De naam van Josef Suk (1874-1935) is nooit zo bekend geworden als die van zijn leraar en schoon-vader Antonin Dvorak. Toch heeft hij een aantal belang-rijke werken geschreven, die zich kunnen meten met de muziek van Mahler en Strauss. Aanvankelijk verliep Suks carrière voor-spoedig. Hij stond al vrij snel bekend als een van de meest veelbelovende Tsjechische componisten. Dvorak beschouwde hem als zijn lievelingsleerling. Zijn vioolspel werd bewonderd door Brahms en de gevreesde criticus Hanslick. Het was het begin van een succesvolle internationale carrière als violist. Brahms deed zelfs moeite Suks Serenade gepubliceerd te krijgen. Daarna volgend echter grote tegenslagen. In 1904 overleed Dvorak. Diens dochter Otylka, met wie Suk in 1898 was getrouwd, overleed een jaar later. Suk verwerkte zijn verdriet door het componeren van vier grote werken voor verschillende bezettingen: Asraël, Zomervertelling, Groei en Epiloog. Het eerste werk is een imposante symfonie, die volgens sommigen Suks beste werk is. De titel Asraël verwijst naar de Engel des Doods uit de Islamitische mythologie. John Tyrrell, die over Suk geschreven heeft in The New Grove, typeerde deze symfonie met de woorden: 'Het is ongetwijfeld zijn beste werk, en een van de mooiste en meest tot de verbeelding sprekende orkestwerken uit die tijd, vergelijkbaar met Mahler wat betreft structureel meesterschap en emotionele impact, maar dan zonder diens neuroses.' (HJ)
(bron: wikipedia)Franz Peter Schubert (Wenen, 31 januari 1797 – aldaar, 19 november 1828) was een Oostenrijks componist.
Hij stierf al op 31-jarige leeftijd, maar toch schreef Schubert meer dan 1000 muziekstukken met als bekendste werken Die schöne Müllerin en de Onvoltooide symfonie.
Franz Schubert werd geboren in Himmelpfortgrund, een buitenwijk van Wenen, tegenwoordig Wien-Alsergrund, als zoon van een onderwijzer, die het met de zorg voor negentien kinderen uit twee huwelijken niet breed had. Toen Franzerl acht jaar was, begon zijn vader... meer
Voor de een was hij een collaborateur, voor de ander het artistieke geweten tijdens de stalinistische terreur: ondanks zijn traditionele en makkelijk in het gehoor liggende stijl weten we nog steeds niet wie hij eigenlijk was. In 1936 kwam Sjostakovitsj in conflict met Stalin zelve vanwege de al te gewaagde opera Lady Macbeth van Mtsensk. Noodgedwongen besloot de componist zich te conformeren aan het regime: zijn Vijfde Symfonie van het jaar daarop droeg als ondertitel: 'De reactie van een Sovjetartiest op gerechtvaardige kritiek'. Om de arbeider cultureel te verheffen ontwikkelde Sjostakovitsj een eenvoudige stijl; tegelijkertijd wist hij met dit toegankelijke materiaal enorm geladen spanningsbogen te creëren. Ogenschijnlijk voegde de componist zich dus naar de wensen van de macht, maar tegelijkertijd is er maar weinig muziek die het lijden van het Russische volk op zo'n indringende wijze heeft weten te peilen. (HJ)
(bron: wikipedia)Erich Wolfgang Korngold (Brno (Moravië), 29 mei 1897 – Hollywood, 29 november 1957) was een Amerikaans componist van Oostenrijkse afkomst. Hij genoot vooral aanzien in Hollywood als filmcomponist. Onder zijn orkestrale werken en opera’s bevinden zich enkele grootse werken.
Hij was de tweede zoon van de advocaat en muziekcriticus Julius Korngold (1860-1945) en Josefine Witrofski. Zijn oudere broer Hans Robert Korngold (1892–1965) was ook musicus. Zijn vader, assistent van Eduard Hanslick, bombardeerde Erich Wolfgang al op zijn vijfde jaar tot... meer
De legendarische violist Nicolò Paganini werd op 27 oktober 1782 in Genoa geboren. Met zijn grensverleggende techniek en magische podiumuitstraling heeft hij de tradities van het concertbedrijf danig opgeschud. Paganini’s spel markeerde de emancipatie van de virtuositeit. Juist het ‘transcendente’ (grensverleggende) van deze virtuositeit sloot naadloos aan bij de romantische modes van Faustiaanse bezetenheid en ongeremde expressie. Zijn Caprices op.1 gelden als de bijbel van het vioolspel, zoals de Etudes op.10 & 25 van Chopin dat zijn voor de piano.
Robert Schumann was groot in het kleine: zijn piano- (Papillons, Carnaval, Humoreske, Kreisleriana, Kinderszenen) en liedcycli (Dichterliebe) zijn als het ware lange ketens van wisselende stemmingen, variërend van lieflijke dromerijen tot stormachtige razernij. In zijn Davidsbündlertänze deed hij het voorkomen alsof de dansen afwisselend geschreven waren door twee tegengestelde alter ego's: de energieke Florestan en de melancholische mijmeraar Eusebius. Deze Davidsbündlertänze waren een uitdrukking van Schumanns liefde voor de 10 jaar jongere Clara Wieck, de dochter van Schumanns pianoleraar Friedrich Wieck (die overigens fel tegen de verloving gekant was). Schumanns compositorische arbeid bleef overigens niet beperkt tot het maken van miniaturen alleen. Mede op aandringen van Clara ging Schumann zich toeleggen op meer grootschalige vormen. Vandaar dat hij ook op het terrein van de kamermuziek, concerten, symfonieën en oratoria belangrijk werk heeft nagelaten (Symfonieën nr.2 & 3 'Rheinische', Celloconcert, Kwintet voor piano en strijkers, Das Paradies und die Peri). Schumanns laatste jaren waren triest: op 27 februari 1854 gooide de manisch-depressieve componist zijn trouwring in de Rijn, om vervolgens zelf in het ijskoude water te springen. Na zijn redding verbleef hij vrijwillig in een gesticht, waar hij op 29 juli 1856 overleed.
