uit boven de middelmaat. Na de eeuwwisseling is de groep minder prominent in beeld, maar dat weerhoudt het trio er niet van om onvermoeibaar de wereld over te blijven touren.
(bron: wikipedia)Westminster
Bad Company is een Britse hardrockband die in 1973 werd gevormd en bij de oprichting bestond uit Paul Rodgers (zang) en Simon Kirke (drums) van Free, Mick Ralphs (gitaar) van Mott the Hoople en Boz Burrell (basgitaar, overleden 2006) van King Crimson. De band kende vooral grote successen in de jaren '70 met onder meer de hits Can't Get Enough en Feel Like Makin' Love. De band kende een groot aantal personeelswisselingen. Ze hadden hetzelfde management als Led Zeppelin.... meer
(bron: wikipedia)Hall & Oates is een Amerikaans muziekduo bestaande uit Daryl Hall (11 oktober 1946) en John Oates (7 april 1948), afkomstig uit Philadelphia. Ze waren het populairst in de jaren 70 en 80, toen ze zes nummer 1-hits scoorden in de Billboard Hot 100. Enkele van hun bekendste nummers zijn Maneater en Adult Education.
Hall & Oates kwamen elkaar in 1967 tegen in Philadelphia tijdens een bandwedstrijd; ze bleken aan dezelfde universiteit te studeren en in dezelfde muziek geïnteresseerd. Hun... meer
Gary Moore doorliep dezelfde school als veel van zijn generatiegenoten. Op zijn achtste leerde hij zijn eerste loopjes spelen en na het horen van The Beatles verdiept hij zich in de blues. Nadat hij met de groep Skid Row twee albums had uitgebracht rolde hij binnen bij Thin Lizzy. Met die groep nam hij het album Black Rose (1979) op. Moore bracht een groot aantal solo-albums met degelijke bluesrock uit, maar met Still Got The Blues (1990) raakt hij plots de jackpot en scoorde hij ook in Nederland twee top-10 hits. Moore was nog volop actief toen hij op 7 februari 2011 plotseling overleed aan de gevolgen van een hartinfarct.
(bron: wikipedia)Sad Café was een Engelse softrock band die in 1976 werd opgericht in Manchester. Voorman van de band was zanger Paul Young.
Sad Café werd opgericht in 1976 door Vic Emerson (toetsen), Ashley Mulford (gitaar), John Stimpson (bas) en Tony Cresswell (drums), allen ex-leden van Mandalaband, aangevuld met zanger Paul Young en tweede gitarist Ian Wilson. Een in dat jaar opgenomen debuutalbum werd echter niet uitgebracht. Het echte debuut werd een jaar later het album Fanx ta-ra. De grootste successen... meer
(bron: wikipedia)Pat Benatar (geboren Patricia Mae Andrzejewski, Brooklyn, New York, 10 januari 1953) is een Amerikaanse zangeres die verschillende hits scoorde in de jaren 1980. Benatar werd onder andere bewonderd voor haar krachtige stem in combinatie met haar geringe lengte.
Pat Benatar, die geboren werd in Brooklyn, studeerde aanvankelijk opera-muziek. In 1971 trouwde ze met Dennis T. Benatar, waardoor ze de achternaam kreeg waarmee ze beroemd werd. In 1977 werd haar zangtalent ontdekt tijdens een talentenjacht in een New Yorkse club.... meer
Thin Lizzy was in de jaren zeventig de eerste succesvolle Ierse hardrockband. Met een eigentijdse combinatie van Ierse wortels, tienerrebellie en working-class frustraties werkte de groep gedurende dit decennium aan een wilde reputatie, zowel op als naast het podium. De stoere – Bruce Springsteen meets Jimi Hendrix - stem van de Afro-Ierse zanger/bassist Phil Lynott was hiervoor het perfecte medium, ondersteund door hoekige powerchords en dubbelloops gitaarharmonieën. De groep brak na een trage start door in 1976 met The Boys Are Back In Town en het titelnummer van Jailbreak. Een zekere commerciële en artistieke neergang in de jaren tachtig eindigde met een afscheidstournee in 1983 en de drugsgerelateerde dood van Lynott in 1986.
Lynyrd Skynyrd was één van de groepen die hardrock injecteerde met invloeden uit blues, soul en gospel: ‘southern rock’, een geluid dat rechtstreeks uit het zuiden van de VS kwam. De groep vernoemde zich naar Leonard Skinner, de gymleraar op hun middelbare school. Het rootsy geluid van de band en het lijzige accent van zanger Ronnie van Zant sprak veel Amerikanen aan. De groep scoorde grote hits met nummers als Sweet Home Alabama en Freebird. De opmars van de groep werd in 1977 wreed onderbroken door een vliegtuigongeluk waarbij drie bandleden omkwamen. Vanaf 1987 speelt een incarnatie van de groep, met Ronnie’s broer Johnny van Zant als zanger, verder onder de oude naam. Live staat de groep nog altijd haar mannetje, maar de cd’s kunnen niet tippen aan de albums die de groep in de jaren zeventig uitbracht.
Rod Stewart verwierf voor het eerst bekendheid als zanger van The Jeff Beck Group, in de late jaren zestig. Vervolgens ging hij - een schorre, door soul beïnvloede zanger met gelijkwaardige porties talent en charisma - zingen bij de rauwe kroegrockers The Faces. Tegelijkertijd begon Stewart een solocarrière, die enkele decennia omvatte en waarin hij zich waagde aan folkrock, pop, disco en jazz. Uiteindelijk wist hij The Faces te overschaduwen. Hij produceerde een verbazingwekkende reeks hitssingles en platina albums. Stewarts carrière kende meer dan één comeback. In 1993 bezorgde zijn akoestische Unplugged-performance hem hernieuwde erkenning als een smaakvol liedvertolker. Tien jaar later, en met de hulp van Clive Davis, werd hij nog bekender als gelikte crooner van orkestrale jazzstandards.
Na een lange aanloopfase in de underground van San Francisco brak Faith No More in 1990 naar een breed publiek waar ze bekend werd met de hits Epic en I’m Easy. De muziek van Faith No More is een kruising van metal, indierock en funk. Soms maakte de band zelfs uitstapjes naar country, jazz en easy listening. Frontman Mike Patton is een veelzijdige zanger, die zowel kan kan croonen als brullen. In 1998 werd de band ontbonden, maar in 2009 kwam de band samen voor een reünie die eindelijk ook de sterke comebackplaat Sol Invictus (2015) opleverde.
(bron: wikipedia)Donald Hugh (Don) Henley (Gilmer (Texas), 22 juli 1947), opgegroeid in Linden (Texas), is een rockmuzikant die vooral bekend is als drummer en een van de leadzangers van de Amerikaanse band Eagles. Henley zong veel bekende Eagles-hits, waaronder: Hotel California, Witchy Woman, One of These Nights, Desperado, Life in the Fast Lane en The Long Run. Met Eagles heeft Henley wereldwijd meer dan 150 miljoen albums verkocht en zes Grammy Awards gewonnen, naast de drie Grammy's die Henley voor zijn... meer
Chris Rea (1951) liet eind jaren zeventig voor het eerst van zich horen, maar beleefde zijn echte doorbraak in het decennium dat volgde. De Brit heeft een kenmerkende rauwe sound dat hij zelf kracht bijzet met zijn huilende elektrische gitaar, een ideaal recept voor de nodige portie blues. Ondanks dat hij wereldwijd grote hits scoort met Josephine en Fool (If You Think It’s Over) kent het grote publiek in Nederland hem voornamelijk van zijn kersthit Driving Home For Christmas, een nummer dat ieder jaar tijdens de kerstperiode weer grijs gedraaid wordt. Als bij de gitaarvirtuoos in 2001 alvleesklierkanker geconstateerd wordt besluit hij al zijn gitaren te verkopen. Rea gaat het gevecht met zijn ziekte aan en herstelt, waarna hij het niet kan laten en weer een gitaar aanschaft en zijn gitaar harder laat huilen dan ooit.
