Queen belichaamde de glamrock van de jaren zeventig, door heavy riffs en complexe vocale harmonieën te combineren met een androgyn imago. De operastem van Freddie Mercury en de gitaar van Brian May werden daarbij eindeloos overgedubd om pompeuze rock te creëren, in de meest grootse zin van het woord. In de jaren tachtig ontpopte Queen zich als een band met een scherpe neus voor hits, die meer op keyboards leunden. Als live-act maakte de groep veel indruk, waaronder een legendarisch concert tijdens Live Aid in 1985.
Nadat Mercury in 1991 overleed aan de gevolgen van aids, trok het overgebleven trio zich een tijd terug. Tegen het einde van 2004 verenigden May en drummer Roger Taylor zich met zanger Paul Rodgers (Free/Bad Company). Later werkte het duo live ook met andere vocalisten.
meerBono Vox van U2 was een van de weinige echte rockhelden van de jaren tachtig. Hij wist met de Ierse band internationaal erkenning af te dwingen met een politiek betrokken benadering van muziek. Met zijn vroege werk bracht de band alternatieve rock naar de stadions, waarbij Bono’s expressieve vocalen en de heldere gitaarlijnen van The Edge nauw communiceerden met de ritmesectie, die bestond uit bassist Adam Clayton en drummer Larry Mullen Jr. In 1987 bereikte U2 de supersterrenstatus met het album The Joshua Tree, waarmee hun geluid uit de jaren tachtig een groots hoogtepunt bereikte. In de jaren negentig begon de band bewust afstand te nemen van dat epische imago en voegde elementen uit ambient, dance en elektronica toe aan het songmateriaal van Achtung Baby uit 1991. Gedurende dat decennium putten ze verder uit deze bron. Ze begonnen de 21ste eeuw in hun triomfantelijke oude vorm en werden gebroederlijk omarmd door zowel nieuwe fans als fans voor het leven.
De Californische popgroep The Beach Boys werd aan het begin van de jaren zestig opgericht door de broers Brian, Carl en Dennis Wilson, hun neef Mike Love en schoolvriend Al Jardine. Al snel was de muzikale formule duidelijk: een mix van rock-‘n-roll en de complexe samenzang van groepen als The Four Freshmen en de Hi-Lo’s, verpakt in liedjes waarin de geneugten van Californië (zon, strand en surfen) werden bezongen. In Brian Wilson had de groep de beschikking over een geniale songschrijver. Met de debuutsingle Surfin’ (1961) scoorden de Beach Boys een lokale hit aan de westkust. Met Surfin’ Safari (1962) en Surfin’ USA (1963) volgde een landelijke en later ook de internationale doorbraak. Ook tijdens de zogenaamde Britse popinvasie bleef de groep onder leiding van Brian, die met optreden was gestopt om zich fulltime met het opnameproces bezig te kunnen houden, de strijd aangaan met de groepen van overzee. Die competitiedrang met vooral The Beatles resulteerde in het album Pet Sounds (1966), dat nog steeds wordt beschouwd als een van de beste popplaten aller tijden. Tijdens het werken aan de opvolger Smile werd de druk op de labiele Brian, die zwaar experimenteerde met drugs, zo groot dat hij instortte. Hij werd nooit meer de oude. Hoewel hij op onregelmatige basis mee bleef werken aan de platen van de groep, ging het met de carrière van de Beach Boys sindsdien bergafwaarts. Dennis Wilson kampte met een zware alcoholische verslaving en verdronk in 1983. Carl Wilson overleed in 1998 aan kanker. De groep bleef in verschillende bezettingen al die jaren optreden in het Golden Oldies-circuit. Brian kampte decennialang met zware psychische problemen. Hij verraste hij aan het eind van de eeuw zijn fans met het prima soloalbum Imagination (1998) en door op wereldtournee te gaan met de groep The Wondermints, tijdens welke hij de beste liedjes van Pet Sounds en Smile vertolkte.
Bob Dylan begon als volgeling van
Woody Guthrie. Hij imiteerde de zanger van ‘dust bowl ballads’ zo getrouw mogelijk, voor zover dat mogelijk was voor een ‘baby boomer’ uit Hibbing, Minnesota. Het duurde niet lang voordat Dylan zijn eigen stem vond. Hij liep voorop in de folkbeweging van de vroege jaren zestig én de latere golf van singer/songwriters. Daarnaast introduceerde Dylan poëzie in de popmuziek. Ondanks het veranderen van zijn geluid, imago en zelfs godsdienst, wist Dylan zijn unieke artistieke visie te behouden, zelfs in periodes waarin zijn populariteit tanende was. Aan het begin van de 21ste eeuw nam Dylan een aantal albums op die, door hun uitgekristalliseerde stijl en unieke wereldbeeld, zowel door pers als publiek goed werden ontvangen.
Zoals veel Britse rockacts uit het midden van de jaren zestig, begon The Kinks als rhythm & blues groep om vervolgens een fundament te leggen voor hardrock. Als volgende stap maakte de groep albums als complete rockopera’s vol pretentieloze working class vertellingen, waarin zowel invloeden van The Beatles als Britse music hall muziek doorklonken. De bijtende sociale commentaren van Ray Davies en het primaire gitaarspel van zijn broer Dave vormden daarbij een bijzondere en invloedrijke combinatie. Het regelmatig onderbroken (vooral in Amerika uiterst succesvolle) voortbestaan van The Kinks is altijd afhankelijk gebleven van de explosieve relatie tussen de gebroeders Davies.
Na de postpunkrazernij van zijn band The Birthday Party achter zich te hebben gelaten ontwikkelde de Australische rocker Nick Cave een meer verstild maar minstens zo duister oeuvre. Hij formeerde in 1983 The Bad Seeds (bestaande uit bijzondere muzikanten als Birthday Party lid Mick Harvey en de frontman van het Berlijnse metaalcollectief Einsturzende Neubauten Blixa Bargeld) en begon met deze groep een stemmig singer/songwritergenre te verkennen. In de loop der tijd werden zijn songs alleen maar meditatiever en meer verhalend, waardoor hij steeds meer wordt beschouwd als de Leonard Cohen van zijn generatie. Op het podium bleef hij een begenadigde en intense showman.
De jazzchanteuse Norah Jones was dé verrassing van 2002. Haar debuutalbum Come Away With Me (2002) op het prestigieuze jazzlabel Blue Note raakte een gevoelige snaar bij luisteraars wereldwijd en werd overladen met Grammy Awards. Zonder compromissen te sluiten wist Jones een breed publiek voor haar mix van jazz en pop te vinden. Feels Like Home (2004) en Not Too Late (2007) lieten een wat meer rootsy geluid horen, maar waren stilistisch grotendeels identiek. Met The Fall (2009) brak ze met deze traditie. Op dit album speelde Jones naast piano voor het eerst ook elektrische gitaar.
Otis Redding was een van de grote soulmannen van de jaren zestig. Hij combineerde de ritmische rauwheid van
James Brown met de zoete gospelstem van
Sam Cooke. De in Georgia geboren zanger schreef zijn eigen liedjes. Redding scoorde zijn eerste hit in 1963 met These Arms Of Mine. Er zouden er nog veel meer volgen. Zijn pittige, emotionele zang, voorzien van schetterende blazerarrangementen, definieerde het geluid van het
Stax-label. Zijn optreden op het Monterey Pop Festival bewees dat Redding ook een blank rockpubliek kon aanspreken. Otis' grote doorbraak leek slechts een kwestie van tijd. Helaas verloor Redding het leven bij een vliegtuigongeluk. Hij werd slechts 26 jaar oud. Ondanks een wreed afgekapte loopbaan zou Otis Redding een blijvende invloed blijven hebben op zangers na hem.
Marvin Gaye begon zijn carrière in de late jaren vijftig, toen hij zong met verschillende vocale rhythm and bluesgroepen. Hij ging al snel verder als sessiedrummer en zanger bij Motown. Gayes eigen albums in de jaren zestig werden gekenmerkt door stuwende, energieke rhythm and blues en duetten met Mary Wells en Tammi Terrell. In de jaren zeventig creëerde hij een unieke, hoogstpersoonlijke visie op rhythm and blues, waarin hij maatschappijkritische elementen, atmosferische arrangementen en overkoepelende albumthema's verwerkte. Zijn vroege, gewelddadige dood beroofde de wereld van een waar genie.
Rod Stewart verwierf voor het eerst bekendheid als zanger van The Jeff Beck Group, in de late jaren zestig. Vervolgens ging hij - een schorre, door soul beïnvloede zanger met gelijkwaardige porties talent en charisma - zingen bij de rauwe kroegrockers The Faces. Tegelijkertijd begon Stewart een solocarrière, die enkele decennia omvatte en waarin hij zich waagde aan folkrock, pop, disco en jazz. Uiteindelijk wist hij The Faces te overschaduwen. Hij produceerde een verbazingwekkende reeks hitssingles en platina albums. Stewarts carrière kende meer dan één comeback. In 1993 bezorgde zijn akoestische Unplugged-performance hem hernieuwde erkenning als een smaakvol liedvertolker. Tien jaar later, en met de hulp van Clive Davis, werd hij nog bekender als gelikte crooner van orkestrale jazzstandards.
New wave band The Cure werd halverwege de jaren zeventig opgericht door de excentrieke zanger, liedjesschrijver en blikvanger Robert Smith, die de aandacht op zich gevestigd wist door zijn omhoog getoupeerde jaar en opzettelijk slordig aangebrachte rode lippenstift. Doel van de band was, zo verklaarde Smith in een interview, 'om muziek te maken die we zelf op de radio zouden willen horen, maar die niemand maakt'. De missie slaagde. Na de debuutsingle Killing An Arab scoorde The Cure met het lieve Boys Don't Cry (1979) en het droefgeestige A Forest (1980) ook in Nederland al snel de eerste hits. Samen met Siouxie & The Banshees werd door hen de basis gelegd van de gotische rock, waarbij ze zowel in muzikaal als in visueel opzicht (de vleermuizenlook) voorlopers waren. Het duurde niet lang voordat het The Cure lukte om uit te groeien van een ondergronds cultbandje naar een popgroep voor een breed publiek. De deprimerende klanken uit de beginjaren werden afgewisseld met (quasi-)vrolijke niemendalletjes als The Caterpillar, The Love Cats en Close To Me. Zoals alle grote bands zorgde The Cure er ten allen tijde voor dat ze niet voorspelbaar werd. Een moeilijk album als Pornography (1982) werd zodoende opgevolgd door toegankelijker werk als The Head On The Door (1985) en Kiss Me Kiss Me Kiss Me (1987). Met vier albums in vijftien jaar - Disintegration (1989), Wish (1992), Wild Mood Swings (1996) en Bloodflowers (2000) - nam de productiviteit van de band daarna zienderogen af. Het plaatwerk wist fans en critici steeds te verdelen maar dankzij een onverwoestbare live reputatie wist The Cure - ondanks de nodige bezettingswisselingen en daaruit volgende rechtszaken - als mega act de eenentwintigste eeuw zonder al te veel kleerscheuren binnen te hobbelen. (MS)
In eerste instantie werd de Londense zangeres Amy Winehouse beschouwd als één van de vele zwoele, 21ste-eeuwse Britse neo jazz-divas. Dat was begrijpelijk maar misleidend: anders dan de onschuldige Katie Melua en Joss Stone was Winehouse niet bang de zelfkant van haar leven te tonen. Haar treffend getitelde debuutalbum Frank (openhartig) was een collectie moedige en door het leven getekende jazzy popliedjes. Maar het was de opvolger Back To Black (2006) - met duidelijke invloeden van de soulmuziek uit de jaren zestig, Phil Spector-meidengroepen en het klassieke Motown-geluid - die haar pas echt boven de rest deed uitsteken. De plaat viel verder op door de intelligente, seksueel expliciete teksten, pittige poparrangementen en Winehouse’ sublieme zangtalent. De roem die Winehouse ten deel viel, was niet geheel aan haar besteed. Tot haar tragische overlijden in juli 2011 stoeide de zangeres met alcoholisme, verbroken relaties en mislukte comebacks.
Het leven van Anna Mae Bullock (1939) neemt een heel andere wending als ze verliefd wordt op rhythm & blues legende Ike Turner. Hij geeft haar de artiestennaam Tina Turner, waarna hun gezamenlijke rhythm & blues revue in de jaren zestig een enorm succes wordt op de bühne. Platensucces blijft daar aanvankelijk bij achter. Zelfs de hulp van superproducer Phil Spector kan daar niets van veranderen, al wordt de in Amerika geflopte single River Deep Mountain High (1966) in Europa beschouwd als een heuse klassieker. Pas in 1971 is het goed raak met de dynamische CCR-cover Proud Mary. Vijf jaar later gaat het duo, dat een stormachtige en naar verluidt stormachtige relatie heeft, definitief uit elkaar. Het eerste soloalbum van Tina – Private Dancer uit 1983 – wordt een onverwacht megasucces, waarna een uiterst succesvolle solocarrière volgt. In 2000 zet Tina een punt achter haar carrière. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Begin 2009 onderneemt de dan 69-jarige zangeres een nieuwe wereldtournee waarbij ze ook Nederland aandoet.
Invloedrijke Britse band rond de zingende gentleman Bryan Ferry. De uitzinnig uitgedoste bandleden staan begin jaren zeventig samen met David Bowie en T.Rex aan de basis van de glamrock. Met name op de eerste vier albums weet ‘Roxy’ een juiste mix te vinden tussen experiment, intellect, humor en popgevoel. Ook in Nederland scoort de groep hits met topsongs als Do The Strand (1973) en Love Is The Drug (1975). Een jonge Brian Eno speelt mee op de eerste twee albums. Na zijn vertrek schuift Roxy Music steeds verder op richting mainstream pop. De groep verliest wat oude fans maar weet ook met toegankelijke albums als Flesh & Blood (1980) en Avalon (1982) te scoren. Nadat de groep in 1983 uiteen valt bewandelen diverse ex-leden (Ferry, Eno, gitarist Phil Manzanera en saxofonist Phil Mackay) met wisselend succes het solopad.
Nina Simone was een geweldig pianiste, een meeslepend vocaliste en een compromisloze persoonlijkheid. Met haar politiek-maatschappelijk bewustzijn en brede smaak onderscheidde ze zich van de concurrentie. Haar interpretaties van soul, jazz, blues en standards zijn verbluffend en uniek, niet voor niets noemen de fans haar “The Goddess”. Ze vestigde haar naam als jazzgrootheid met een ontroerende vertolking van George Gershwins I Loves You Porgy. Tot haar invloedrijke werk uit de jaren zestig behoren Forbidden Fruit en I Put A Spell On You. Een van haar singles, Don’t Let Me Be Misunderstood, werd later een wereldhit voor The Animals. Later zou ze minder regelmatig opnemen, maar in 1987, tijdens een periode waarin ze zich vrijwillig had teruggetrokken in Frankrijk, had ze een toevalshit nadat haar versie (uit de jaren vijftig) van My Baby Just Cares For Me was gebruikt in een tv-reclame. Simone overleed in 2003 in haar huis in Frankrijk. Ze werd 70 jaar.
Vooral in zijn eigen Engeland is Paul Weller (1958) een volksheld, vaak liefkozend geduid met zijn bijnaam ‘The Modfather’. Weller groeit op in Londen waar hij in 1976 de populaire new wavegroep The Jam oprichtte. Nadat die groep uit elkaar valt speelt hij nog even in The Style Council, waarin hij zijn voorliefde voor soul en jazz uitleeft. Als solo-artiest boekt Weller succes met de albums Wild Wood en Stanley Road. Wanneer de bandleden van Oasis hem uitroepen tot een grote inspiratiebron, weet Weller een nieuw, jong publiek aan te boren.
(bron: wikipedia)Procol Harum is een Britse band die in 1967 werd gevormd. De band is vooral bekend van hun nummer 1-hits A Whiter Shade of Pale en Homburg. De band wordt gezien als een van de wegbereiders van het genre progressieve rock. De samenstelling van de band is in de loop der tijd veelvuldig gewijzigd. De enige constante leden zijn zanger/pianist Gary Brooker en tekstschrijver Keith Reid.
De wortels van Procol Harum lagen in een live band genaamd 'The Paramounts', die... meer
De Canadese indierockband Arcade Fire wordt gerund door het echtpaar Win Butler en Regine Chassagne. Hun eerste twee albums Funeral (2004) en Neon Bible (2007) waren de hoekstenen van de theatrale rock uit de jaren nul, terwijl ze met hun derde album The Suburbs (2010) definitief doorstootten naar de hoogste regionen van de popmuziek. Uitgangspunt van de band is de vaste rockbezetting maar in de arrangementen wordt eveneens gebruik gemaakt van strijkers, een xylofoon, blokfluiten, synthesizers en veel percussie. Het resultaat is een overdadig, theatraal geluid dat gemakkelijk voor bombastisch had kunnen doorgaan, als er niet van zo’n emotionele intensiteit sprake was geweest.
Dichteres en schrijfster Patti Smith geniet begin jaren zeventig al bekendheid in de New Yorkse underground met haar energieke poëzievoordrachten. Haar werk is doorspekt met een iconische verering voor rockhelden als Jim Morisson, Brian Jones en Jimi Hendrix. Namen aan wie zij zich ook meet wanneer zij begint te zingen en in 1975 haar debuutplaat Horses maakt onder leiding van producer John Cale. Horses heeft een krachtig garagerock-achtig geluid, het decor waartegen Smith haar epische teksten half gesproken/half gezongen uitspuwt. Zij vindt niet veel later een prominente plek in de New Yorkse new wave scene en heeft in 1978 zelfs een wereldwijde hit met het, samen met Bruce Springsteen geschreven nummer Because The Night. Jarenlang verdwijnt zij vervolgens van het toneel om zich te wijden aan haar echtgenoot Fred 'Sonic' Smith (MC5) en hun kinderen. Pas na het overlijden van Smith keert zij in 1996 terug aan het muziekfront met Gone Again. Ondanks de voorafgegane persoonlijke tragedie klinkt de zangeres hierop krachtiger en geïnspireerder dan ooit. Patti Smith was de eerste zangeres die haar vrouwelijkheid onopgesmukt en met androgyne kracht verbond aan persoonlijke obsessie en spiritualiteit. Een rockpriesteres die navolging vond in onder andere Alanis Morissette en P.J. Harvey. (MR)
Het kleine oeuvre van de jong overleden Britse singer/songwriter Nick Drake wordt gekoesterd door een steeds groter wordende groep liefhebbers. Hoe anders was dat in de tijd dat de drie studioalbums (Five Leaves Left, Bryter Layter, Pink Moon) uitkwamen, tussen 1969 en 1972. Door de schrijvende pers werden zijn dromerige, poëtische liedjes de hemel in geprezen. Maar doordat Drake aan podiumangst leed, lukte het niet hem om de platen naar behoren te promoten, waardoor zijn werk snel in de vergetelheid dreigde te raken. Geplaagd door depressies trok hij zich steeds verder terug. Uiteindelijk werd een overdosis antidepressiva hem in de herfst van 1974 fataal. Hij werd slechts 26 jaar oud. Na zijn dood werd zijn muziek alsnog op waarde geschat. Nick Drake wordt inmiddels beschouwd als één van de belangrijkste songschrijvers van zijn generatie.
Lou Reed behoort tot de weinige grote literaire woordkunstenaars die de popgeschiedenis rijk is. Na het verlaten van zijn eigen band Velvet Underground in 1970 drukte hij een stempel op dit decennium met indrukwekkende soloalbums als Berlin en het door David Bowie geproduceerde Transformer. Zijn toenemende oeuvre was vervolgens van wisselende kwaliteit en beleefde pas in de loop van de jaren tachtig nieuwe hoogtepunten met albums als The Blue Mask en New York. Gedurende zijn carrière ging hij regelmatig bijzondere samenwerkingen aan met onder andere zijn oude bandmaat John Cale en de excentrieke theatermaker Robert Wilson. Daarnaast bleef hij immer een ondoorgrondelijke grotestadspoëet en onbetwist een van de meest invloedrijke songwriters van de twintigste eeuw. Reed was getrouwd met de Amerikaanse kunstenares Laurie Anderson. Hij overleed op 71-jarige leeftijd op 27 oktober 2013 aan een leveraandoening.
“Vóór Elvis was er niets”, sprak John Lennon ooit. Een overdreven stelling, maar Elvis Presleys plotselinge beroemdheid, halverwege de jaren vijftig, ontketende een muzikale en sociale revolutie waarvan de impact nog altijd wordt gevoeld. De charmante jongeman uit Tupelo, Mississippi werd ontdekt door labelbaas Sam Phillips van Sun Records. Phillips nam de jonge zanger onder zijn hoede, wat resulteerde in de eerste single That’s All Right (Mama). De rest van het verhaal is goed vastgelegd. Elvis veroverde de hitlijsten en won later ook het bioscooppubliek voor zich. Presley was een ware ‘king’ en zijn unieke mix van country, pop en rhythm & blues was de hoeksteen van de rock-'n-roll.
(bron: wikipedia)Croydon (Londen)
Emerson Lake & Palmer (ELP) is de naam van een Britse band uit de jaren zeventig, die wordt ingedeeld bij progressieve en symfonische rock.
Keith Emerson speelde in The Nice en Greg Lake in King Crimson, toen ze elkaar in 1969 ontmoetten in Fillmore West, waar hun beider bands zouden optreden. Toen ze samen een soundcheck deden 'klikte' het muzikaal gezien meteen.
The Nice viel al spoedig uit elkaar. King Crimson maakte nog één lp met Greg Lake,... meer
Ex-kunstacademiestudent Kevin Coyne (1944-2004) werkt als sociaal therapeut voordat hij als muzikant in kleine kring bekendheid verkrijgt. Naast de muziek is Coyne actief als schilder, dichter en tekenaar. Hij debuteert met het nauwelijks opgemerkte Case History ('72), waarna een reeks compromisloze, a-commerciële maar door de pers goed ontvangen albums volgt. Zijn rockmuziek, met wortels in de blues, sloeg met name in Europa aan, meer dan in zijn vaderland Engeland. In de steeds van bezetting wisselende band die hem in die periode op het podium begeleidt vinden we namen als Andy Summers (later van The Police), Zoot Money en Peter Woolf. In de jaren tachtig ging het langzaam achteruit met Coyne, die leed aan alcoholisme en depressies. Na een zenuwinzinking ontmoet hij zijn Duitse vrouw, waarna hij in het Duitse Neurenberg gaat wonen. Zijn platen zijn dan nauwelijks meer verkrijgbaar. Op 2 december 2004 overlijdt Kevin Coyne op 60-jarige leeftijd aan de gevolgen van een longziekte. (MS)
Eén van de reuzen in de Britse progrock, vooral populair aan het begin van de jaren zeventig. De groep werd in 1968 opgericht in Blackpool door de Schotse zanger/dwarsfluitist Ian Anderson. De groep, door haar fans liefkozend ‘Tull’ genoemd, viel op door de stevige invloeden uit Engelse en Keltische volksmuziek. Ook wanneer progrock minder populair wordt, blijft Jethro Tull een graag geziene gast op internationale podia. Niet in de laatste plaats door de sterke liveshows met Anderson als troef, die vaak fluit speelt staande op één been. De groep verbaast in 1990 vriend en vijand door een Grammy Award voor beste ‘heavy metal act’ te winnen, ten koste van Metallica. Jethro Tull reageert met de voor hun kenmerkende humor op de daaropvolgende consternatie. Ze plaatsen in een Engels tijdschrift een paginagrote advertentie met de tekst: ‘The flute is a (heavy) metal instrument’.
Vijfkoppige soulgroep uit de stal van Motown. Eind jaren zestig legde The Temptations de lat hoog voor hun concurrenten: perfecte samenzang aangevuld met een vloeiende choreografie en strakke pakken. Tijdens de vroege periode (1964-1968) van de band waren The Temptations een klassieke Motown-groep. Het excentrieke en egoïstische gedrag van leadzanger David Ruffin leidde tot diens ontslag. Met vervanger Dennis Edwards schoof de groep meer op in de richting van funk. De nieuwe sound leverde baanbrekende hits als Ball Of Confusion (1970) en Papa Was A Rolling Stone (1972). Toch wist de groep matig in te spelen op de veranderende (disco-)smaak van het grote publiek en ook een reünie bood in 1982 weinig soelaas. Ondanks hun tanende populariteit beïnvloedden The Temptations veel artiesten na hen, met name (neo)soul- en r&b-groepen.
In de loop van de tijd veranderde het geluid van John Hiatt met de smaak van zijn luisteraars mee. Toen hij midden jaren zeventig voor het eerst van zich liet horen was hij een typische singer/songwriter, daarna een Elvis Costello-achtige rocker om uiteindelijk uit te groeien tot een icoon van de progressieve country. In alle stijlen herkennen we de hand van een begenadigd songschrijver die goed overweg kan met gevoelige ballades én vlammende rocksongs.
Groep rondom de broers Gregg en Duane Allman die begin jaren zeventig het rockpubliek verbazen met hun soepele combinatie van blues, country en rock. Gitarist Duane is dan al een gewaardeerd sessiemuzikant voor diverse soulartiesten. Helaas kan Duane niet lang genieten van zijn succes: hij verongelijkt in 1971 op 24-jarige leeftijd met zijn motor. Een jaar later komt bassist Berry Oakley onder precies dezelfde omstandigheden om het leven. In de late jaren zeventig gaat het bergafwaarts met de groep en Gregg kiest voor een, naar later blijkt, weinig succesvolle solocarrière. Vanaf het einde van de jaren tachtig toert de groep weer regelmatig door de Verenigde Staten. De belangstelling voor de groep, die het Zuiden van de VS een uniek rockgeluid gaf, is onverminderd groot.
In de late jaren zeventig vormde Joe Jackson samen met Elvis Costello en Graham Parker, de heilige drie-eenheid van Angry Young Men. Alle drie de heren schreven afzonderlijk van elkaar korte, scherpe popsongs die prima aansloten bij de muziek van die tijd. Joe Jackson brak uit het new wave-korset en toonde al snel een veelzijdig artiest te zijn. Hij wist jump blues (op Jumpin’ Jive), latin (op Night And Day) en orkestrale composities naar zijn vakkundige hand te zetten.
(bron: wikipedia)Gary Numan (geboren als Gary Anthony James Webb, Hammersmith (Londen), 8 maart 1958) is een Brits new wave-artiest die vooral bekendheid genoot in de jaren tachtig. Hij begon zijn carrière in Tubeway Army. Bekende nummers van hem zijn Are 'Friends' Electric? en Cars. Hij was erg invloedrijk voor latere newwavebands, zoals Vive la Fête, Nine Inch Nails en Goldfrapp.
Gary Numan werd muzikant nadat hij voor de zoveelste keer van school gestuurd werd vanwege agressieve buien. Op vrij jonge leeftijd... meer
Eels is eigenlijk maar één man, Mark Oliver Everett, die bekend staat om zijn nogal zwaarmoedige karakter. Multi-instrumentalist en singer/songwriter Everett, beter bekend als 'E' werd geboren in 1963 en begon al op jonge leeftijd muziek te maken (drums, piano, later gitaar). Al vanaf zijn jeugd krijg hij te maken met diverse tegenslagen, zijn vader overleed snel en hij werd gearresteerd en van school gestuurd. Zijn interesse voor muziek werd er niet minder om en hij begon eigen liedjes te schrijven. Enkele kleinschalige releases volgden voordat hij in 1996 met twee anderen de groep Eels vormde. Hun debuutalbum Beautiful Freak (1996) werd een groot succes. Hierna volgde een moeilijke periode voor E, toen zowel zijn moeder als zijn zus kort na elkaar overleden. De invloed hiervan was goed terug te vinden op de cd's Elektro-Shock Blues (1998) en Daisies Of The Galaxy (2000) die E's depressieve kant lieten horen. Souljacker (2001) - met op de hoes een zwaar bebaarde E - flopte behoorlijk. Pas op het album Shootenanny (2003) was weer iets terug te horen van de kwaliteit van Beautiful Freak. (IV)
Trompettist en zanger Louis Armstrong is misschien wel de meest invloedrijke artiest in de geschiedenis van de jazz. Hij begon in de jaren twintig in de "hot" bands van New Orleans en was een van de eersten die solo-improvisatie in het jazzidioom integreerden. In de komende decennia veranderde zijn stijl nauwelijks, maar hij had vele volgelingen. Armstrong, die ook bekend was onder de koosnaam "Satchmo", was een van de meest geliefde figuren in de Amerikaanse populaire muziek. Zijn vruchtbare opnamecarrière, en het tijdloze karakter van zijn muziek, dragen er zorg voor dat zijn erfenis zal blijven voortbestaan.
(bron: wikipedia)Catherine (Kate) Bush CBE (Bexleyheath (Londen), 30 juli 1958) is een Britse zangeres, muzikante, singer-songwriter en producer. Haar vader was Engelsman en haar moeder Ierse. Toen ze nog maar 16 was zorgde David Gilmour van Pink Floyd ervoor dat ze tekende bij EMI.
Haar experimentele stijl en aparte zangtechniek zorgden dat ze wordt gewaardeerd door collega-muzikanten en verder door een niet overdreven grote, maar toegewijde schare fans. Dat blijkt uit het feit dat haar platen altijd verkopen, hoewel ze voor... meer
De wereld leerde Sinéad O’ Connor in 1990 kennen. Ze scoorde een nummer-1 met het lied Nothing Compares 2 U. Het succes was mede te danken aan de opvallende videoclip met een close-up van het gezicht van Sinéad (kaalgeschoren hoofd, grote ogen) die het lied zingt terwijl ze huilt. Dat past bij haar muziek waarin ze haar ziel vaak binnenste buiten keert. O’Connor schuwt de grote thema’s en schokt een Amerikaans publiek wanneer ze live op tv een foto van de paus verscheurt. Muzikaal verrast ze met een reggaealbum en een cd met traditionele Ierse muziek. Het onderstreept de veelzijdigheid van deze eigenzinnige singer/songwriter.
Joy Division was zo ongeveer de definitie van de term "postpunk". Ze combineerden het ruwe en de beeldenstormmentaliteit van de punk met een gevoel voor artisticiteit. Dat uitte zich in poëtische teksten, existentialisme en een donkere, stemmige mix van gitaren en toetsen. Daarmee waren ze een belangrijke invloed op gothic en industrial. Na de tragische zelfmoord van zanger Ian Curtis in 1980 ging de rest van de band verder als het meer op pop en elektronica georiënteerde New Order. Op 17 mei 2007, een dag voor de 27ste sterfdag van Curtis, werd op het Cannes Film Festival voor het eerst Control vertoond, een film over het leven en de dood van Ian Curtis. Geregisseerd door Anton Corbijn, de beroemde Nederlandse videoclipregisseur, die de band eind jaren zeventig had gefotografeerd.
James Osterberg startte zijn muzikale carrière als drummer in verschillende bands in Detroit. The Iguanas waren de bekendste en zij bezorgden hem de bijnaam Iggy Pop. Pop vormde The Stooges, geïnspireerd door de smerige sound van de Chicago blues, de mores van garagebands en een optreden van The Doors. The Stooges werd een zeer invloedrijke protopunkband, die de primaire oerkracht van rock combineerde met explosieve, vaak gewelddadige optredens. Na het opdoeken van de band in 1974 vertrok Pop naar Berlijn waar hij met hulp van bewonderaar David Bowie een succesvolle solocarrière startte. Als blijvend icoon, en één van de hoeders van old-skool punkrock, brengt Iggy Pop nog regelmatig platen uit. Daarnaast acteerde hij in films als Dead Man van Jim Jarmusch en Cry Baby van John Waters.
Radiohead bestormde de Britpopscene in de vroege jaren negentig met hun luidruchtige, post-U2 versie van gitaarrock, met de hit Creep als eerste hoogtepunt. Vervolgens ontwikkelden zij hun schrijf- en productievaardigheden op The Bends en bereikten een iconische status met hun doorbraakalbum OK Computer. Dankzij hen werd artrock weer cool. De wispelturige groep wachtte drie jaar met een opvolger. Het werd een scherpe bocht naar links, vol ambient elektronica en aan Can refererende klankdeconstructies. Ook de daaropvolgende albums en soloprojecten gingen verder in deze richting. De verbindende factor gedurende al deze bandfases bleef de intense, wanhopige stem van Thom Yorke.
Met zijn bleke huid, donkere zonnebril en onwerkelijke stem was Roy Orbison een van de onwaarschijnlijke helden van de rock-'n-roll. De Texaanse zanger brak met het simpele stramien dat die rock-'n-rollnummers kenmerkte. Het tekent het vakmanschap van Orbison dat die nummers, ondanks hun complexe structuur, prettig in het gehoor lagen. Orbison boekte aan het eind van de jaren zestig zijn grootste successen, maar na een aantal persoonlijke tragedies trok hij zich terug uit het publieke leven. De zanger werd eind jaren tachtig herontdekt, mede doordat hij in de supergroep The Traveling Wilburys speelde. De zanger stelde de hernieuwde aandacht op prijs, maar lang kon hij er niet van genieten. ‘The Big O’ overleed in 1988 op 52-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartstilstand.
De niet aflatende intensiteit van James Browns muziek maakte hem één van de meest herkenbare en invloedrijke artiesten sinds de jaren vijftig. Hij begon als gospelzanger, maar stapte al snel over naar rhythm and blues, waarna hij hits begon te scoren. In de loop van de jaren zestig transformeerde de zelfverklaarde Godfather Of Soul eigenhandig het rhythm and blues-geluid tot een strakke, stuwende stijl, waarmee hij mede aan de basis van de funk stond. In de daaropvolgende decennia dreigden persoonlijke problemen de immer gepassioneerde Brown op een zijspoor te zetten maar hij wist steeds terug te komen. De ontelbare JB samples - al dan niet aan hem toegeschreven - die op rap- en hiphopplaten zijn terug te vinden getuigen van zijn blijvende invloed. De 'godfather of soul' overleed op Eerste Kerstdag 2006.
Vanaf hun eerste dagen als huisband van Andy Warhols Exploding Plastic Inevitable was The Velvet Underground het tegenovergestelde van de optimistische Flower Power beweging, eind jaren zestig. Lou Reeds decadente teksten en stug klinkende vocalen vielen perfect samen met de monotone drone-pop van de groep. De toevoeging van goth-chanteuse Nico op hun eerste plaat versterkte alleen maar VU’s donker omsluierde mystiek. De invloed op punkverwante stijlen - van hun mengsel van straatpoëzie, avant-garde experimenten en rauwe rock ‘n’ roll - is onweerlegbaar. Er wordt wel gezegd dat niet veel mensen naar hun vroege platen luisterden, maar dat degenen die dat wel deden veelal daarna eigen bands oprichtten.
De wortels van 10cc lagen in de jaren zestig. Zanger/gitarist Graham Gouldman schreef toen hits voor onder meer The Yardbirds en The Hollies. De bandleden van 10cc boorden hun songschrijverkwaliteiten aan om prima popliedjes met humoristische teksten te schrijven. Deze formule vormde de basis voor een reeks aan hitsingles. Dreadlock Holiday, I’m Not In Love en Rubber Bullets waren zowel charmant als spottend. In 1976 verlieten Kevin Godley en Lol Creme de band. Het duo nam een aantal succesvolle albums op en regisseerde video’s voor andere artiesten. De overige leden van 10cc gingen verder. In de jaren tachtig boekte de groep minder successen dan het decennium er voor. In latere decennia kwam de groep een paar keer bij elkaar voor reünie-optredens.
(bron: wikipedia)Dolly Rebecca Parton (Sevierville (Tennessee), 19 januari 1946) is een Amerikaanse countryzangeres, tekstdichter, singer-songwriter en actrice. Haar bekendste hits zijn Jolene, 9 to 5 en I Will Always Love You.
Parton is het vierde kind in een gezin met twaalf kinderen. Haar ouders zijn Robert Lee Parton en Avie Lee Owens. Haar elf broers en zussen zijn Willadeene (dichter), David, Denver, Bobby, Stella (zangeres), Cassie, Larry (kort na de geboorte overleden), Randy (zanger), de tweeling Floyd (songwriter) en Freida (zangeres),... meer
Al vierden Oasis en Blur uiteindelijk de grootste successen, zonder het voorwerk van Suede was er misschien nooit een britpopstroming ontstaan. Met de latere zangeres van Elastica (Justine Frischmann) en stergitarist Bernard Butler nog in de gelederen, stookte Suede aan het begin van de jaren negentig het vuurtje op. Singles als Animal Nitrat, Metal Mickey en het titelloze debuutalbum volgden in 1993. De Engelse pers kreeg, enkele jaren na de grunge-explosie van Nirvana, weer oog voor bands van eigen bodem en een heuse hype rond britpop was een feit. Suede liet zich inspireren door de cynische popliedjes van The Smiths, terwijl bij frontman Brett Anderson de androgyne uitstraling van David Bowie zijn invloed niet had gemist. Terwijl de Britpop van Oasis, Blur en Pulp een opgeruimd karakter had, ontwikkelde Suede zich in tegenovergestelde richting. Het donkere Dog Man Star (1994) flopte in commercieel opzicht maar was een artistieke triomf, zeker als men bedenkt dat gitarist Butler de groep tijdens de opnames verliet. Het geluid ontwikkelde zich op Coming Up (1996) en Head Music (1999) steeds verder in elektronische richting, waardoor de fans van het eerste uur (zeker in Nederland) dreigden af te haken. Met A New Morning (2002) leverde Suede voor het eerst sinds jaren weer eens een optimistisch popalbum af, waarop de groepsleden bewezen dat ze na alle problemen in hun roerige bestaan - zo overleefde Anderson een serieuze drugsverslaving - alleen maar sterker uit de strijd zijn gekomen. (MS)
In het universum van de Nederpop nemen The Nits een unieke positie in. De Amsterdamse groep werd in 1974 opgericht door
Henk Hofstede en Alex Roelofs. Met Roelofs’ vervanger
Robert Jan Stips (ex-
Supersister) aan boord, brengen The Nits aan het begin van de jaren tachtig een aantal prima albums uit die ook internationaal aanslaan. Hoewel The Nits in het Engels zingen, laat de groep zich vaak inspireren door Nederlandse onderwerpen. Midden jaren negentig werkt de groep onder de naam Frits samen met cabaretier
Freek de Jonge.
The Cranberries blijven voor altijd verbonden aan het lied Zombie, dat in 1994 een enorme hit was over de hele wereld. De groep werd in 1989 opgericht in de Ierse stad Limerick. Sterke troef is zangeres Dolores O’Riordan die met haar indringende stem kleur geeft aan het ietwat doorsnee rockgeluid van de rest van de band. Midden jaren negentig verkocht de groep miljoenen cd’s, maar na aanhoudende geruchten over een split, laste de band in 2004 toch een pauze in. Medio 2012 komt de groep terug met het album Roses waarmee ze de muzikale lijn van de late jaren negentig weer oppikken.
Het lukte Billie Holiday, het schoolvoorbeeld van een jazzzangeres, altijd om haar hart te leggen in elk liedje dat ze zong. Met haar frêle stem en bondige stijl wist ze zelfs de meest luchtige popliedjes een hartverscheurende draai mee te geven. Haar beste muziek zit vol emotie, zowel vrolijkheid als wanhoop, en maar weinig muzikanten wisten dat gevoel te evenaren. Van het midden van de jaren dertig tot het midden van de jaren veertig bevond Lady Day zich op de top van haar kunnen. Ze nam albums op met vele zwaargewichten uit de jazz, zoals Benny Goodman, Duke Ellington en Lester Young. In de late jaren veertig leidde haar heftige liefdesleven en haar drank- en drugsgebruik tot problemen, waarbij ze uiteindelijk ook met de sterke arm der wet in aanraking kwam. Ook Holidays gezondheid holde achteruit, wat uiteindelijk leidde tot haar dood in 1959. Haar woelige privéleven zorgde dat ze in haar tijd de krantenkoppen haalde, haar unieke talent maakte haar tot een tijdloze legende.
(bron: wikipedia)Birmingham
Editors is een Britse indierockband, bestaande uit Tom Smith (zang/gitaar), Russell Leetch (basgitaar), Ed Lay (drums), Justin Lockey (gitaar) en Eliott Williams (keyboards, gitaar). Tot april 2012 maakte ook gitarist Chris Urbanowicz deel uit van de band.
Het debuutalbum The Back Room, met als bekendste single "Munich", werd in 2005 uitgebracht en werd genomineerd voor een Mercury Music Prize. Het vervolgalbum, An End Has a Start, kwam in 2007 uit en bevatte onder meer de hitsingle "The Racing Rats".... meer
Niet veel popgroepen eindigen op een postzegel, zoals ABBA in hun geboorteland Zweden. Er zijn dan ook weinig groepen die kunnen zeggen dat ze uitgroeiden tot een van de meest herkenbare exportproducten van hun land. Opgewekte, zorgvuldig gearrangeerde en geproduceerde popmuziek vormde de basis van ABBA’s buitenaardse succes. Hoewel de groep begin jaren tachtig stopte, leeft ABBA voort in talloze populaire coverbands en een Broadwaymusical. Hun omvangrijke oeuvre wordt nog steeds goed verkocht.
In de jaren negentig groeide Oasis uit tot een fenomeen in hun thuisland Engeland. Daarmee stapte de band in de voetsporen van hun idolen The Beatles. Ook muzikaal waren de ‘Fab Four’ een belangrijke inspiratiebron, al voegde Oasis daar de stevige gitaren van The Who en de sneer van The Sex Pistols aan toe. Oasis vormde de voorhoede van de Britpop en inspireerde op haar beurt weer veel bands. Terwijl gitarist, songsmid en bandleider Noel Gallagher verschillende klassieke popsongs schreef, richtte de pers zich vooral op de tumultueuze handel en wandel van zijn jongere broer, leadzanger Liam. De constant ruziënde broers dreigden de band meerdere malen op te blazen. Ondanks al deze strubbelingen bleven de broers bij elkaar. De latere albums, geschreven in een periode van bezettingswisselingen, werden minder goed ontvangen dan de eerste twee. Desondanks werden ook van die platen miljoenen exemplaren verkocht.
De oorspronkelijke leden van Toto waren sessiemuzikanten uit Los Angeles. Zij hadden reeds met iedereen samengespeeld – van George Benson tot Boz Scaggs – en wilden nu iets voor zichzelf creëren. Vanuit het niets scoorden ze een hit met Hold The Line, een klassieke single in het adult rock genre, afkomstig van hun debuutalbum uit 1978. Hun grootste successen zouden begin jaren tachtig volgen, met de singles Rosanna en Africa, beiden van Toto IV. De band doorstond verschillende bezettingswisselingen door de jaren heen – en in 1992 overleed geheel onverwachts één van de oprichters, drummer Jeff Porcaro – maar Toto ging door. Het weerhield de individuele leden er niet van lucratieve solocarrières op te zetten.
Aretha Franklin is een van de belangrijkste en meest invloedrijke soulzangeressen van de twintigste eeuw. De dochter van de beroemde dominee C.L. Franklin begon in de jaren vijftig als tiener met het zingen van gospels in haar geboortestad Memphis. Later zong ze ook jazz en pop. Ze werd pas werkelijk populair in de jaren zestig met een aantal opvallende rhythm-and-blueshits op het Atlantic-label. Respect, Chain Of Fools en veel andere songs leverden haar de titel ‘Queen Of Soul’ op. Franklins krachtige en emotionele stem raakt feilloos het hart van de luisteraar. In de top 10 van beste zangeressen van de twintigste eeuw mag Aretha Franklin niet ontbreken.
Met zijn ruw fluwelen, laconieke stemgeluid, rudimentaire gitaarspel en stemmige songs was J.J. Cale in de jaren zeventig de belangrijkste architect van een geluid wat later benoemd zou worden als de Tulsa sound, naar zijn thuishaven in Oklahoma. Zijn laid back mix van country, blues en rock ‘n’ roll was van grote invloed op Eric Clapton, die meer dan eens hits behaalde met Cale's songs. Velen, van de Britse rockers Gomez tot de Amerikaanse jamband Widespread Panic, zijn schatplichtig aan Cale maar weten zelden het niveau te halen van de solo-albums van deze bescheiden legende. Helaas verschijnen deze nog maar sporadisch en lijkt hij vandaag de dag al van een prepensioen te genieten.
(bron: wikipedia)David Sylvian (Beckenham (Kent), 23 februari 1958) is een Brits popmuzikant. Hij was lange tijd de zanger van de Britse band Japan. Nadat de groep in 1982 uit elkaar viel, volgde een succesvolle solocarrière. Sylvian werkte onder meer met Robert Fripp, Ryuichi Sakamoto, Holger Czukay, Russell Mills en Jon Hassell.
Sylvian werd geboren als David Batt. Met zijn broer Steve, die zich de achternaam Jansen aanmat, en basgitarist Mick Karn richtte hij een schoolbandje op dat zou uitgroeien tot de... meer
In de jaren zestig was de blonde zangeres Marianne Faithfull de droom van menig schooljongen en het voorwerp van afgunst van de meisjes. Met haar onwerkelijke schoonheid en affaires met rockzangers als Mick Jagger stond ze model voor het ‘swinging London’ van de jaren zestig. Prominenten stonden in de rij om haar te voorzien van songmateriaal. Helaas ondervond ze ook de kater van de jaren zeventig aan den lijve, een decennium dat ze door een ernstige heroïneverslaving ternauwernood overleefde. Ze kwam sterker uit de strijd en bouwde een geduchte reputatie op als vertolker van doorleefd liedrepertoire.
The Band begon haar leven onder de naam The Hawks, als begeleidingsband van de rockabillyzanger Ronnie Hawkins. Midden jaren zestig verkoos Bob Dylan ze tot zijn orkest en The Band hielp Dylan met de veelbesproken overgang van een akoestisch naar een elektrisch geluid. Aan het einde van de jaren zestig nam de band voor het eerst zelfstandig platen op. De aardse rootsrock van de band sprak vooral luisteraars aan die genoeg hadden van de excessen van de psychedelische muziek. De grotendeels Canadese groep wist een grote verscheidenheid aan traditioneel Amerikaanse stijlen samen te smelten tot een uniek geluid waarin de afzonderlijke bandleden konden excelleren. Het album en film The Last Waltz uit 1978 leek de zwanenzang van The Band te zijn, maar een aantal bandleden ging begin jaren tachtig toch verder, weliswaar zonder zanger/songschrijver Robbie Robertson.
‘Een Jacques Brel voor de eenentwintigste eeuw’ is het compliment dat de Brusselse zanger/rapper Stromae (echte naam Paul Van Haver) al van menig criticus ontving. Met zijn persoonlijke teksten en elastieke mimiek onderscheidt Stromae zich van zijn collega’s. Het is vooral zijn muziek (een mix van rap, electropop, chanson en Afrikaanse invloeden) waarmee hij een breed publiek weet aan te spreken. Stromae’s eerste single Alors On Danse was direct een grote hit, ook in Nederland. Zijn definitieve doorbraak komt met het album Racine Carrée (2013) en de daarvan afkomstige hits Papaoutai (met een rake tekst over het opgroeien zonder vader) en het nummer Formidable, die beide uitgroeien tot veelbekeken filmpjes op YouTube.
(bron: wikipedia)Jane Mallory Birkin (Londen, 14 december 1946 – Parijs, 16 juli 2023) was een Engelse actrice en zangeres die sinds eind jaren 1960 in Frankrijk woonde. In Nederland en Vlaanderen is zij vooral bekend van haar duet met haar toenmalige partner Serge Gainsbourg, Je t'aime... moi non plus uit 1969.
Birkin werd op 17-jarige leeftijd door de Engelse muziekschrijver John Barry gecast voor een rol in zijn in 1965 uitgebrachte musical Passion flower hotel. In 1966 verwierf ze redelijke bekendheid... meer
Serge Gainsbourg was een even rusteloze als muzikale kameleon die vanaf de jaren vijftig zijn unieke stempel drukte op de Franse muziek. Hij begon als keurig gekapte chansonnier. Zijn liedjes uit de jaren zestig werden sterk beïnvloed door beat en rock-‘n-roll. Met het ondeugende Je T’Aime (Moi Non Plus) scoorde hij, ondanks de weigering van veel radiostations om het nummer te spelen, een grote hit. Op latere albums experimenteerde Serge ook met rock, reggae (in samenwerking met
Sly & Robbie), filmmuziek, disco en electro. Daarbij ging hij in zijn teksten geen enkele controverse uit de weg. Zo leidden een reggaeversie van het Franse volkslied (
Aux Armes Et Caetera) en een smakeloos duet met zijn jonge dochter (Lemon Incest) tot woedende reacties. Gainsbourg overleed in 1991. Zijn Parijse huis aan de Rue de Verneuil groeide uit tot een bedevaartsoord onder zijn fans.
Deep Purple, een van de langstlopende en meest productieve hardrockbands, dook voor het eerst op in het psychedelische tijdperk van eind jaren zestig. De band viel op omdat ze veel harder speelden dan al hun voorgangers. De klassieke bezetting uit de jaren zeventig (met de virtuoze gitarist
Ritchie Blackmore, de klagende tenor van
Ian Gillan en de klassiek getrainde toetsenist
Jon Lord) was een blauwdruk voor veel hardrock- en metalbands die in hun voetsporen volgden. De latere jaren kenmerkten zich door de vele bezettingswisselingen. De zangers
David Coverdale en
Joe Lynn Turner en de gitaristen
Tommy Bolin en
Steve Morse maakten ooit deel uit van de groep. Vanaf de jaren tachtig vonden er spaarzame reünies plaats met de belangrijkste bandleden uit het illustere verleden.
